Na 4 uur rijden door Michigan gistermiddag reden we Ohio binnen en was het tijd om naar een restaurant te gaan zoeken. Op deze lange ritten proberen we tenminste voor het avondeten bij een “volwassen” restaurant te eten, zodat we even echt kunnen relaxen.

De keus viel deze keer op een Texas Roadhouse restaurant. Op de heenweg hadden we het daar in Washington, Pennsylvania al geprobeerd, maar toen was de wachttijd te lang. In Toledo konden we meteen plaatsnemen. Wat dit restaurant zo leuk maakt zijn de grote vaten ongepelde pinda’s, die je krijgt om te snoepen terwijl je op je maaltijd wacht. Het eten was er ook goed, Rick en ik hadden filet mignon en die was precies gemaakt als gevraagd.

Het was nog vrij vroeg toen we klaar waren en we besloten nog een stuk door te rijden. We verwachtten gewoon op de bonnefooi een hotelkamer te kunnen krijgen als we moe waren, zoals we bijna altijd doen. Dit was tenslotte saai Ohio, niets toeristisch en genoeg hotels en motels om van te kiezen.

Dat viel even tegen! Toen we om 22 uur bij Upper Sandusky stopten en bij de Travelodge probeerden een kamer te huren bleken alle hotels daar vol.

Columbus, toch een grote stad als hoofdstad van Ohio, was maar 44 mijl verderop en we besloten daar dan maar heen te rijden. Gelukkig hadden we tourbooks van de AAA mee en ik belde intussen hotels af. Ook in Columbus bleek vrijwel alles vol! Gelukkig vond ik na een aantal telefoontjes een Homewood Suites (van Hilton) zelfs nog heel gunstig gelegen, precies op onze weg. Wat er nou allemaal gaande was in deze omgeving, die toeristisch weinig te bieden heeft, dat alle hotels bijna vol zaten, zullen we wel nooit uitvinden.

Om 23 uur kwamen we aan en kregen een lekkere grote suite met 3 dubbele bedden toegewezen. De fietsen mochten we in een lege kamer achter de balie zetten, want die lieten we liever niet ’s nachts op de auto, hoewel ze er waarschijnlijk de volgende dag nog zouden zijn.

Het hotel bleek van alle comforts voorzien, vooral het wireless internet was aantrekkelijk voor Rick, die vanochtend een belangrijke virtuele vergadering moest bijwonen.

Vanochtend sliepen we dan ook lekker uit terwijl Rick werkte en vertrokken pas om 11 uur uit het hotel. Rick had vandaag onderweg een aantal conferentie telefoongesprekken en een vergadering via de telefoon met zijn manager, dus ik heb het grootste gedeelte gereden. Het was nog een hele kunst om de kinderen al die tijd stil te houden in de auto!

Terwijl ik dit schrijf rijden we door de bergen van noordwest Maryland en we zullen hopelijk over 2 uur weer thuis zijn. Altijd weer een fijn gevoel als we na die vele uren rijden weer veilig aankomen!