Kai moest vanochtend bloed laten prikken om zijn cholesterol gehalte te checken. Gelukkig konden we al om 8:45 bij de dokter terecht en was het zo gepiept. Morgen krijgen we hopelijk het resultaat.

Omdat ik pas geleden dingen alleen met Saskia en Katja onder schooltijd had ondernomen, was het vandaag Kai's beurt. Hij en ik besloten Annelies voor het eerst naar Washington te nemen. We parkeerden de auto op de oprit van een vriendin van mij, die tegenover de Metro woont en namen de trein naar de stad.

Annelies wilde als eerste het Witte Huis zien en dus stapten we bij de Federal Triangle stop uit in het Ronald Reagan gebouw, een heel mooi gebouw met beeldhouwwerken langs het dak. We liepen de paar blokken naar 1600 Pennsylvania Avenue, het adres van het Witte Huis (en zagen onderweg een paar van de kleurig beschilderde panda's, die momenteel door de stad verspreid staan). Kennelijk was er iets gaande, want we mochten niet voor of achter het huis langs lopen. Later bleek, dat Bush een toespraak hield over de nieuwe regering in Irak en kennelijk mochten wij, gewone burgers, dat niet aanschouwen.

Omdat het al tegen lunchtijd liep besloten we naar de overkant te lopen en te lunchen op het hoge terras van Hotel Washington. Dit keer was het prachtig weer (hoewel erg veel wind) en konden we mooie foto's maken van bovenaf. Het eten was ook lekker en kwam snel, in tegenstelling tot een paar weken geleden.

Met volle maag probeerden we het Witte Huis nogmaals en dit keer was er geen bewaking, maar helaas ook geen George Bush. Het huis en vooral de tuin lagen er echter zeker mooi bij!

Vanaf het Witte Huis liepen we naar het zaterdag officieel geopende World War II Memorial. Het is werkelijk een adembenemend memorial. Ik vind het zelf het mooiste op de Mall. Het is heel smaakvol gedaan met fonteinen en bronzen kransen. Overal lagen vlaggetjes en foto's van veteranen. Er liepen nog een paar Tweede Wereldoorlogs veteranen rond, eentje maakte van alles wat hij zag tientallen foto's. We waren flink onder de indruk van dit alles en namen onze tijd met rondkijken.

Toen alle foto's genomen waren liepen we richting Lincoln Memorial langs de Reflecting Pool. Deze vijver stond de hele winter droog tijdens de constructie van het WWII Memorial. Nu zit er weer water in en zwemmen er schattige eendenfamilies in rond.

Bij het Lincoln Memorial liepen we eerst naar rechts om het Vietnam Veteranen Memorial te bezoeken. Het was er, net als overal, flink druk. Dit is schoolreisjes tijd en er waren ook nog een flink aantal toeristen overgebleven van het lange weekend. Ook bij dit Memorial stonden vele kransen en lagen allerlei foto's, brieven, gedichten en andere eerbetuigingen aan de gevallenen. Ook hier weer een stel veteranen, iets jonger dan degenen bij het WWII Memorial. Zoals altijd maakte dit sobere memorial met duizenden namen in graniet gebeiteld grote indruk op me.

We beklommen vervolgens het Lincoln Memorial, waar Lincoln op zijn "troon" zit, met een gebalde vuist en een open hand, om de twee kanten van zijn karakter weer te geven. De muren staan vol met zijn bekende speeches, zoals het Gettysburg adres.

Na langs het Korea Memorial te zijn gelopen, ook alweer zeer indrukwekkend, de uitdrukkingen op de gezichten van de "soldaten" blijven je bij, de angst, die er op te lezen valt! En ook hier weer vele kransen en bloemen, de dag na Memorial Day.

Intussen hadden we enorme dorst gekregen en na lang in de rij wachten kochten we wat te drinken en vonden een leeg bankje langs de Potomac om het op te drinken. Je loopt ongemerkt flink wat af in deze stad!

Na nog even langs de Potomac gewandeld te hebben sloegen we af naar het Franklin D. Roosevelt Memorial. Dit op een na nieuwste memorial is ook erg mooi aangelegd. Veel groen en veel fonteinen maken het een heel rustgevende plek om rond te lopen. Spreuken van FDR staan overal in de steen gebeiteld en er staan bronzen beelden van o.a. de president, zijn vrouw en hun hondje.

Als laatste bezochten we het Jefferson Memorial. Terwijl we langs het Tidal Basin liepen vroeg Kai of we de trapbootjes op het water konden gaan doen. Dat leek een leuk idee, tot we achter ons keken en een zeer dreigende lucht aan zagen komen! We kochten nog net de laatste 3 paraplu's bij de winkel in het Jefferson Memorial, want zodra we daarmee buiten kwamen begon de storm!

En stormen, dat het deed! Keiharde wind, die onze paraplu's binnenstebuiten keerde en slagregens. Kleddernat bereikten we het metrostation, dat nog een flinke wandeling weg was. De trein kwam vrijwel meteen en toen we in Virginia weer boven de grond kwamen, scheen de zon alweer. Het was dus een snelle storm, maar natuurlijk weer net eentje waar wij in verzeild moesten raken!

Eenmaal thuis wilden Saskia en Kai naar het zwembad. Zij zwommen, maar mij niet gezien, het water is veel te koud! Maar ik vond genoeg mensen om mee te kletsen, het leuke van het zwembadseizoen is, dat je mensen weer ziet, die je de hele herfst en winter niet hebt ontmoet.

Ik zal morgen wat foto's plaatsen, ik ben nu veel te moe!