Familie bezoek

Het was dit weekend heerlijk weer en gisterochtend werd ik gewekt door het zonnetje. Ik had me nog wel zo voorgenomen om uit te slapen, maar kon me die prachtige blauwe lucht en de zingende vogeltjes niet blijven liggen.

Terwijl iedereen nog in diepe rust lag, nam ik Brynna mee voor een wandeling. Helaas kan ze steeds minder, want nu moet ik haar na een kwartiertje al praktisch meeslepen. Haar tong hangt dan zowat op de straat en ze houdt me niet bij. Ik ben er wel een beetje verdrietig van, want ze is toch altijd mijn wandelmaatje geweest en kon tot een jaar of zo geleden me zelfs rennend nog goed bijhouden.

Toch genoten we van het uitje. Zij zag nog een stel eekhoorntjes en daar rent ze wel achteraan, hoe moe ook! Het viel me op, dat de wilde aardbeitjes rijp zijn, die groeien hier als onkruid, maar ik verwijder ze niet en uit onze achtertuin eten we ze.

Aan de overkant van ons pleintje staat een preschool, die eigendom is van een oude mevrouw van midden 80. De school staat op prachtig bebost gebied, waar allerlei wild in schuilt. Gisteren liep ik langs en kon een gevecht tussen een heel stel kleinere vogels en een flinke havik gadeslaan. De kleinere vogels wonen dit keer, maar dat is lang niet altijd het geval. Als de oude mevrouw zou komen te overlijden zouden de aannemers als aasgieren op dit stukje land aanvallen, zo'n beetje als die havik. Ze zouden dat bos neerhalen en er meerdere huizen neerzetten. Hopelijk gebeurt dat nog lang niet, maar op die leeftijd weet je maar nooit.

Na mijn wandeling was ik net op tijd klaar om mee te gaan met mijn vader. Hij had me uitgenodigd om met hem mee te gaan op zijn wekelijkse trek naar Costco en BJ's, waarna hij me tracteerde op een sushi buffet bij Arigato, zijn "stam" Japanse restaurant.

Het was erg gezellig. Ik kom al jaren niet meer bij Costco of BJ's, want de verpakkingen daar zijn dusdanig groot, dat we ze gewoon nooit opmaakten, wat het dan weer zonde van het geld maakte. Maar zo weer eens een keer er zijn was wel erg leuk. Ik keek mijn ogen uit! De keuze aan eten en spullen is enorm en beide zaken hebben verschillende dingen. Zo kun je bij BJ's hele pianovleugels kopen of een stapelbed! Ik hield het maar bij een paar bescheiden dingetjes, zoals het spul tegen acne, dat Kai en Katja gebruik, wat bij BJ's veel goedkoper is, dan bij CVS.

Het sushi buffet smaakte voortreffelijk en we vermaakten ons met kijken naar de andere bezoekers. Mijn vader is nogal modebewust aangelegd en verbaasde zich over hoe de meeste vrouwen zich zo ontzettend onaantrekkelijk kleedden. Maar ja, het was zaterdag, he, en dan loopt iedereen er "casual" bij. "Casual" wordt soms wel heel ver doorgevoerd, maar ja, ieder zijn of haar smaak.

Om een uur of een was ik weer thuis en werd meteen gecharterd door Katja, die nu behalve het dieet van de Weight Watchers ook met een sport regime is begonnen. Haar harde werk werpt zijn vruchten trouwens al af, ze is 12 pond kwijt en het is al goed te zien! Haar probleem was, dat ze geen shorts had om in te sporten, behalve haar school gym short.

Als Katja je lief aankijkt is er geen nee zeggen meer bij, dus hup in de auto naar Dick's, waar ze 4 flitsende glimmende basketbal shorts vond. Er waren echter geen "cool" t-shirts, dus die hebben we bij Target gezocht en gevonden. Ze kan nu dus heel modieus op onze lopende band boven joggen, waar niemand haar ziet. Ik moest haar daar wel even mee plagen!

