Interessant dagje

Rick moest vanochtend al om half zeven de deur uit om op de FOSE beurs in Washington te werken. Het was stralend weer en Kai en Katja gingen met gemak op tijd naar school. Saskia at haar Special K en we maakten haar een pizza bagel voor lunch (in haar gigantische lunchbox).

Toen ik thuiskwam na haar naar school te hebben gewandeld zag ik de lunchbox nog in de keuken staan. Ik heb gauw de fiets gepakt en mocht hem bij haar in de klas gaan bezorgen. Een blij meisje nam hem in ontvangst, ze had me net opgebeld en was verbaasd, dat ik zo snel al aan haar verzoek had voldaan.

Het was zulk prachtig weer, dat ik het zonde vond achter het autostuur te gaan zitten. Ik moest naar de bank en het postkantoor, beiden aan de hoofdstraat in Vienna. Ik besloot ouderwets Nederlands de fiets te nemen. Heerlijk! Bij het postkantoor lachte een mevrouw me breeduit toe en zei "Heerlijke dag om te fietsen!"
Nou, inderdaad, dat kon ik alleen maar beamen.

Onze bank
Dat fietsen en wandelen populairder wordt kun je zien aan het feit, dat er nu overal voetgangerslichten zijn geinstalleerd. Die vertellen je precies hoeveel seconden je hebt om over te steken en sommigen maken geluiden voor de blinden.

Toen ik thuiskwam gilde de garage gewoon om opruimen. Wij dragen binnenshuis geen schoenen, dus is de garage de schoenenkast voor iedereen. Dat loopt nogal uit de hand, want op een gegeven moment struikel je over de sneakers (sportschoenen), flip flops (slippers) en gewone schoenen. Ik heb dus eens lekker puin geruimd en een zak vol te kleine schoenen gevuld.

Gisteren was ik al met Saskia door haar kasten gegaan en had een zak met te kleine kleding gevuld en vanochtend heb ik in mijn kast huisgehouden. Vandaag kwamen mijn (Spaans sprekende Zuid-Amerikaanse) schoonmaaksters ook en ik vroeg hen of ze interesse hadden in de kleding.

Nu spreek ik een paar woorden Spaans en zij helemaal geen Engels, dus het lukte me niet het uit te leggen (zo frustrerend, ik moet echt Spaans leren!). Zij belden hun hoofdkantoor en die dachten, dat ik niet meer wilde, dat ze schoonmaakten. Nee, nee, nee! (of beter, no, no, no!). Uiteindelijk heb ik het duidelijk gemaakt en waren ze maar al te blij met de drie zakken, ik heb wel vijf keer "gracias" gehoord. Jeetje, dat maakt, dat ik het hele huis wel wil leegmaken om aan hun familieleden te schenken! Fijn, dat het nu allemaal goed terecht komt!

Om half een was ik bij Christine voor een lange wandeling. Zij heeft gisteren een positief antwoord van een uitgeverij gekregen over de roman, die ze heeft geschreven en nu werkt ze hard aan de volgende fase. Voor ik het weet staan de boeken van mijn beste vriendin naast die van Danielle Steel!

We hadden ongeveer een uur om te lopen, voor ik naar mijn afspraak met de oogarts moest. We liepen langs hun vijver en daar lagen de schildpadden weer lekker in het zonnetje, een zeker teken van de lente! Ook de Canadese ganzen waren ruim aanwezig en we moesten regelmatig luidruchtig zijn om ze weg te jagen, want ze versperren je zo de weg! Die dieren kunnen echt gemeen worden.

Op ons pad lagen stukjes dierenhuid, van welk dier was moeilijk te zien. Maar opeens zagen we een bald eagle (de adelaar, die de "Amerikaanse" vogel is) overvliegen, het was dus wel duidelijk, wie zich te goed had gedaan aan wie er in die huid leefde!

Precies op tijd liep ik de wachtkamer van de oogarts binnen. Ik draag gas doorlatende harde contactlenzen, wat heel ongewoon is hier in de VS. De meesten hebben zachte lenzen. Vandaag moest ik een vol onderzoek ondergaan, zoals iedere twee jaar moet.

Terwijl ik daar zat te lezen kwam er een gezin binnen om de kinderoogarts te bezoeken. De moeder kon bijna niet lopen, zo zwaar was ze. Zo zwaar, dat ze Muu-muu's draagt, want er zijn geen andere kleren voor haar, en denk nu niet, dat ik dikke mensen veroordeel, maar het valt gewoon op. Helaas waren drie van haar vier kinderen al ontzettend dik. Nu heb ik (behalve Kai) geen superslanke kinderen, dus als ik "ontzettend dik" zeg, bedoel ik ongezond dik. Deze kinderen leken op mini-Michelin mannetjes. Zo zielig! Maar eentje van hen had heel gewoon gewicht. En dat zet me dan aan het denken. Waarom zijn drie kinderen veel te zwaar en eentje niet? Het is allemaal niet zo eenvoudig als dieet, vrees ik.

Al gauw was ik aan de beurt en werden mijn pupillen vergroot, helemaal niet leuk! Vooral omdat ik niets meer kon lezen tijdens de 15 minuten, dat ik daarna moest wachten en de zon buiten maakte me bijna blind. Gelukkig zijn mijn ogen helemaal gezond.

Bij thuiskomst vond ik alle kinderen klaar op bovenop me te springen. Saskia wilde bij een vriendinnetje spelen, prima, ik liet haar er zelfs alleen heen fietsen, oh wat voelde ze zich groot!

Kai wilde bij de kreek gaan spelen met zijn vriendje Tyler en in de tussentijd belde Katja, dat het toilet bij onze overburen aan het overlopen was. Precies waar ik op wachtte, niet dus!

Nadat ik Kai op zijn hart had gedrukt zijn jongere zusje om 5 uur te halen begaf ik me naar de buren. Dan realiseer je je pas hoe groot de huizen hier zijn, als er een overstroming is! Arme Katja schaamde zich dood! Ik maakte de wc die was overgelopen schoon en een verdieping lager, de wc waarop het water van de wc die was overgelopen stroomde. En nog een verdieping lager, in de basement, de liters water, die van die beide wc's hun weg naar de laagste verdieping vonden.

Nog nooit ben ik zo blij geweest, dat we iedere vakantie weer vele baddoeken meeslepen! Ze zijn vandaag allemaal gebruikt!

Ook dankbaar was ik voor het droge warme weer vandaag en de weersvoorspellingen voor morgen, die nog warmere temperaturen inhouden. Want al hun spullen liggen in het gras om te drogen.

Eindelijk, eindelijk kwam Rick thuis en Paul, Leah's vader. Met hen heb ik de schade nog eens goed bekeken en we hebben beloofd te betalen wat er gedaan moet worden. We hebben op het moment een heel berouwvolle Katja hier. Hopelijk valt het allemaal mee! Maar het is niet iets, wat je je buren aan wilt doen!

Vandaag vond ik op Google een sateliet foto van onze straat, hier kun je zien hoe het er allemaal vanuit de lucht uitziet.