Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, mei 05, 2005

4 en 5 mei

Oef, niemand had wat te zeggen op mijn blog van gisteren, misschien schrokken de sex-bracelets af? Vandaag zal ik het maar heel preuts houden dan!

Zoals iedereen in Nederland natuurlijk heel goed wist, was het gisteren 4 mei, in Nederland Dodenherdenking. Hier merk je daar niets van, maar om 20 uur gisteravond heb ik twee minuten stilte ingelast. Ik weet het, 6 uur later, dan in Nederland, maar het gaat om het gebaar.

Ieder jaar gaan er op die datum zoveel herinneringen en gedachten door mijn hoofd. Onze familie is bepaald niet zonder schade door de oorlog gekomen. Vooral mijn moeders familie heeft heel wat geleden. Mijn opa was dokter en is overleden in Thailand werkend aan de Burma spoorlijn. Mijn oma moest met haar baby en twee-jarige (mijn moeder) het Japanse concentratiekamp in.

Veel heeft ze daar niet over verteld, behalve, dat ze mijn oom (de baby) sambal moest geven om hem in leven te houden en dat ze een keer een brood stal en daarvoor voor straf kaal werd geschoren. Mijn oma werd nooit meer de oude, ze had erge last van zenuwen en helaas pleegde ze in 1995, op de dag van de 50-jarige herdenking van de oorlog in Indonesie, zelfmoord.

Mijn moeder probeert nog steeds uit te vinden, wat er met haar in het verleden is gebeurd. Het is een van de redenen, dat zij weer in Nederland woont, waar ze goed wordt opgevangen met verschillende therapien.

Aan mijn vaders zijde was alles iets minder dramatisch, maar mijn opa was officier bij de Nederlandse marine en heeft jarenlang als krijgsgevangene van de Duitsers geleefd. Hij praatte hier nooit over, mijn oma liet ons eens een doos zien van brieven en dergelijke, die ze in die tijd naar hem heeft geschreven. Mijn oma was een sterke vrouw en leidde haar gezin zo goed als ze kon door die moeilijke tijd.

Al met al tekenen deze gebeurtenissen onze familie zeer en vind ik het belangrijk, dat de kinderen ook stilstaan bij 4 mei, ook al hebben we hier Memorial Day. Ik heb gisteren met ze gesproken over de geschiedenis van mijn grootouders en hoe die hun grootouders heeft beinvloed. Vooral voor de tieners is dit belangrijke informatie.

Zelf heb ik sterke herinneringen aan de herdenking op de Waalsdorpervlakte op de televisie. Die keken wij jaarlijks en ik zal nooit vergeten, hoe mijn toen 6 jarige zusje eens vroeg, midden in de plechtige stilte, of we "Wie van de Drie" aan het kijken waren.

Maar goed, dat is dus een lange uitwijding, omdat ik toch denk, dat mijn Nederlandse lezers dit allemaal beter begrijpen. De Amerikanen zijn zeer sympathiek en geinteresseerd en Rick is natuurlijk helemaal getuige geweest van de problemen van mijn moeder. Maar, hoewel heel veel familieleden destijds in de oorlog hebben gevochten, het voelt hier toch anders.

Vandaag begon de dag heerlijk zonnig. Helaas voelde Kai zich helemaal niet lekker en bleef dus thuis. Hij heeft bijna geen stem meer, vanavond.

Na het zoveelste drama vanochtend voor school met Saskia besloot ik haar met de lunch op te halen. Even een "breather", het was al te intens deze week. De lerares is duidelijk niet bereid ons ook maar iets tegemoet te komen hierin, helaas.

Christine en ik liepen iets meer dan een uur door hun buurt, deze "Standard Of Learning" testen (SOL) van Virginia worden in third grade (Saskia's niveau) en fifth grade (Mallory's niveau) afgenomen, dus we hebben heel wat te bepraten op zo'n wandeling! Geen van beide meisjes heeft een goede lerares, terwijl Kai en Katja dat toch echt wel hadden, destijds.

Om half twaalf haalde ik Saskia en haar berg met huiswerk van school en tracteerde haar op een McDonald's Happy Meal. Ik had een afspraak om mijn haar te laten doen en terwijl ik met de kleurstof zat, deden we haar huiswerk. Heerlijk, het was meteen klaar!

Als speciaal uitje nam ik de twee meisjes daarna mee naar de mall. Ik wilde wat leuke oorbelletjes en dergelijke kopen, om de dagen voor Saskia wat leuker te maken. Ergens vind ik het vreselijk, dat deze "omkoperij" nodig is!! Maar ik denk, dat het voor haar al heel belangrijk is om te voelen, dat wij er voor haar zijn en weten, dat het geen pretje is, maar dat het wel gewoon doorstaan moet worden. En maar zeggen, dat Fourth Grade beter zal zijn (hopelijk!).

Ter ere van Cinco de Mayo wilden we vanavond Mexicaans gaan eten. Maar Tequila Grande zat helemaal vol (hee, dat lijkt wel op St. Patrick's Day! wanneer leren we het eens?). Gelukkig hebben we ook een Baja Fresh vlakbij en hun groente quesadilla smaakte voortreffelijk!

Nu kijken we naar de helft van de seizoensfinale van "The Apprentice". Twee vrouwen nog wel!!!

0 reacties: