Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, november 16, 2004

Gek toch, dat ik me na 20 jaar nog steeds zo op vakantie voel hier. Geen enkele dag, hoe routine ook, voelt "normaal". Natuurlijk helpt het weer op het moment ook zeer mee met dit gevoel, het is bijna 20 graden en zonnig, wat wil je nog meer! Toch zeker niet hetzelfde als waarmee ik ben opgegroeid.

Verder zijn de herfst en vroege winter hier toch wel heel leuke en mooie seizoenen. Iedereen is nu bezig met Thanksgiving, iets meer dan een week van nu, volgende donderdag. Niemand hoeft Thanksgiving alleen te vieren, want als mensen dat horen word je meteen uitgenodigd voor het diner.

Dit jaar zullen we voor het eerst niet in het land zijn voor deze feestdag. Omdat de kinderen 4 dagen vrij krijgen grijpen we de gelegenheid aan om naar Londen te gaan. Dit om Ricks 45e verjaardag te vieren, Londen is namelijk zijn favoriete stad en de tickets erheen waren ongekend goedkoop (de logies een stuk minder, maar goed).

Maar ik denk terug aan mijn eerste Thanksgivings in Amerika. Natuurlijk had het feest geen mening voor ons, maar we werden altijd elders uitgenodigd voor kalkoen, stuffing en pecan pie (mijn favoriet!).

Toen ik Rick pas had leren kennen moest ik Thanksgiving gaan vieren met zijn familie. De mijne deed er tenslotte niets aan. Zijn zus woonde op de militaire basis in Dover, Delaware en dat is waar iedereen heen ging. Ik moet toegeven, dat ik me daar niet thuis voelde. Maar het eten was altijd lekker en nu nog, als we traditioneel koken voor Thanksgiving, maken we dingen van toen, zoals oester stuffing.

Het verbaast me enigszins, dat Rick een van zijn favoriete holidays voorbij laat gaan dit jaar, dat toont wel aan hoe graag hij Londen nog eens ziet! Thanksgiving is absoluut de belangrijkste feestdag voor de Amerikanen, die ik ken. Als mensen elkaar een jaar niet zien, zien ze elkaar op Thanksgiving. Het is belangrijker dan Kerst, maar in de buitenlandse media krijg je dat niet mee.

Want Thanksgiving is geen materialistische feestdag. Het is een dag van samen zijn, van genieten van gezelschap en lekker eten. De woensdag voor Thanksgiving is de drukste reisdag van het jaar. Van oudsher is Thanksgiving de dag van de verbroedering en dat is het heden ten dage nog steeds.

Vanmiddag leek het alsof de hele buurt buiten was. De moeders kletsten en de kinderen speelden. Maar de eekhoorns werden er niet door afgeleid. Die zijn druk bezig met hun wintervoorraden. We hebben een eekhoorn "plaag" dit jaar, want ze hadden zulk heerlijk eten met alle cicades, dat ze er flink op los gefokt hebben. Hierdoor is er te weinig eten en doen ze zich te goed aan onze Indian corn (die van ons was helemaal op geknaagd) en pompoenen. Een eekhoorn op de stoep bij mijn buurvrouw Jeanne liet alle kinderen heel dichtbij komen, want zijn pompoen maal was veel te lekker om te vluchten! Sommige mensen hier (mijn echtgenoot incluis) vinden het ratten met staarten, maar ik blijf het leuke diertjes vinden.

Een week of zo geleden had ik email gestuurd om te protesteren tegen nog meer bouw rond ons Metro station en vandaag kreeg ik een persoonlijke email van onze vertegenwoordigster bij de Fairfax County District Supervisors, dat ze mijn email serieus neemt en bedankt voor mijn betrokkenheid bij de gemeenschap. We zullen zien. Laat niemand zeggen, dat de VS geen democratie is, want hier kun je je stem serieus laten horen. Waar het de presidentsverkiezingen betreft is het minder direct, maar verder wel degelijk! Daarom was het verkrijgen van het stemrecht zo belangrijk voor mij.

Soms voel ik me bijna helemaal Amerikaans en dan opeens weer helemaal niet. Zo nam ik Saskia mee naar haar tandarts (vanwege nogal wat gaatjes een paar jaar geleden gaat zij naar een speciale kinder tandarts). Ik was ervan onder de indruk hoe ze nog wisten, dat ze in paniek raakte over de smaken van fluor, die ze gebruikten. Dit keer mocht ze kiezen tussen onder anderen Marshmallow en Water Meloen. Ze koos Marshmallow.

Ik sta er versteld van hoever men gaat om het kinderen tandheelkundig naar de zin te maken. Mijn 2 jarige neefje in Massachusetts moet binnenkort voor zijn eerste "check up". Hij kreeg een boekje toegestuurd over het eerste bezoek, dat helemaal gepersonificeerd was met zijn naam!

Maar goed, ik dus helemaal Amerikaans bij de tandarts. Beantwoord alle vragen als iedere moeder. En dan zeg ik wat tegen Saskia in het Nederlands en de assistente kijkt me aan alsof ik een alien ben. Wat zei ik? Ik stamelde wat, dat ik tegen Saskia sprak en ze reageerde heel vreemd, beledigd bijna. Ik legde uit, dat ik Nederlands ben en we thuis een andere taal spreken. Nou, dat brak het ijs! Ik had volgens haar helemaal geen accent en ze vond het maar vreemd, dat ik opeens raar tegen Saskia begon te praten. Hmm, ok, ik wist niet of me nu gevleid moest voelen of niet. Vroeger (20 jaar geleden) werd er meteen gevraagd waar ik vandaan kwam. Nu wordt er heel vreemd opgekeken als ik opeens een andere taal blijk te spreken. Interessant!

Het blijft verreweg van saai om hier te wonen!


0 reacties: