Gisteravond kwamen we, ondanks de onvermijdbare files, op tijd op BWI aan om mijn zusje en neefje op te halen. Het was al 22:30 voor ze veilig en wel in de auto zaten. Helaas worden de nachtelijke uren gebruikt voor wegwerkzaamheden en dus stonden we ook op de terugweg zo laat nog in een flinke file. Maar rond middernacht waren we eindelijk weer thuis. De cicades zijn nu wel allemaal uitgekomen, denk ik, en ze zijn begonnen met paren, overal liggen aan elkaar geplakte paren. Dit leidt ook weer tot zeer leerzame momenten voor de kinderen, vooral als hun vader ze om gaat draaien om eens te kijken wat er nou gebeurt. Katja riep enthousiast, dat ze niet had verwacht dat zo'n klein diertje zo'n grote zou hebben. Oeps! Het betekent allemaal wel, dat het lawaai nu echt oorverdovend is, vooral het geschreeuw in de bomen dichtbij ons huis. En ze vliegen bij de honderden van boom naar boom en dus ook tegen ons aan. En dat vind ik beduidend minder interessant. S heeft vreselijk gelachen in zijn wandelwagentje om de gillen van zijn moeder en mij als er weer een "Monster" tegen ons aanvloog. Hij vindt ze, net als zijn nichtjes en neefje, prachtig en wil heel graag een "monster" vasthouden. Mijn zusje is 5 maanden zwanger en had nieuwe positiekleding nodig, maar ze wilde iets origineels. Tysons II, de sjiekere mall van de twee Tysons Corner malls, heeft een Pea in the Pod en Macy's, dus besloten we daar eens te gaan kijken. Eerst aten we gezellig lunch bij de Cheesecake Factory. S was al moe en een beetje zeurderig en de hostess zag dat en gaf ons een tafel voor 5 personen, ook al stonden er al een heel stel mensen met biepertjes in hun hand op een tafel te wachten. Het helpt dus soms om een peuter mee te hebben. We hebben na de maaltijd maar een 25% tip achtergelaten, want ze zouden heel wat schoon te maken hebben na zijn bezoekje! Na een uurtje succesvol winkelen konden we hem echt niet langer ophouden en dus maar gauw naar huis voor een middagslaapje. Zittend op het deck zagen we hoeveel cicades zich inmiddels ook in onze tuin bevinden. Over 17 jaar zullen wij ook een tuintje vol hebben! Gek, over 17 jaar zouden we al grootouders kunnen zijn, vreemd idee toch, dat een wezen zo lang onder de grond blijft. Om kwart voor vijf kwam mijn vader en zijn we met zijn allen fondue gaan eten bij de Melting Pot in Arlington. Dit was een grote wens van mijn zus, want er is geen fondue restaurant in Massachusetts (waarschijnlijk omdat het daar moeilijk is een drankvergunning te verkrijgen). Na nog een wandeling door een inmiddels stil Vienna (goddank houden de cicades na zonsondergang op met "zingen") besloten we deze heel gezellige dag samen. Na zo'n dag vind ik het zo jammer, dat we zo ver van elkaar af wonen! Ik weet niet of mijn ouders hadden kunnen voorzien, dat hun kinderen in 3 verschillende landen zouden gaan wonen, toen ze naar de VS verhuisden.