Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, mei 14, 2005

George Mason University

Keurig om vijf voor negen vanochtend liepen Rick en ik met een toch ietwat nerveuze Saskia het kantoor van de Psychologie afdeling van George Mason University binnen. Daar werden we begroet door Jennifer, een heel vriendelijke jonge vrouw. Ik denk, dat dat Saskia al meteen opluchtte, want ze ontspande helemaal.

Rick en ik spraken eerst met Jennifer over de redenen waarom we Saskia laten testen en gaven haar Saskia's schoolrapporten en testresultaten van de afgelopen jaren. Daarna ging Saskia mee met haar. De hele test duurde iets minder dan 3 uur met tussendoor twee korte pauzes.

Saskia vond het leuk, vooral de gedeeltes waar ze met blokken een vorm moest namaken en waar ze van foto's moest zeggen wat er miste. Ze zei wel, dat ze best vaak "I don't know" had moeten antwoorden. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat, dat we op de 27e krijgen. Ik zei tegen Rick, dat ik een vrij goed idee heb wat Katja en Kai's sterke en minder sterke kanten zijn, maar van Saskia krijg ik daar geen hoogte van.

Om de afloop van de test te vieren aten we lunch bij McDonald's. Ik probeerde hun nieuwe appel, druiven en walnoten salade met yoghurt dip. Best lekker en een goed alternatief voor de vette happen daar!

Gisteren heeft het Pentagon de lijst met aangeraden basissluitingen vrijgegeven en er zijn ook een aantal bases in dit gebied, die misschien de klos zullen worden. De meest bekende is Walter Reed Medical Center in Washington, waar de presidenten ook worden behandeld als er iets met ze is. Er is in Maryland nog een Medisch Centrum, wat rendabeler is.

Dichter bij huis heeft Chuck, de man van Christine, ook te horen gekregen, dat de locatie waar hij werkt gesloten zal worden. Ze zullen nog zeker twee jaar in dit gebied blijven, maar daarna bestaat de reele kans, dat ze of naar Huntsville, Alabama of naar Colorado Springs, Colorado verhuisd zullen worden.

Nu is het in dit gebied vrij gewoon, dat mensen niet lang blijven, er wonen veel militaire en regeringsfamilies, die om de zoveel jaar verkassen. Maar ik had gehoopt, dat dat met Christine en familie niet het geval zou zijn! Nou ja, komt tijd komt raad, leuk nieuws vind ik het niet, maar in drie jaar kan er nog veel gebeuren!

Gelukkig had het prachtige weer me al gauw weer in een prima humeur en ik installeerde mezelf op het deck met mijn laptop. Heerlijk rustig, met ons kabbelende watervalletje op de achtergrond.

Katja was bezig haar haar ingewikkeld op te rollen, natuurlijk moest moeders daarbij aan te pas komen, maar het resultaat was er naar, haar haar krulde prachtig toen het eenmaal droog was.

Rick heeft de hele middag aan onze eigen internet server gewerkt en hem aan de praat gekregen. Binnenkort zullen we dus ons eigen domein hebben, jippie! Daar kan ik dan ook al mijn foto's kwijt zonder Webshots te hoeven betalen.

Mijn rust werd wel om vier uur verstoord door de opvoering van de preschool aan de overkant van de straat. Ze hebben die opvoering ieder jaar buiten en grappig genoeg vrijwel altijd prachtig weer. Helaas kwam er dit jaar een gigantische onweersbui overheen! Echt pikzwart werd de lucht en het donderde en bliksemde dat het een lievelust was. En toch bleef de muziek doorgaan, onvoorstelbaar!! Ik zou me kunnen voorstellen, dat die kleine kinderen doodsbang van al dat natuurgeweld zijn!

Even later kwam Kirsten Madison ophalen en bleef voor een lekker glaasje witte wijn. Toen ze aankwam was de onweersbui net over, maar terwijl we aan het kletsen waren kwam nummer twee en ook twee keer zo erg overdrijven! Horen en zien verging! Ik blijf het spectaculair vinden, die enorme onweren.

Nadat Kirsten en Madison vertrokken waren en Katja naar haar babysitadres was, gingen Rick, Saskia, Kai en ik naar Cafe DeLuxe om te eten. Dit is een vrij eenvoudig, maar heel lekker Frans aandoend restaurant. Terwijl we daar zaten kwam onweersbui nummer drie. We hadden onderweg al gehoord, dat we weer een "Severe Thunderstorm Warning" hadden, maar er was nog niets van te merken. Tijdens het eten echter zeker! We werden getrakteerd op vuurwerk van de natuur! Een van de bliksems was zo dichtbij, dat de klap echt meteen volgde. Saskia vond het maar niks, maar de rest vermaakte zich prima, vooral toen het voorbij was en we prachtige schichten in de verte bleven zien.

Tegen de tijd, dat we klaar waren met eten was het alweer helemaal droog. We gingen naar Borders, want Rick had een boek nodig om onze eigen server op te zetten. Mijn webpage staat er al: http://www.wildetravels.com/petra Ik hoop er in de toekomst mijn foto's ook op te zetten.

Natuurlijk moest iedereen wel een boek of tijdschrift bij Borders en $100+ later stonden we weer op straat! Wat is dat toch? Het is gevaarlijk om met ons gezin een boekenwinkel te bezoeken, want voor je het weet geef je handenvol geld uit!

Hier thuis bleek de airconditioning het niet te doen en het is warm en vochtig binnen. Gelukkig hebben de stormen de temperatuur buiten flink verlaagd, maar het blijft heel vochtig. Het zal een klam nachtje worden, vrees ik.

0 reacties: