Een sprookjeswereld

Met schrik werd ik vanochtend om tien voor tien wakker, zo lang heb ik al jaren niet uitgeslapen! Ik sprong mijn bed uit en was meteen aangenaam verrast over wat ik buiten zag: sneeuw! En het sneeuwde nog steeds en zou tot half drie blijven sneeuwen!!

Deze sneeuw was anders, dan die van afgelopen zondag. Het plakte beter en gaf de bomen dus een sprookjesachtige witte laag van "poedersuiker". Een prachtig gezicht! We werden getracteerd op een ware sprookjeswereld buiten! En Paul was al bezig zijn oprit schoon te schuiven.

Natuurlijk kon ik hier niet vanuit mijn stoel naar blijven kijken! Maar we konden niets doen voor we Saskia weer thuis hadden van haar logeerpartij. Dus belde ik de vader van haar vriendinnetje op om te zien hoe laat we haar konden ophalen. Ze zaten net in de auto op de terugweg van Bob Evans, waar ze ontbijt hadden gegeten! Saskia had het wel prima, eerst een ijsje van Dairy Queen voor het avondeten en nu Bob Evans! Hoewel ze een ijsje als avondeten maar niets vond, want daar kreeg ze naderhand buikpijn van.

Omdat Saskia dus nog niet klaar was, besloot ik eerst maar eens de oprit schoon te gaan maken. Rick zat nog lui tv te kijken en Katja en Kai lagen nog op een oor. Nou, dat viel nog niet mee, want de ijzel van gisteravond had een vervelende ijslaag achtergelaten onder de sneeuw. Ik riep dus de troepen naar buiten, tegen hun zin, om te helpen die ijslaag weg te werken.

Een half uur later gingen we in nog steeds hard neerkomende sneeuw Saskia ophalen. Nu merk ik pas hoe ontwend wij sigarettenrook zijn! De ouders van Saskia's vriendinnetje roken (heel ongewoon hier, tenminste binnenshuis) en die rook zat in al Saskia's dingen. Rick heeft meteen haar kussen en deken gewassen, want hij heeft een grondige hekel aan alles wat met roken te maken heeft!

Het werd steeds mooier buiten en rond 12 uur lag er bijna tien centimeter sneeuw en het sneeuwde nog steeds (dat was wel iets meer, dan de twee centimeter, die gisteren voorspeld werd!). Ik haalde Rick over om mee te gaan naar de Mall in Washington en daar met Brynna te gaan lopen.

Ook daar sneeuwde het nog (het is vaak vreselijk plaatselijk, zo hebben ze 15 kilometer verderop nauwelijks wat liggen). We vonden een pracht parkeerplek langs de hoofdweg, Constitution Avenue, ongeveer ter hoogte van het Washington Monument.

Als eerste liepen we naar het Lincoln Memorial langs de besneeuwde "Reflecting Pool", die vandaag dus niets reflecteerde en waar de bordjes "No Skating" ons deden verzuchten hoe leuk het zou zijn als dat wel zou mogen, daar! De Reflecting Pool ligt tussen het World War II Memorial en het Lincoln Memorial. Het is een prachtige wandeling, beide kanten op.

Dit keer heb ik Lincoln niet van dichtbij bekeken, hoewel ik dat meestal niet kan laten, ik vind het zo'n indrukwekkend standbeeld!


Een sneeuwerig Lincoln Memorial

We brachten wel een snel bezoekje aan het al even indrukwekkende Korea Memorial. Daar "loopt" een groep soldaten en de uitdrukkingen op hun gezichten geven de angst, die ze gevoeld moeten hebben heel realistisch weer.

Het was inmiddels begonnen met waaien en dat maakte het flink koud, dus we besloten terug te gaan naar de auto en naar het Capitool te rijden. Op de terugweg liepen we langs een soort tempeltje, gebouwd in klassieke oude stijl met kolommen. We zien dit altijd vanaf de weg en ik heb me al lang afgevraagd, wat het was.

Het bleek een Memorial voor de Eerste Wereldoorlog te zijn om de burgers van Washington DC, die daarin hun leven gegeven hadden te herdenken. Interessant vonden Rick en ik, dat erop staat "The World War" en niet "World War I". Dit prieeltje staat er namelijk al vanaf 1931, toen Herbert Hoover president was en er nog geen tweede Wereldoorlog was geweest. Weer wat geleerd!

Langs het veel grotere Tweede Wereldoorlog Memorial bereikten we de auto weer. En het bleef maar sneeuwen!

Bij het Capitool parkeerden we illegaal op een van de vele lege parkeerplaatsen, waar je alleen met een permit mag staan. We waren niet de enigen, maar toch een beetje nerveus, want parkeerbonnen zijn flink duur in DC! Rick ging dus al gauw terug met Brynna, maar ik liep nog wat rond om meer foto's te maken.



Als laatste reden we voor het Capitool langs en vroeg ik Rick me er even bij het Supreme Court uit te laten. Alle gebouwen, die er gewoonlijk wit uitzien, waren vandaag grauw vergeleken bij de witte sneeuw.

Ik wilde de beelden bij het Supreme Court van dichtbij zien, maar een politie agent weerhield me ervan de stoepen op te lopen. Die waren vanwege gladheid gesloten, terwijl ze helemaal schoongeveegd waren! Ik probeerde hem daarvan te overtuigen, maar hij was onvermurwbaar. Ach ja, hij moest ook wat te doen hebben, natuurlijk, op zondag komen er weinig terroristen langs.


Een van de beelden voor het Supreme Court

Rick moest vanmiddag nog werken en had helaas geen tijd voor meer "sightseeing". Op de terugweg naar huis hield het eindelijk op met sneeuwen en kwam de zon zowaar te voorschijn, helemaal sprookjesachtig mooi!

Bij Starbucks haalden we een "Chantico", hun nieuwe hete chocolade drankje. Dat smaakt net als een vloeibare reep chocola, zo sterk! Wel onbeschrijflijk lekker!

Katja had vanavond een feestje met zeven vrienden en vriendinnen en Kai en Saskia hadden ieder een vriend(innet)je te spelen, dus het was weer de zoete inval bij huize Engle met 12 kinderen hier! De nieuwe Pizza Hut dippin strips pizzas gingen erin als koek! Die tienerjongens kunnen pas eten, zeg!

Natuurlijk heb ik vandaag vele foto's gemaakt, ik zal ze binnenkort online zetten.


Mijn uitzicht vanmiddag op de achtertuin