Even gauw schrijven, voor we naar de mall gaan (winkelcentrum) om gaatjes in onze oren te laten prikken. Ja, ik heb eindelijk toegegeven. Het is mijn 42ste verjaardag en dit leek me een prima dag om met zijn drieen oorbellen te krijgen. Saskia en Katja zijn er beiden zeer opgewonden over. En kennelijk is het iets wat Rick ook leuk vindt, want hij gaat mee en gaf me vanochtend als verjaarscadeau een pracht paar oorbellen (die ik pas over 6 weken zal kunnen dragen als de "trainingoorbellen" eruit mogen).

Ja, dat 's ochtends cadeautjes geven, dat is iets wat ik erin heb gebracht. Amerikanen wachten tot 's avonds. Misschien is dat ook bij andere Nederlanders zo, ik weet het niet, maar ik vind 's ochtends veel leuker!

Ik werd dus vroeg gewekt, want Katja gaat al om 7 uur het huis uit, met koffie en een warme cinnamon roll (kaneelbroodje) van Cinnabon, heerlijk! Van iedereen kreeg ik een cadeautje met een grappige kaart erbij. Behalve de oorbellen ook nog een boek, een fietstas en een kaars.

Na de nodige felicitatie telefoontjes van familie en vrienden uit Nederland begaf ik me op weg naar Christine's huis van waaruit we gezamenlijk naar de sportschool reden.

Vandaag een vrij korte tijd om te oefenen, want we wilden naar Middleburg, Virginia rijden voor lunch. Dit is een schattig oud coloniaal stadje ongeveer een half uur rijden hiervandaan. Het ligt in prachtig glooiend heuvel landschap en er zijn allerlei enorme boerderijen en maneges, want hier worden ieder jaar paardenraces gehouden. Het is wat ze hier noemen "horse country". Ook worden hier enorme jachtpartijen gehouden, echt van die ouderwetse.

Onderweg kwamen we eerst door historisch Aldie. Ook al zo'n leuk plaatsje met allerlei bed and breakfasts en een oude historische molen. Natuurlijk betekent "historisch" hier, ongeveer 200 jaar oud, dus lang niet zo oud als Europese gebouwen. Maar toch leuk en echt Virginiaans, of ook zuidelijk, met huizen met een veranda om het hele huis en wit geverfd met luiken. Hoewel de echt oude huizen in oude bakstenen zijn gebouwd.

Ook kom je onderweg allerlei witte borden tegen met in zwarte letters verhalen over burgeroorlog gebeurtenissen, die zich hier afspeelden. Dit gebied was enorm belangrijk in die oorlog en overal zijn daar nog bewijzen van.

In Middleburg parkeerden we de auto in de hoofdstraat en liepen wat van de snuisterijen winkeltjes af. Daarna gingen we de, alweer historische, Red Fox Inn binnen, een restaurant waar o.a. Jackie Kennedy ook heeft gegeten. Het is ontzettend gezellig binnen, helemaal hout en bakstenen en vrij donker. Het menu is oud Virginiaans, met o.a. pindasoep. Daar deden we ons dit keer niet tegoed aan. We bestelden een sandwich met varkenshaas en cranberry saus en als toetje brie in bladerdeeg op caramelsaus met appelpartjes, zodat je kon dippen. Heerlijk, maar zeer vullend!

Vanavond gaan we met zijn allen ook uit eten, bij ons favoriete "continental" restaurant (cuisine uit Frankrijk en Italie, voornamelijk), Cafe Renaissance. De Iraanse eigenaars kennen ons inmiddels en hebben het woord "service" uitgevonden! Ze groeten klanten bij naam, maken dat iedereen zich thuis voelt en geven een gratis dessert of drankje als dank voor het bezoek.

Met andere woorden, ik heb een fantastische verjaardag, ook al omdat ik felicitatie emails uit de hele wereld kreeg, ook uit Nederland, wat leuk is het Internet toch!

Het is hier geen gewoonte, dat iedereen langs komt met cadeautjes en cake en koffie komt halen. We zullen dus nooit een kamer vol visite hebben (vind ik wel prima ook, als ik me nog herinner hoe mijn arme moeder haar hele verjaardag stond te sloven voor al het bezoek ;)). Maar vrijdagavond geven we wel een feestje, ook geen gewoonte hier behalve op "speciale verjaardagen", maar ik vind iedere gelegenheid om een feestje te geven er een ;). Verjaardagen (behalve van kinderen) zijn lang niet zo belangrijk hier als bijvoorbeeld Kerst. Gelukkig zijn mijn vriendinnen ook feest vierders op verjaardagen, dus aan feest geen gebrek!