Wat een vreemde dag was het vandaag! Het begon vrij normaal: step klas bij de sportschool, boodschappen doen bij Shoppers Food Warehouse ernaast (deze zaak is veel voordeliger, dan de Giant en Safeway, omdat er geen "extra's" worden geboden, zoals je boodschappen inpakken) en de kinderen lunch geven.

Omdat haar vriendinnetje Meghan hier logeert en twee jaar geleden bij haar op school zat, vroeg Katja mij of ze een "paar" vriendjes en vriendinnetjes mocht uitnodigen voor een feestje om Meghan te zien. Die "paar" groeiden al gauw uit tot maar liefst 12 tieners, 6 jongens en 6 meisjes. Bij Shoppers Food Warehouse kocht ik dus een paar 2 liter flessen frisdrank en wat van hun monstergrote zakken chips.

Thuis bleek, dat een aantal van de jongens er al was en voor ik het wist had ik 9 kinderen in huis, allemaal even druk en lawaaierig! Ik had heel wat in het huishouden te doen, omdat we zoveel dagen van huis waren geweest, dus zolang de tieners de kleintjes bezig hielden ging dat prima.

Na een uur of twee heb ik de hele groep naar het zwembad gestuurd, hopend, dat de regen nog even weg zou blijven, want het zag er flink dreigend uit. Ik heb nog even gezellig gekletst met een paar vriendinnen daar en toen begon er een herhaling van gisteravond! Een gigantische plensbui, waarin de kinderen aanvankelijk nog zwommen met grote lol, maar helaas bleek het onweer te zijn en bij de eerste donder wordt het zwembad voor 45 minuten gesloten.

Het leek allemaal niet zo lang te gaan duren en ik was nog redelijk droog, dus besloot onder een van hun parasols te blijven schuilen. Toen er echter een scherpe bliksemstraal en een onmiddelijke keiharde donder vlak voor me ontploften koos ik er toch maar voor nat te worden om binnen te kunnen zijn!

Ons huis werd binnen de kortste keren de schuilplaats voor allerlei doordrenkte jongeren en de party begon zo ongeveer 2 uur eerder dan gepland. In de basement werd harde muziek gespeeld en op Katja's gitaar gespeeld. Het was duidelijk, dat ze zich goed vermaakten.

Al gauw had de groep honger en bestelde ik pizza's voor ze, die er maar al te graag ingingen.

Kai kreeg intussen een vriendje te logeren en Ann kwam uit Philadelphia om hier te logeren met haar zoontje Sean. Haar dochters waren blij haar weer te zien, maar hebben hun eerste logeerpartij zo ver weg van huis prima volbracht. We hebben vannacht dus werkelijk een vol huis!

Ann en ik hebben vanavond heerlijk gegeten bij Cafe Renaissance, ons "stam" restaurant. Het zal weer vreemd zijn haar na al deze tijd samen weer enkel in email en via de telefoon te spreken.

Het plan is, dat ze morgenochtend vroeg op weg gaan naar Emerald Isle, North Carolina, om daar bij andere vrienden te gaan logeren. Maar we houden allemaal onze adem in, want tropische storm Alex, die voor hij aan land komt een orkaan dreigt te worden, zal precies in die buurt landen morgen.

Rick en ik hebben Ann aangeboden hier nog een nacht te blijven, zodat ze toch nog hun vrienden kunnen gaan bezoeken, maar dat is natuurlijk haar beslissing. Nu maar hopen dat Alex vriendelijker blijkt, dan voorspeld, en North Carolina letterlijk links laat liggen!

Verder probeer ik het "Code oranje" terreur alert naast me neer te leggen. Mijn vader werkt voor de Wereldbank, genoemd als een van de doelen. Gelukkig zit hij op het moment in Nederland, maar volgende week is hij er weer. Ik kan mijn gedachten gewoon niet die kant op laten gaan! Ik heb zo'n zin om zoiets kinderlijks te doen als Saskia vandaag toen ze niet naar mij wilde luisteren: vingers in de oren en dan hoor je het niet en gebeurt het ook niet!