Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, juni 13, 2004

Gisteravond hebben we dus om een restaurantje te zoeken een taxi genomen naar Ocean Drive. Dit is het oude, historische art deco district met een hele rij oude hotels en restaurantjes aan de straat. Je kunt kiezen of je binnen of buiten wilt eten.

We besloten eerst eens wat rond te lopen om te zien wat ons iets leek. Bijna overal stonden zweterige borden met garnalen, kreeften en scallops te pronken, de aanblik ervan benam me eigenlijk de eetlust!

Bij sommige restaurants werden we met ware verkooppraatjes binnen gelokt, er werd zelfs een gratis glas champagne aangeboden!

Bij een daarvan, Rendezvous at the Beach, gaven we maar toe, maar dan alleen voor een drankje en voorafje. We bestelden de Cubaanse Mojito's en een zalm en crabcake.

Na dat hapje liepen we verder naar een cafe dat overal werd aangeraden: Mango's Tropical Cafe. Daar vroegen we om een tafeltje binnen, want het staat bekend om de dansende meisjes (die daar ook werken achter de bar en als bediening). Het was inderdaad een heel spektakel! We bestelden weer een drankje en wat calamari. We vermaakten ons prima!

Naast het Mango Tropical Cafe lag een Oxygen (zuurstof) bar. Rick en ik zijn daar al sinds Las Vegas in geinteresseerd, maar toen was hij dicht toen we hem wilden proberen. Nu niet, dus liepen we er dapper binnen om eens uit te vinden hoe dit nu weer was. Het meisje legde ons uit, dat we bij het zuurstof inademen ook nog een massage kregen van onze schouders en hoofd, dit allemaal voor $20 per persoon. Nou heb ik het helemaal niet op hoofdmassages en vertelde haar dat. Niet getreurd, ze zou gewoon langer mijn schouders masseren.

Dus namen we plaats aan de "bar" en kregen een plastic zuurstofslangetje, zoals je ook in ziekenhuizen ziet, om. Ik vroeg nog wel even of die nieuw waren en dat bleek het geval, je kreeg het zelfs na afloop mee. Ondanks de lijst van "smaakjes" hadden we niets te kiezen en rook de zuurstof wat jasmijnachtig.

Daarna smeerde ze een paar druppel menthol op onze hand, die onze sinussen moest openen. Nou, dat was geen probleem! Mijn ogen begonnen ervan te wateren.

Na een massage van ongeveer 15 minuten, terwijl we dus zuurstof inademden, kregen we essentiele olie van pepermunt op onze handen. Dit keer waarschuwde ze voor de traanogen. Maar het rook lekker verfrissend en ze raadde aan wat in onze nek te smeren, want in de hitte heerlijk koel aanvoelde.

Al met al vond ik het een leuke ervaring. Rick zei zich totaal niet anders te voelen, ik verbeeldde me iets minder moe te zijn, maar ja, dat kan ook verbeelding zijn geweest. Met de slangetjes op zak, die we in andere oxygen bars ook kunnen gebruiken en dan zullen we maar lieft 50% korting krijgen, verlieten we de zaak weer.

Ik denk niet, dat we het gauw nog eens zullen doen. Het was een grappig iets, maar echt zo'n "eens maar nooit weer" avontuur.

Eenmaal weer buiten hadden we nu toch echte honger, dus we vonden een tafeltje buiten bij het Pelican restaurant en bestelden heel lekkere tonijngerechten. Daar zittend vermaakten we ons met het kijken naar de zeer mooi geklede types, die voorbij liepen. Miami South Beach is zeker een plaats waar de mooie mensen komen! Geen dikkerds zoals bij de pretparken in Orlando, maar de een was nog gespierder dan de andere!
Voldaan namen we een taxi terug naar het hotel.

Vanochtend hebben we gauw ingepakt en zijn toen nog even gaan fietsen. Het was echter zo warm, dat we na 15 minuten al opgaven! De oceaan zag er echter heel stil en zeer aanlokkelijk uit.

We besloten eerst in het cafeetje bij het zwembad te gaan ontbijten. Dit keer kregen we banana bread French toast, erg lekker! En een bakje met vers fruit maakte het ontbijt volledig.

Daarna hebben we ons gauw in ons zwempak gekleed en in een heel heldere zee gezwommen. Het water was koeler en kalmer dan in de late middag.

Verfrist gingen we terug naar de kamer en droegen de baggage naar beneden. Nadat we onze auto uit de valet parking hadden teruggekregen reden we de snelweg op richting Everglades National Park.

We reden naar de ingang in het Miccosukee Indianen Reservaat. Overal stonden borden met airboat advertenties, maar dat hebben we jaren geleden al eens gedaan. We wilden dit keer door het park kunnen rijden.

Onderweg zagen we in de vaart langs de weg al een heel stel alligators liggen.

Vlak voor de ingang naar het park was een Miccosukee restaurant waar we een Indiaans steak broodje bestelden. Ook hier zagen we alligators vlak bij in het water.

Eenmaal in het Everglades park werd het duidelijk, dat we bij deze ingang niet met de auto verder zouden kunnen rijden. De keus was of een tram of de (gehuurde) fiets.

Omdat de tram 2 uur zou duren was dat geen optie, aangezien we maar anderhalf uur de tijd hadden voor we weer op weg naar het vliegveld zouden moeten gaan.

Dus huurden we fietsen, van die tourfietsen zonder versnelling. Gelukkig had Rick nog de ingeving om koude flessen water te kopen uit de automaat, want het was gigantisch warm!

We fietsten bij elkaar zo'n 7 mijl ver en zagen heel vlak bij ons 3 alligators en een schildpad. Ook hoorden we bullfrogs (kikkers), maar die lieten zich niet zien.

Hoewel ik al vaker dichtbij alligators ben geweest in Florida en Louisiana voelde dit toch specialer, want we waren er letterlijk een paar meter vandaan en als de alligators hadden gewild, hadden ze zo kunnen aanvallen. En dan hadden wij niet veel kunnen doen.

Het was dus echt een avontuur en voor hoe kort ook zeer de moeite waard. Het heeft me verder geinteresseerd gemaakt in dit park en bij een volgend bezoek aan Florida wil ik er zeker dieper in gaan!

De rit terug naar het vliegveld verliep vlekkeloos en we kwamen er 3 uur voor onze vlucht aan. Gelukkig maakte Hertz geen probleem van de enorme kras die iemand met zijn sleutel aan de passagierskant van onze auto had gemaakt! Hij was werkelijk erg opvallend en we waren bang, dat dat ons in rekening zou worden gebracht. De manager zei echter, dat dat constant gebeurt en dat wij daar niets aan konden doen. Pfff!!!

Nu zitten we bij de gate wachtend op ons vliegtuig. Over 20 minuten gaan we aan board en dan zit ons Florida weekend er weer op!

Morgen zal ik aan de tandarts moeten geloven, weer 4 uur in de stoel, maar daarna is alles permanent, dus ik kan niet wachten tot morgenmiddag als het allemaal voorbij is!

0 reacties: