Gisteravond waren we pas na middernacht thuis, dus te laat om nog te schrijven, maar wat een dag hadden we! Rond 10 uur stapten we in de auto om naar Baltimore te gaan. Deze stad is ongeveer een uur rijden bij ons vandaan en heeft veel leuks te bieden. Ook is het een "echte" Amerikaanse stad met wolkenkrabbers, die Washington niet heeft. En ik vond, dat Annelies die ook moest meemaken.

Het verkeer zat ons mee en we waren inderdaad binnen het uur in de Baltimore binnenstad. De "Inner Harbor", de haven van Baltimore, is erg gezellig met allemaal restaurantjes en winkels en bootjes op het water. Ook ligt het Baltimore Aquarium er, wat wij als eerste gingen bezoeken.

Het Baltimore Aquarium is met het aquarium in Epcot Center het mooiste, dat ik ken. Helaas waren er gisteren een heel stel schoolreisjes aanwezig en was het zo druk, dat je de kleinere aquaria niet goed kon zien. Wat ik altijd bijzonder vind, zijn de enorme aquaria met tropische vissen, haaien en roggen, waar je op je weg terug naar de uitgang midden tussendoor loopt.

Het aquarium heeft ook een nieuw dolfinarium, de show zit bij je ticket inbegrepen. Het is een show van een half uur, heel goed gedaan, educatief ook voor kinderen, met twee televisie schermen, waarop verschillende dingen over dolfijnen worden uitgelegd. Zeker iets waarheen ik deze zomer nog een keer wil met de kinderen.

Inmiddels was het alweer lunchtijd en we besloten bij het Hard Rock Cafe tegenover het aquarium een hapje te gaan eten. We bestelden onion rings en Chinese Chicken salade, die er op het menu erg lekker beschreven uitkwam. Het bleek echter geen goede keus, we hadden er waarschijnlijk beter aan gedaan een hamburger of hot dog te bestellen, iets waar de keuken bekwaam in was. We moesten een half uur op onze salades wachten en die stelden helemaal niets voor! Maar goed, het was toch wel leuk om in een Hardrock Cafe te zijn, er staat een echte oude auto boven de bar!



Na de lunch zijn we het Baltimore World Trade Center ingegaan, waar je de lift naar de 27e verdieping kunt nemen (dat haalt natuurlijk niet bij de vroegere 100+ verdiepingen van de World Trade Center in New York, maar is toch flink hoog). Van het observatiedek, Top of the World, daar heb je een prachtig uitzicht over Baltimore en de haven. Het was een beetje heiig, maar het uitzicht was goed en je kon in de verte het Fort McHenry zien, waar tijdens de oorlog van 1812 het Amerikaanse volkslied werd gedicht.

Hopend het slechte verkeer in Washington door de komst van President Reagan voor zijn laatste tocht naar het Capitool te missen, vingen we na "Top of the World" de terugweg aan. Het kostte nog even moeite om Interstate 95 terug te vinden, maar gelukkig lukte dat met kennis van de windrichtingen vrij snel. Alle wegen hier worden met een nummer en de windrichting aangegeven, dus als je weet welke kant op iets ligt kun je je weg makkelijker vinden.

De haven van Baltimore en het aquarium

Helaas stond alles zodra we de Washington Beltway opreden toch muurvast, een reden daarvan was een ongeluk, waar iedereen naar moest kijken, iets wat hier "rubbernecking" wordt genoemd.

Rond 4 uur waren we weer thuis en wilde Katja meteen weer weg naar de Mall om een jurk te kopen voor haar 8th grade dance morgenavond. Dus wij hup de auto weer in naar Tysons Corner, waar ze bij de Gap een heel leuke rode jurk en een zwarte jurk vond. Ook Annelies slaagde er met 2 spijkerbroeken, die flink afgeprijsd waren.

's Avonds kwam Lauren oppassen en namen Rick en ik Annelies mee naar Georgetown. Het was vreselijk stil overal, veel stiller dan gewoonlijk, omdat iedereen of bij Reagans processie aan het kijken was, of al naar huis was vanwege het vroege sluiten van de regering.

Het was drukkend warm buiten en we hadden dus geen zin ver te lopen. We parkeerden de auto op M Street en vonden een leuk, vrij sjiek restaurant, Mendocino Grille, wat een goede keus bleek te zijn, hoewel wat duur, maar dat is vaak het geval in Georgetown.

Na een gezellig dineetje aten we nog een ijsje bij het naast het restaurant gelegen Ben & Jerry's. Dat is het lekkerste ijs, wat ik ken, ik nam de Cherry Garcia frozen yogurt, vanille ijs met kersen en zwarte chocolade, het smaakte prima!

