Daar benne we weer!

Na bijna 3 uur lang naar de vriendelijke conversaties tussen de piloten en verkeerstorens te hebben geluisterd (een leuke service van United, vind ik, die mijn natuurlijke nieuwsgierigheid helemaal bevredigt), kwamen we rond tien over vier vanmiddag aan op een regenachtig Dulles.

Vrijwel de hele weg hebben we turbulentie gehad, maar goed, dat ik een lekkere Bloody Mary kreeg van Rick, want dat gehobbel vind ik drie keer niks! Om de tijd door te komen heb ik gewerkt aan mijn reisverslag(je). Het is bijna af en natuurlijk meld ik het hier als het online staat.

Het was een heerlijke week, (bijna) zonder ruzie tussen de verschillende familieleden. We konden het ontzettend goed vinden met Ricks zusje en haar zoons, het was eigenlijk jammer, dat zijn vader en vriendin ook kwamen, want die brachten spanningen met zich mee. Eens te meer hebben Rick en ik ons voorgenomen ontzettend leuke (groot)ouders te zijn later. We hebben meer dan genoeg voorbeelden van hoe het niet moet.

Deze Paasdag is niet echt Paas-achtig, maar ik ben blij, dat we het als een reisdag namen, gezien het weer hier. Vanochtend hebben de kinderen wel een briefje met "Hoppy Easter" erop naast hun kussen gevonden met daarbij een aantal verrassingen van de Paashaas, die hen zelfs in het hotel wist te vinden.

Ik heb me zeer vermaakt over de opmerkingen op mijn blog de afgelopen week! Inderdaad was de auto waarschijnlijk van Laura, die onze katten verzorgt. En ik kon wel wat online lezen, maar mijn verbinding was zo langzaam, dat reageren me veel te lang duurde. En natuurlijk vond ik het wat asociaal om terwijl iedereen zat te kletsen, in mijn eentje in het kantoortje te gaan internetten.

Tot slot vanavond wil ik even kwijt, dat ik deze week een enorm obstakel van angst heb overwonnen voor mezelf en eindelijk heb leren skien!