Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, januari 24, 2005

Adembenemende natuur

De scholen begonnen vanochtend twee uur later dan gewoonlijk, wat betekende, dat Saskia een volle dag school had, in plaats van de gewoonlijke halve dag op maandag. Het was lekker om niet zo ontzettend vroeg te hoeven opstaan! Katja kreeg een lift naar school met de moeder van haar vriendinnetje en Rick reed Kai naar school, terwijl Saskia en ik natuurlijk gewoon liepen!

Kai's oog zag er vanochtend nog blauwer en dikker en gesloten uit en ook het wit van zijn oog was knalrood, dus ik heb toch maar een afspraak bij de kinderarts gemaakt. Zodra hij uit school kwam zijn we gegaan. Gelukkig bleek het allemaal oppervlakkig te zijn en hoefde er verder niets aan gedaan.

Het vroor vandaag nog de hele dag en ik had zin in eens iets heel anders, dan de maandag sleur! Dus toen iedereen de deur uit was heb ik mijn sneeuwschoenen en mijn fototoestel gepakt en ben naar Great Falls National Park gereden.

Mijn National Parks pas heb ik er dit jaar al ruim uit, maar ik vind het toch altijd weer handig om gewoon die kaart te laten zien en binnen te kunnen. Er stonden op zijn hoogst 7 andere auto's op de parkeerplaats, waarschijnlijk dagtrekkers, dus lekker rustig in het park.

Gewoon op mijn laarzen liep ik naar het eerste uitkijkpunt. De watervallen waren adembenemend vandaag! Overal sneeuw en ijs en heel wat water in de rivier. Ik kon er geen genoeg van krijgen! Terwijl ik daar stond kwam er nog een familie met een oudere vrouw. Je moet daar best als een soort geit rotsen beklimmen om alles goed te zien en ik stond versteld hoe goed die vrouw dat deed, vooral nu er sneeuw en ijs op die rotsen lag! Zo wil ik op die leeftijd ook ter been zijn! We maakten een praatje en zij hadden net als ik zo maar besloten eens bij de watervallen te gaan kijken en waren ook niet teleurgesteld (niemand van de mensen, die ik tegenkwam, was dat!).

Na een kwartiertje van de watervallen genoten te hebben maakte ik mijn sneeuwschoenen vast aan mijn laarzen en begon aan mijn wandeling. Ik was duidelijk niet de enige, die daar met sneeuwschoenen of ski's gelopen had, dus ik volgde de sporen zoveel mogelijk. De sneeuw leek er dieper dan hier en het was best inspannend. Maar oh, wat een prachtige natuur en daar liep ik helemaal alleen, ik voelde me echt heel bevoorrecht om dit allemaal te mogen zien en meemaken.

Een half uur nadat ik op weg was gegaan bedacht ik me net dat het leuk zou zijn een hert te zien, toen er eentje recht voor me overstak en een kleintje er meteen achterna. Ze bleven me even nieuwsgierig aan staan kijken, want met die sneeuwschoenen maakte ik best veel lawaai. Maar net toen ik een foto wilde maken besloten ze mij hun mooie witte staarten toe te draaien en niet meer terug te kijken!

Ik heb ze nog een tijdje geprobeerd te volgen, maar ze kwamen niet meer dichterbij. Even later liep ik richting de watervallen en hoorde opeens een geluid, dat me deed schrikken. Nog geen 3 meter van me af keek een ree me net zo geschrokken aan. Ze was net lekker aan het eten, dus ging even later rustig daarmee door. Van haar heb ik tenminste wel een goede foto kunnen maken.

Even later zag ik twee oudere mannen een hondje uitlaten. Ze vroegen me hoe de sneeuwschoenen me bevielen en vertelden, dat ze uit upstate New York kwamen en ook veel met sneeuwschoenen liepen daar, maar het hier nog niet geprobeerd hadden. Ook zij waren toch zeker in de zeventig, alweer was ik onder de indruk van hun lichamelijke fitheid!

Na mijn wandeling ben ik nog verder van de watervallen gaan genieten. Het was berekoud, maar ik kon me er bijna niet van wegtrekken! Dat constante van de rivier fascineert me en kalmeert me compleet.

Ik was net op tijd terug om Kai naar de dokter te brengen. Terug naar de realiteit, zo voelde dat toch even. Het een zijn met de natuur, zoals vanochtend, is zoiets anders, ik kan het niet beschrijven.

Maar Kai en ik zagen onze eigen natuur microcosmos om te bewonderen op de terugweg. Het was tijdens het doktersbezoek begonnen met sneeuwen en omdat het zo koud was, waren de sneeuwvlokken heel klein en kon je de kristallen heel goed zien op het raam. Prachtig! Kleine bloempjes leken het wel. We kregen er geen genoeg van.

Vandaag was de grote anti-abortus demonstratie dag in Washington. Een paar jaar geleden bevonden een vriendin en ik ons er middenin en we voelden ons niet op ons gemak! Ik hoop, dat we deze vier jaar doorkomen zonder het terugdraaien van het recht op abortus!

Op veel middle schools, onder anderen die van Kai, is het deze week "no name calling week". De kinderen doen allerlei dingen om plagen en anderen neerhalen of discrimineren tegen te gaan. Ik vind het een heel goed initiatief!

We kijken nu Super Nanny, ik geloof, dat dat ook in Nederland te zien is. Ik voel me bij het zien van die show opeens een heel goede moeder, terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet ben, maar jee, bij die gezinnen vergeleken is het onze een model gezin!

Tot slot heb ik een heel stel nieuwe foto's online gezet, ook van vandaag, in de eerste twee albums op onze Webshots page.

0 reacties: