Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, oktober 29, 2004

Rick en ik kunnen sinds vandaag met een gerust hart de pijp uitgaan. We hebben vanochtend namelijk eindelijk de laatste hand gelegd aan ons testament.

Om half elf hadden we een afspraak met onze advocaat, Southy, een heel jeugdig ogende vrouw van begin dertig (schat ik). Ze leek duidelijk opgelucht, dat ze ons na bijna een jaar eindelijk zo ver had gekregen te verschijnen voor het officieel maken van de documenten.

Aan alles in het advocatenkantoor valt af te lezen, dat hier serieuze zaken worden gedaan, die niet goedkoop zijn. In de lobby staan imposante leren stoelen en een bank, een kunstwerk met het Capitool erop hangt (weliswaar schuin) boven de bank.

Bij binnenkomst worden wij de conferentie kamer ingeloodst. Daar nemen we plaats aan een immense glimmend houten tafel op alweer leren stoelen, waar met gemak twee mensen in zouden kunnen zitten.

We moesten eerst een enorm pakket papieren van onze initialen voorzien. Behalve ons testament regelden we vandaag ook de voogdijschap over de kinderen, heel belangrijk, want in onze vorige regeling waren mijn ouders nog voogd en hun situatie is dusdanig veranderd, dat een herziening dringend nodig was.

Nadat alles initialen had, kwamen er twee getuigen en een notaris de kamer binnen. We moesten alle documenten onder hun toezien tekenen en onder eed verklaringen afleggen, dat dit onze "will" was (waarom noemen ze het in het Nederlands geen "wil", dat beschrijft het toch helemaal) en dat we goed bij onze positieven waren.

Een van de getuigen bleek Nederlands te zijn en vond het prachtig Nederlands te kunnen spreken met Rick en mij. Ik voelde me wel wat opgelaten, want daardoor hadden de aanwezige Amerikanen geen idee waar we het over hadden.

Dit alles nam maar liefst 2 uur in beslag en dat maakte, dat ik maar net tijd voor een kop soep had, voor de masseuse voor de deur stond. Ik heb regelmatige massages nodig vanwege mijn ziekte en heb het enorme geluk een masseuse te hebben gevonden, die aan huis komt. Laura komt nu al zo'n 4 jaar en is ondertussen ook een vriendin geworden.

Een uur lang lag ik op de tafel gepijnigd te worden. Het is maar goed, dat ik weet, hoe de massages helpen, want ik heb er eigenlijk een enorme hekel aan!

Dit was echt zo'n dag waarin alles precies op elkaar aansloot. Na de massage was ik precies op tijd om te gaan helpen in Saskia's klas, die een kleine Halloween party had.

Toen ik om 2 uur de klas binnenliep bleek ik de enige ouder te zijn, die was komen helpen. Volgens mij sta ik nu hoog aangeschreven bij de lerares! Ze leek een zucht van verlichting te slaken bij de aankomst van een extra paar handen. Vijfentwintig kinderen, die zich storten op koekjes, brownies en chocolade repen zijn alleen niet makkelijk in de hand te houden!

Dit was de eerste keer, dat ik Saskia's klas als geheel zag. Ik ken er natuurlijk een aantal kinderen al, maar de meesten nog niet. Het is een heel diverse klas met vijf Aziatische kinderen, drie kinderen (waaronder Saskia) met tenminste een Europese ouder, drie Afrikaans Amerikaanse kinderen en een stel Zuid-Amerikaanse kinderen tussen de blanke Amerikaantjes.

Na de wat ze hier noemen "feeding frenzy" (het zou me niets verbazen als een aantal kinderen vanavond buikpijn hebben!), waarbij een stel kinderen heel lief met mij deelde, werd er keurig opgeruimd.

De laatste 40 minuten van de dag mochten er spelletjes gespeeld worden. Weer viel me op hoe netjes dit ging en hoe kinderen elkaar vroegen of ze met iets van een ander mochten spelen en of ze op de stoel van een ander mochten zitten. Mrs. Draggon heeft ze goed onder controle.

Met Saskia en een paar klasgenootjes speelde ik Brainquest. De kinderen vonden het duidelijk leuk en al te gauw kwam het signaal om op te ruimen.

Voor het naar huis gaan wilde Mrs. Draggon nog wat enge verhaaltjes lezen, terwijl het licht in de klas uitging. Ademloos luisterden de kinderen naar griezelvertellingen, die ik eigenlijk flink eng vond voor ze, maar de lerares had er van tevoren bij gemeld, dat dit allemaal fictie was. Kennelijk was dat genoeg voor de kinderen om er niet bang van te worden.

Eenmaal weer thuis kozen de drie kinderen de patronen, die zij voor hun pompoen wilden gebruiken. Saskia koos een kat met hoge rug, die zij in de pompoen prikte, waarna ik hem uitsneed. Dat laatste was voor mij de eerste keer, andere jaren deed Rick het uitsnijden altijd. Het is best leuk werk, maar met zo'n patroon nog een flinke uitdaging, vooral bij de nauwere stukken. En dit was nog wel een "makkelijk" patroon!

Katja koos een moeilijk patroon, een vrouw met dunne haren en handen. Ze claimt, dat ze het zelf gaat uitsnijden. Ik denk, dat we nog wat vloeken zullen horen daarbij morgen!

Vanavond komen Christine, Chuck en Mallory en na het eten gaan Christine en ik naar een Longaberger party, terwijl de mannen de kinderen vermaken. Longaberger maakt manden en het hoofdkantoor van het bedrijf is gebouwd als een van die manden. De manden zijn erg praktisch, maar ook ontzettend duur. We zullen dus op zijn Nederlands "kijken, kijken en niet kopen" vanavond! Volgens Mary, de hostess, is het toch eigenlijk gewoon hoofdzaak om gezellig bij elkaar te zijn.


0 reacties: