Hij komt deze kant op! Dit hele weekend zullen we geinondeerd worden door Ivan. Ik voel me slecht, dat ik me daar zorgen om maak, want natuurlijk krijgen wij niet de orkaankracht winden, die ten zuiden van ons gewoed hebben. Maar dat neemt het grote gevaar voor ernstige overstromingen niet weg. En mijn broer zou dit weekend komen en nu is het maar hopen, dat zijn vliegtuig nog zal landen. Bah, ik baal ervan!

Vanochtend heb ik van het tijdelijk droge weer (en ook lekker warm) gebruik gemaakt door met mijn Deense vriendin Kirsten een uur te gaan rennen. We waren het er beiden over eens, dat dit klimaat nog steeds beter was, dan de weken grauwe dagen in onze thuislanden. Maar dat neemt niet weg, dat we niet dol zijn op het weerbericht voor de komende dagen!

Ik moet toegeven, ik ben moe, doodmoe! Van het vroege wakker worden (al sta ik later op), van het vele sporten en van het slechte weer, al die dingen dragen bij aan een diepe vermoeidheid. Ik heb Fibromyalgie, maar in de zomer heb ik daar vrij weinig last van. Nu komt het allemaal weer terug en stress van alle verplichtingen maakt er een groot deel van (het weer ook, toegegeven).

Maar natuurlijk zijn er heel positieve dingen om over te schrijven. Zo kreeg Rick een bonus op zijn werk en nam hij ons allemaal mee naar ons "stam" restaurant "Cafe Renaissance". Het werd een heel gezellig diner met de kinderen, we kletsten wat af en zij vertelden ons over de dingen, die hen op school bezig houden.

Ik heb besloten, dat ik lid wil worden van de Secret Society of Happy People. Dat lijkt me nou heerlijk en heel produktief! Natuurlijk is er wel eens een dag als vandaag, waar alles wat donker lijkt. Maar er zijn ook zoveel positieven te vinden! Zo heb ik lekker op het deck de Viva gelezen, in afwachting van Ivan's regens. En we hebben zulke heerlijke kinderen, daar is geen klacht over mogelijk. En ik ben getrouwd met de beste man ter wereld.

Sentimenteel allemaal? Natuurlijk! Maar wat is daar verkeerd aan? Honderden mensen aan de zuidkust van ons land zijn alles kwijtgeraakt, maar ze zullen overleven (op een tiental na, helaas). Gaat het in dit leven om het materialistische? Nee! Het zijn de kleine dingen, die ons leven de moeite waard maken.

Met alle nare berichten over de verwoestingen, die een orkaan aanricht en die wij nog over ons heen zullen krijgen, vind ik het belangrijk om eens stil te staan bij wat we hebben en vaak voor "gewoon" verslijten.

Ok, dit is een emotionele blog geworden. Soms sta ik stil bij wat ik heb en wat echt belangrijk is, maar wat vaak in het dagelijks leven als vanzelfsprekend wordt aanvaard: de liefde en aanwezigheid van mijn man en kinderen en onze vrienden en dierbaren om ons heen.