Wat is de natuur toch perfect! Dat was de gedachte, die me regelmatig door het hoofd schoot vanochtend. Het was druilerig weer, maar dat weerhield me er niet van een fikse wandeling met Brynna te gaan maken.

Ik neem telkens een andere route en ik vraag me vaak af, wat mensen van me denken, als ze me zien. De ene keer ren ik achteruit, dan weer huppel ik en vervolgens "ren" ik zijdelings. Dit alles om de verveling tegen te gaan en verschillende spieren te gebruiken, alsmede mijn evenwichtsgevoel (ze zeggen, dat dat het eerste slachtoffer van ouder worden is) trainen. Maar het ziet er vast raar uit. Hier kan me dat echter helemaal niets schelen. Ik sprak laatst met een vriendin hierover en zij zei: "Petra, alles wat ze zien is iemand, die fitness serieus neemt". Heerlijk, toch? Geen, waarom draagt dat mens een roze training broek met een rood sweatshirt? Nee, want dat doet er niet toe!

Maar terugkomend op de perfectie van de natuur, regelmatig ben ik gestopt om een simpel gevallen blad te bewonderen. Vooral de fel rode en geel met rode bladeren van de maples zijn onbeschrijflijk mooi.

Het rennen door een herfstachtig Vienna geeft zoveel moois! Gele Berken, die bijna kaal zijn, contrasteren met de dieprode, bijna paarse, Dogwoods. De Maples beginnen nu mooi te kleuren en de gevallen bladeren helemaal. Daar komen nog de diverse leuke Halloween versieringen bij en dan is zelfs op een druilerige dag het uur zo voorbij!

Rick is vanmiddag weer veilig thuisgekomen. Helaas was hij zijn mobiele telefoon onderweg verloren. Hij baalde daar enorm van. Tot er op zijn andere telefoon gebeld werd: ze hadden de telefoon gevonden op het vliegveld Dulles. Nu krijgt hij hem morgen terug. Rick is dolblij en heeft weer vertrouwen in de mensheid, zo.

Vanavond kijken we naar de Yankees tegen de Red Sox in honkbal. Dit is een historische wedstrijd en ik ben voor Boston. De winnaar gaat naar de Worldseries tegen de St. Louis Cardinals (net gewonnen van de Houston Astro's).