En we zijn er weer! Toch wel weer fijn om thuis te zijn, hoe moeilijk het afscheid van het Caraibisch paradijs ook was.

De terugreis verliep redelijk, alleen zou ik een ieder, die ooit in Miami wil overstappen, dit van harte willen afraden! Wat een rot vliegveld is dat!!

We landden om 19 uur en pas om 20:15 zou ons vliegtuig naar Washington vertrekken. Genoeg tijd om even iets te gaan eten, dus. Of dat dachten we. We landden in de D terminal, die nieuw is, maar waar nog nauwelijks voedsel te vinden valt, dat de planners dat soort dingen niet incalculeren vind ik onbegrijpelijk. Een soort sandwich shopje was er wel, maar daar stond een lange rij te wachten.

Ik zei tegen Rick, dat we maar eerst naar onze gate moesten gaan in de C terminal en dan daar wat te eten vinden. De C terminal bleek geen grein beter. Er was een barretje en een sandwich winkeltje. Ook daar stond weer een ellenlange rij wachtenden. Dus probeerden Katja en ik, degenen, die honger hadden, het barretje. Daar verkochten ze sushi, dus daar hadden we wel zin in, maar terwijl we erheen liepen werd ons al van verre medegedeeld, dat ze (om 19:30!!) gesloten waren. Oh, het maakte me werkelijk razend!!

Rick probeerde nog wat en rende terug naar de D terminal om iets te proberen te kopen. Intussen begonnen ze met het vliegtuig boarden en bij de "final boarding call" was Rick nog niet terug! De American Airlines gate agent dreigde onze stoelen weg te geven aan een stand by stewardess. Het laatste waar ik zin in had was de nacht zonder baggage op Miami Airport door te brengen! Gelukkig kwam Rick net op tijd aanrennen, helaas zonder voedsel. Kom dus nooit hongerig in Miami aan!

In het vliegtuig kregen we natuurlijk ook niets te eten, enkel een paar zakjes pretzels, die ik toch maar gegeten heb.

Na ook nog eens flinke vertraging te hebben opgelopen door onweersbuien rond Miami kwamen we eindelijk om 23:15 op Washington Dulles aan. Het duurde nog even voor we onze baggage hadden, maar gelukkig was alles er.

Bij de taxi stand aangekomen bleek, dat de minivans en SUV taxi's al naar huis waren (Washington Dulles is nogal vervelend, want je kunt alleen het Washington Flyer taxi bedrijf gebruiken, andere bedrijven zijn er verboden). Uiteindelijk zijn we met twee, wel heel comfortabele, Mercury Grand Marquis taxi's thuisgebracht. Al met al was het nog goedkoper, dan voor bijna twee weken parkeren.

Op weg naar huis in de taxi belde Rick Domino's Pizza en bestelde een Hawaiian Pizza (kaas, ham en ananas) om bezorgd te worden. Na middernacht kwam die heerlijk warme pizza aan! Toch wel heel fijn deze 24 uurs economie!

Op weg naar huis hoorden we het concert van krekels en kikkers, dat hier te horen is. Een heerlijk zomers geluid is het.

Pas na enen zochten we ons bed op en vanochtend hebben we dus ook flink uitgeslapen. Ik werd als eerste wakker om 9 uur en heb nog tot 9:30 liggen doezelen.

Het weer was zo perfect vandaag, het maakte het zoveel gemakkelijker om het hier weer erg leuk te vinden! Ik dronk mijn koffie op het dek, Douwe Egberts koffie en Friese Vlag koffiemelk uit Aruba!

Tijdens het uitpakken en opruimen keken we de Olympische marathon voor vrouwen, wat een spannende race! En de Amerikaanse was werkelijk bewonderenswaardig sterk, ook al won ze net niet.

Ook het roeien vond ik leuk, want er was altijd ook een Nederlands team aanwezig. Vooral de vrouwen acht was interessant, aangezien Nederland net verloor van de VS. Ik merk, dat ik bij deze aangelegenheden zowel voor de USA als Nederland ben, dat maakt het extra leuk.