Ondertussen was het na negenen en ging Constitution Avenue, waar de processie met de kist van President Reagan langs was gekomen, weer open. Deze weg leidt naar het Capitool en we hadden vage hoop, dat er misschien nog niet zulke lange rijen zouden zijn om langs de kist te lopen. Als de rij wachtenden niet te lang was, zouden wij er ook wel heen willen, het is tenslotte een historische gebeurtenis, dat hij in het Capitool ligt.

Bij het Capitool aangekomen viel vooral het grote aantal politieauto's op. Eerst zagen we niemand en leek het zelfs vrij leeg. Toen we de ingang naar de Rotunda vonden, zagen we een redelijke rij daar, dus dachten eerst nog een kans te hebben. Maar even verderop zagen we de werkelijke rij van zeker 1000 wachtenden! We waren te moe van de dag om nog uren in een rij te gaan wachten om een kist met een vlag erop te zien, hoe historisch ook. Dus schrapten we het idee, dat we de kist van Ronald Reagan van dichtbij zouden kunnen aanschouwen.

In plaats daarvan besloten we Annelies de verlichte Memorials te laten zien. Als eerste het Jefferson Memorial, waar we niet mochten stoppen en dus alleen van verre een foto konden nemen. Daarna het Lincoln Memorial, waar we wel konden parkeren en dus helemaal naar boven het Memorial in zijn gegaan. De Memorials zijn 's avonds nog mooier dan overdag! Helaas had ik geen statief mee en werden alleen als ik de camera ergens op kon zetten de foto's helder genoeg.


Na middernacht waren we weer thuis, moe, maar zeer voldaan na zo'n lange, volle dag!

Vanochtend heb ik met Christine door de hitte gewandeld, we hebben weer heel wat wild gezien: blauwe reigers, chipmunks en waterschildpadjes. Het is een van onze favoriete dingen hier, al die dieren als je het bos ingaat!

Na de lunch zijn Annelies en ik naar Arlington National Cemetery gegaan. Washington was weer heel rustig, de meeste mensen, die er werken hebben vrij tot en met morgen, vanwege alles gaande rond de begrafenis dienst van President Reagan. Duizenden mensen, van heinde en ver gekomen, wachtten op de Mall tot ze de kist konden aanschouwen. De wachttijd was de hele dag tussen de 3 en 5 uur!

Annelies dacht, dat we met een half uurtje Arlington Cemetery wel gezien hadden, maar dat was een kleine misrekening! Het is een enorme begraafplaats, waar meer dan 290,000 militairen en hun familie begraven liggen! Het is er wel heel rustgevend en mooi met grote bomen, die de graven schaduw geven. Schaduw zochten wij ook zoveel mogelijk op, want het was weer flink warm, vooral om de heuvels op te lopen.


Een van de vele heuvels vol witte stenen

Als eerste bezochten we het graf van de Kennedy familie, John F. Kennedy, zijn vrouw Jackie en twee van hun kinderen, die vroeg gestorven zijn. Het is altijd weer indrukwekkend in zijn soberheid. Er brandt een eeuwige vlam en de stenen en mos bij het graf zijn geimporteerd uit Cape Cod, in de staat van de Kennedy's Massachusetts. Ook het er naast gelegen graf van Robert F. Kennedy is heel sober, slechts een witte steen met een wit houten kruis erboven.

Van hieruit liepen we naar boven naar het Graf van de Onbekende Soldaat. Hier zagen we eerst een plechtige ceremonie om een krans te leggen van een familie en daarna de evenzeer plechtige ceremonie van de wisseling van de wacht. Indrukwekkend hoe alles precies tegelijk gebeurt! Omdat dit alles zich in de volle zon voltrok hadden we het na afloop ontzettend warm, het zweet droop van me af! Dus hebben we maar even een bankje in de schaduw opgezocht.


De wisseling van de wacht

Na even rusten liepen we de heuvel weer op naar het Arlington House. Dit huis was voor de Amerikaanse Burgeroorlog van de familie Lee, maar hun land werd tijdens de burgeroorlog overgenomen door de regering en tot begraafplaats gemaakt. Vanaf de voorkant van het huis heb je prachtig uitzicht over de stad. Het huis is verder ingericht zoals in de tijd voor de burgeroorlog.

Tenslotte liepen we weer naar beneden en zagen nog het graf van de tweede president, die op Arlington Cemetery begraven ligt, William Howard Taft. Deze man was de enige president, die ook Supreme Court Justice is geweest.

Uitgeput zijn we nu weer thuis! Rick en ik gaan morgenochtend heel vroeg naar Miami voor een lang weekend. Dit is de laatste keer, dat onze vriendin Lauren op de kinderen kan passen voor ze naar San Diego verhuist, dus we nemen het er even van. De kinderen zullen een heerlijk weekend hebben met Lauren en Annelies als babysitters!