Op de terugweg kochten we lunchspullen bij Whole Foods voor vandaag, want mijn broer, schoonzus, neefje van 8 en nichtje van 4 logeren dit weekend bij mijn vader en zouden hier komen lunchen.

Rick werkt al meer dan 15 jaar bij Microsoft en in die jaren zijn er natuurlijk heel wat collega's verhuisd of naar andere bedrijven vertrokken. Gisteravond was er een reunie van oud-collega's bij het Ierse restaurant "Fado's" in Washington.

Er waren er een aantal bij, die ik ook kende en al jaren niet gezien had. Het werd een heel gezellige avond en Rick was als een kind zo blij om zijn vroegere vrienden weer te zien! Ik heb gezellig gekletst met de vrouw van een van zijn collega's, Liz, die portretten schildert. Ik hoop haar te kunnen huren voor portretten van de kinderen voor ze te oud zijn om dat te doen. Het kost natuurlijk flink wat, maar dat zijn ook dingen, die van generatie op generatie worden overgeleverd.

Vanochtend ben ik in alle vroegte met Kai gaan fietsen. We hoopten door vroeg te gaan de herten kudde nog te kunnen zien. Maar waarschijnlijk waren er toch al te veel honden, want helaas voor Kai liet geen hert zich zien. Erg leuk vind ik zo'n 15 km tochtje met hem, het is iets speciaals voor ons tweeen en hij houdt me goed bij!

Om 11 uur kwamen mijn broer en zijn familie en mijn vader om hier te lunchen. De kinderen, mijn 8 jarige neefje Sandy en 4 jarige nichtje Athena, werden meteen door Kai en Saskia op sleeptouw genomen. Ze zien elkaar maar heel weinig, maar kunnen het altijd meteen prima vinden!

De lunch bestond uit heerlijk bruin brood van Whole Foods, Leerdammer en Provolone kaas, verschillende vleessoorten en watermeloen. Het ging er allemaal prima in! Voor de kinderen waren er ook mini "bageldogs", kleine worstjes gewikkeld in bagel deeg, die ook als sneeuw voor de zon verdwenen.

Mijn vader en broer waren nog nooit in het nieuwe Air and Space museum bij Dulles Airport geweest en natuurlijk wilde Sandy ook mee. We lieten Athena bij Rick en onze kinderen, die het museum al meerdere malen hebben gezien, en gingen met ons vijven richting Dulles.

Door het mooie weer was het museum helemaal niet druk en konden we (voor mij ook voor het eerst) zo de lift in naar de top van de verkeerstoren. Dit hebben wij altijd overgeslagen, omdat er iedere keer een flinke rij wachtenden stond. Maar de volgende keer gaan we maar wachten, want het is echt de moeite waard daarboven.

Een Alitalia vliegtuig landt bij Dulles Airport

Op de bovenste verdieping heb je uitzicht over het vliegveld en zie je vliegtuigen landen en opstijgen. Een verdieping lager is een heel interessante tentoonstelling over verkeersleiding en zie je een live radar en kun je meeluisteren met de verkeerstoren in Newark, New Jersey (waarom niet die van Dulles is me een raadsel).

Eenmaal beneden bleek er ook helemaal geen rij voor de simulators te staan, dus gingen we met zijn allen in de 3D Space Shuttle simulator. Ook dit had ik nog nooit gedaan en ook dit is een aanrader. Veel leuker dan de andere twee simulators, die er staan, die niet 3D zijn.

Het tweede uur hebben we natuurlijk besteed met de vliegtuigen en Space Shuttle te bekijken. Vooral de Enola Gay en de Concorde zijn hoogtepunten. Mijn vader heeft twee keer in de laatste gevlogen en vertelde hoe claustrofobisch hij zich daarin voelde.

Een hoge toren bouwen in Opa's tuin
Vanavond hebben we lekker gebarbecued bij mijn vader in de tuin. Het was weer zo gezellig, jammer, dat we elkaar maar zo bar weinig te zien krijgen. Gelukkig was het afscheid dit keer helemaal niet voor lange tijd, want wij vertrekken vrijdagmiddag voor een lang weekend richting Canada.