Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, mei 11, 2004

Een vriendin van mij, Denise, is helemaal weg van "birdwatching". Dit is gewoonlijk nogal een "sport" voor senioren, maar ja, wij gaan die richting natuurlijk ook al op en zij vindt het rustgevend om naar vogeltjes te speuren en hun roep te leren herkennen. Ieder jaar gaat ze naar het Monticello park in Alexandria om daar de "warblers" te gaan kijken, die daar op hun doorreis van Brazilie naar Canada neerstrijken voor een paar weken in mei. De vlucht van deze vogeltjes is ieder jaar hetzelfde en dit park staat erom bekend.

Vandaag nodigde ze mij en Claudia en Tami uit om ook mee te gaan. Het beloofde weer een flink warme dag te worden en voelde om 8:30 al zwoel aan. Claudia en ik reden in het gigantisch drukke verkeer achter Denise en Tami aan en raakten ze prompt kwijt. Probleem was, dat wij niet wisten waar het park was! Gelukkig was ik zo slim geweest om Denise's mobiele nummer mee te vragen en zo vonden we elkaar een aantal mijlen later weer terug.

Het park is een prachtig stukje natuur in een heel stedelijk gebied. Het heeft een mooi beekje er doorheen lopen, waar de vogels in baden. Helaas was het vandaag geen grote vogel dag en zagen wij dus geen warblers, wel een heel stel verschillende spechtsoorten, zoals de Downy Woodpecker. We stonden wat weg van de serieuze vogelkijkers, want die willen het compleet stil hebben, zodat ze de roepen van de vogels kunnen herkennen. Sommigen zijn uiterst serieus bezig, op uitklapstoeltjes zitten ze urenlang met verrekijkers de bomen af te speuren. Het is zeker geen sociale bezigheid en eentje, waar ik me eens per jaar wel mee bezig wil houden, maar verder mij niet gezien!

Na een paar uur geduldig kijken begaven we ons weer terug naar huis. Volgens mij breng ik ongeluk als ik meega, want toen ik vorig jaar met Denise meeging begon het ongenadig te onweren en was er ook bar weinig te zien aan gevogelte.

Omdat ik nog helemaal niet geoefend had, besloot ik een eind met Brynna te gaan wandelen. Ik heb haar geloof ik bijna doodgewandeld, want ze rende van de zon naar de schaduw en haar tong hing zowat op de grond. Gelukkig had ik een fles van anderhalve liter water mee, die ze tijdens het lopen helemaal op heeft gedronken! Het was dan ook weer 32 graden. We zitten nu officieel in een hittegolf, normale temperaturen voor deze tijd van het jaar zijn rond de 26 graden. Het is hier op het moment warmer, dan bijvoorbeeld in Miami en Zuid-Texas.

Ik schreef gisteren, dat ieder moment de Cicades uit konden komen en vandaag is dat dus gebeurd! Wat een fenomeen! Overal liggen bruine lege karkasjes, vliegen vogels met enorme insekten in hun bek en staan telefoonpalen vol met griezeltjes!

Vanavond ben ik met mijn fototoestel op ontdekkingsreis gegaan. Ik voelde me net de Rattenvanger van Hamelen, want ik ging alleen op weg, maar toen de jongens me vroegen, wat ik ging doen, wilden ze mee. Voor ik wist liep ik met 4 jongens in mijn kielzog door Vienna. Gefascineerd waren ze, zoals een van de foto's laat zien. Ikzelf vind het aan de ene kant fascinerend, maar ik vind insekten maar niets, vooral niet de vliegende soort, en deze zien er nog eens griezelig uit ook.

Katja en ik hebben voor de grap wel Cicada t-shirts besteld van de Cicadiamania.com website. Ach, zoiets maak je toch maar eens in de 17 jaar mee, dat is toch wel bijzonder! Hieronder een paar foto's van de nieuwe wereldbewoners.


Lege karkassen en nieuwe cicades op een telefoonpaal.


De jongens zijn gefascineerd door dit nieuwe fenomeen.


Een close up portret

0 reacties: