Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, mei 13, 2005

Omar, Keisuki en Prasaad

Onder het genot van een net geschonken glas ijswater uit onze ijskast (ja, we hebben er zo een, die ijsblokken, water en crushed ice geeft, een heerlijke uitvinding!), zit ik hier van mijn vrijdagavond te genieten. Oh, en onze ijskast zit ook vol magneten, volgens mij nog zoiets heel Amerikaans. Toen wij vroeger mijn Oma zulke magneten cadeau gaven, dacht ze, dat die haar ijskast zouden ontregelen!

Ik moet toegeven, dat ik wat melig aan dit blog begin. Het leven is toch eigenlijk ook een grote klucht?

Ik moest net even de serieuze ouder spelen met Katja. Ze wilde naar de mall en Rick heeft een jet lag van 3 uur en ik ben doodop, dus nee van onze kant! Twee minuten later verkondigt ze: "Ik ga naar de mall, ok?". Nee, niet dus, hoe ga je daarheen, wie brengt je terug? Betsy's vader was het antwoord. Betsy's vader is een veelvuldig gedecoreerde veteraan in het Amerikaanse leger, Colonel O'Keeffe. Ok, ik geloof, dat het wel goed zit dan... Wanneer zou die bezorgdheid om anderen met je kinderen rond te laten rijden weggaan?

Is er ergens een "Husband Hall of Fame"? Zo ja, dan wil ik Rick daar vertegenwoordigd hebben! Iedereen heeft wel gelezen hoe fantastisch mijn moederdag was en hoe die nog drie dagen doorging met een droomreis naar Las Vegas. Maar Rick vond dat niet genoeg, hij had me, volgens hem, geen cadeau gegeven!!! Dus hij kwam vanavond thuis met een heel moderne ketting en oorbellen van Swarovski! Misschien moet ik die video dating service toch maar eens actief gaan aanbevelen, ik heb er tenminste een juweel van een man door gevonden! (En dat betekent heus niet, dat ik constant cadeaus verwacht, hij is op nog honderd andere manieren een uit een miljoen!)

Kirsten kon vanochtend toch niet gaan rennen, dus nam ik trouwe Brynna en trouwe 10 pond gewichten mee op een wandeling van een kilometer of vijf. Terwijl ik daar zo liep (het was aangenaam weer, zo'n 17 graden en bewolkt) bedacht ik me, dat we inderdaad in een zeer lommerijke buurt wonen! Wat is alles groen! De azalea's bloeien nog, maar de dogwoods zijn (helaas) uitgebloeid, waardoor alle bomen groen zijn! En dat meen ik met een hoofdletter G. Je kunt de huizen bijna niet zien door de bomen heen! De keerzijde is natuurlijk (wat mij betreft, dan) dat in veel huizen de hele dag kunstmatig licht aan moet, anders is het te donker.

Na de wandeling hebben Saskia en ik uren (en daar word je melig van!) SOL testen gemaakt, die haar lerares gisteren met een buurmeisje mee naar huis had gestuurd. Ik had een deal met haar gemaakt, dat als ze haar schoolwerk voor de lunch klaar had, we naar Toys R Us zouden gaan.

Nou, dat liet ze zich geen tweede keer zeggen! Ze begon vol goede moed en kwam een heel end, maar toen moest ik er toch aan te pas komen. Ik heb me inwendig rotgelachen! Niet zozeer om de vragen, die ik soms flink pittig vond voor een derde klassertje en soms zelf moest opzoeken. Maar om de vragenstelling!! De namen, die voor de kinderen in de voorbeelden worden gebruikt, zijn zo "politically correct", dat het op het belachelijke afgaat.

Een voorbeeld: "Prasaad had 9 lollypops to share, he gave 5 away, how many did he have left?". Prasaad??? Waar komt die naam vandaan??

Nog zo eentje: "Keisuki watched the zebra in its natural habitat. What is the zebra's habitat?". Mijn vraag is, wie is "Keisuki"? De gewoonste naam, die ik zag was Omar! Waar zijn de Mary's, Joe's en Jane's?? Alsof de kinderen letten op de naam, die wordt gegeven in hun voorbeeld! Werkelijk idioot!

Het duurde allemaal veel langer, dan ik had gehoopt, ondanks, dat we flink aanpootten. Dus pas om kwart over een gingen we richting Toys R Us. Saskia was (natuurlijk!) in het beste humeur, zingend zat ze achterin. Toch is dat letterlijk muziek voor mijn oren, want dat humeurtje is er de laatste maanden niet geweest. Bij Toys R Us vond ze al gauw een Bratz pop naar haar gading en haar dag kon niet meer stuk!

Inmiddels was Kai thuis van school en die had ik beloofd zijn verjaarsgeld (gedeeltelijk in de vorm van cadeaubonnen, die er hier als credit cards uitzien) te gaan helpen uitgeven bij EBGames.

Grampa had hem voor zijn verjaardag een check van $50 gestuurd, dus gingen we die eerst even innen. Het was druk bij de Drive Thru van de bank. Heerlijk blijf ik het vinden, het niet uit de auto hoeven voor zoiets simpels als het cashen van een check! Ik stond keurig in de rij te wachten en een joekel van een SUV kwam naast me staan (een Ford F350, daar kun je dus niet overheen kijken, de banden zijn bijna zo hoog al onze van!). Ik was nog bang, dat hij te wijd of te hoog voor de drive thru zou zijn, maar dat viel mee. Wel werd hij voor mij geholpen, grrr!! Brawn before beauty, niet netjes!

Vandaag hebben we onze Peapod bestelling gedaan, dit is nog een deel van het Ahold concern hier, dat het niet bepaald goed doet. Hopelijk blijft Peapod bestaan, want het thuisbezorgen van boodschappen is natuurlijk fantastisch!

De kinderen bestelden allerlei crackers: Low Fat Wheat Thins voor Katja, die bij de Weight Watchers is en heel serieus (en al goed gewicht heeft verloren), Vegetable Thins voor Kai en low fat Triscuits voor Saskia. Er is een eindeloze keuze van Nabisco/Kraft alleen al!

Kai was de koning te rijk met zijn spelletje van EBGames en ik kreeg nog te horen hoe het met hem op school gaat ook! Altijd een leuke bonus, want hij vertelt niet veel.

En zo was er nog een week voorbij en, als Katja eenmaal weer veilig thuis is, een vrijdag de dertiende zonder problemen.

0 reacties: