Een grote dag voor Katja vandaag, haar eerste Homecoming dance! Een heuse formele dansavond, met "date", corsage/boutoniere en alles wat daarbij komt kijken. Rick en ik maken het allemaal met open mond mee, want geen van ons beiden heeft zulke dingen op de middelbare school meegemaakt.

Homecoming voor Katja's high school begint met een parade door de hoofdstraat van Vienna. De hele straat wordt afgezet, wat wel bijzonder is, want het is een ader, die van noord naar zuid loopt.

De naam Homecoming komt voort uit het "thuiskomen" van oud-leerlingen voor de Football wedstrijd, die die avond volgt. Dit jaar waren de oud-leerlingen uit 1974 aan de beurt. Het is wel een beetje vreemd om me te realiseren, dat ik dit jaar, als ik in de VS naar school was gegaan, mijn 25-jarige high school reunion zou vieren! Ik ben dus maar 5 jaar jonger, dan die 74-ers! Gelukkig vinden mijn kinderen mij nog niet oud! Of tenminste, dat zeggen ze...

Gisteravond werd dus de football wedstrijd gespeeld. Ook daar was Katja aanwezig. Madison won ruimschoots, maar ze had er niets van gezien, het was een en al sociale aangelegenheid.

Een paar weken geleden hadden we (gelukkig) de jurk en schoenen al gekocht. Vanochtend in alle vroegte heb ik de boutonieres voor de jongens opgehaald, ook voor Katja's vriendinnetje's vriendje. De ene een rode roos, de ander een witte.

Om 11 uur werd Katja's haar gekapt en om 12 uur moest Saskia bij een vriendinnetje zijn. Ik ging mee naar de kapper, alwaar er druk gedelibereerd werd over hoe ze haar haar wilde hebben. Met een heel mooi hoofd voor Katja (die werkelijk heel mooi haar heeft) en $50 (!) lichter verlieten we de kapsalon.

Net op tijd voor Rick en mij om naar mijn vader te gaan, die de hele week boven het fornuis had gehangen en een enorme rijsttafel in elkaar had gedraaid. Om de zoveel maanden vindt hij dat leuk om te doen. Hij nodigt dan allerlei kennissen uit, van de Wereldbank zowel als uit zijn buurt, om mee te komen genieten. Iedere keer is het weer een andere mix van mensen.

Dit keer was er een Nederlands stel van de Wereldbank, die ik nog niet ontmoet had. Ik vond het erg leuk met ze te praten. Het valt me altijd op, dat ook gepensioneerde Wereldbank medewerkers nog ontzettend reislustig zijn. Ik sta altijd versteld wat die mensen allemaal doen! En niet eens ver weg. Zo vertelde ze, dat ze gisteren 10 mijl rond Alexandria hadden gelopen. Dat is toch echt niet mis voor mensen in de 70!

Verder waren er een stel van mijn vaders Amerikaanse buren. Ik moet zeggen, ik vond het erg leuk om te zien, hoe zij de verschillende gerechten probeerden en een heel stel kwam voor een tweede portie. Indonesisch is toch een compleet onbekende keuken voor ze en mijn vader had maar liefst 25 verschillende gerechten bereid. Ze waren niet bang om nieuwe dingen te proberen!

Na een paar uur was het voor ons weer tijd om Saskia op te gaan halen. En Katja had intussen haar nagels laten lakken.

Natuurlijk moest moederlief helpen met het opmaken en oorbellen uitzoeken en toen werd het tijd om de date op te halen. Zijn ouders zijn namelijk niet thuis (we vroegen ons af of hij het hele weekend zonder toezicht is, 14 jaar oud!), die zijn naar het college van zijn zus.

Tom is een leuke jongen, niet Katja's liefde, maar wel een goede vriend. Ze hebben hun interesse in BMX fietsen gemeen. Hij was keurig in pak en had een corsage voor haar.

We reden ze naar het Mexicaanse restaurant waar ze met zijn twaalven zouden gaan eten. Voor veel van de kinderen waarschijnlijk de eerste keer, dat ze zonder ouderlijk toezicht uit eten waren. Als dat maar goed ging!

Kennelijk gelukkig wel, want we werden net gebeld, of we de hele meute naar de school konden rijden. Na een paar groepfoto's zijn ze nu bij de dance. Aan de uitbundige lachgezichten te zien hebben ze echt een hele leuke tijd. Ik gun het mijn oudste zo, deze vriendengroep. Zelf heb ik dat nooit gehad, misschien dat ik er daarom zo van geniet? Helaas lukt het me niet om foto's in mijn blog te zetten, maar ze zijn hier te bekijken.