Field Day

Met schrik word ik om half zeven wakker door het alarm. Sorry!! roept Katja van beneden en doet het weer uit. Even later gaat de telefoon en geeft Rick slaperig ons paswoord en antwoordt op de vraag of alles goed is, dat zijn teenager weer eens het rode flitsende lichtje niet heeft gezien.

De zon schijnt fel de kamer binnen, wel een nadeel van een kamer op het oosten! Onze "blinds" (dunne luxaflex) houden geen straaltje tegen. Ik draai nog wat in bed, maar ben gewoon klaarwakker. En zo begint de dag extra vroeg. Eigenlijk zou ik iedere dag wel zo makkelijk uit bed willen komen, maar het gros van de dagen stel ik dat moment zo lang mogelijk uit!

Katja vertrekt om tien voor zeven gewapend met veertig stroopwafels naar school. Die zullen haar klasgenoten tijdens de geschiedenisles om half acht verorberen, een gezond Nederlands "ontbijt" dus!

Kai volgt tien minuten later, hij heeft gisteren al zijn boeken al moeten inleveren, dus wat ze nu verder op school doen is me een raadsel.

Saskia is al even vroeg op als ik en opgewonden, want vandaag is het haar "Field Day" (sportdag). De kinderen hebben daar speciale t-shirts voor gekregen en Rick gaat vanochtend met haar mee. Ik ben hem hoogst dankbaar, want ik vind het doodsaai om daar uren te staan kijken naar het zakkenlopen en touwtrekken. Laat hem maar eens "bonden" met zijn dochter.

Ik maak een ontbijt van Granola voor mij en een Eggo wafel met vruchtenhagel (America meets the Netherlands) voor Saskia. Voor het naar school gaan speelt ze nog even buiten en ik maak er meteen een leermoment van, want gewoonlijk hebben we maar ternauwernood tijd om te eten voor we naar school moeten.

Om klokslag kwart over acht (ok, ik moet nog even genieten van het feit, dat dit een van de 5 dagen van het schooljaar was, waarop we om die tijd ook werkelijk de deur uitliepen) lopen Rick, Saskia, Brynna en ik naar de school. Rick en Saskia zijn gekleed in hun speciale Field Day t-shirts en bij de voordeur zien we een stel bevriende ouders. Ik voel me toch een beetje schuldig, dat ik geen Field Day t-shirt aanheb en dat ik met de hond weer rechtsomkeerts maak.

Onze kleine prima donna herinnerde zich, dat ze vorig jaar speciaal voor Field Day een Subway meatball sandwich van Lauren had gekregen voor lunch. Kennelijk moet dat nu traditie worden, want daar had ze vandaag ook zoooooo'n zin in!

Ach, waarom ook niet, een keer per jaar moet dat kunnen. Voor Christine komt om te wandelen race ik dus even naar Subway, dat net open is. De broden worden nog gebakken en er hangt een heerlijke verse baklucht in de winkel. Er zijn wel meerdere "subshops", maar Subway blijft bij mij favoriet. Keurig met nieuwe plastic handschoentjes aan wordt mijn (of liever Saskia's) sub gemaakt.

Terwijl Christine en ik later door een straat hier vlakbij wandelen, loopt er opeens een prachtige ree vlak voor ons de weg op. Heel rustig, alsof ze in het bos is. Het doet me aan de serie "Northern Exposure" denken, waar een moose door de straten van het stadje liep.

Na de wandeling van anderhalf uur ren ik met Saskia's in de magnetron opgewarmde sandwich naar de school. Hier is de Field Day nog in volle gang. Ik vind Rick, Saskia en Madison zittend in het gras, terwijl ze naar het zakkenlopen kijken. Het is bijna lunchtijd, maar eerst moeten Saskia en Madison nog de "driepotige race" doen. Dat doen ze heel goed en hun groepje wint de race.

Saskia wacht op haar beurt om aan een race mee te doen


Waarschijnlijk de laatste keer, dat ik Mrs. D. zag, dus maar gauw een foto gemaakt

Rick en ik nemen afscheid als de kinderen naar binnen gaan voor de lunch. Saskia wil natuurlijk, dat ik blijf, maar ik wil "iets" gaan fotograferen, het weer is zo prachtig, zon met wolken en zo'n 25 graden.

Gauw eet ik lunch en rijd dan naar Meadowlark Gardens. Dit is een heel mooi park met twee enorme vijvers. Het eerste gedeelte is aangelegd en er bloeien prachtige bloemen en planten. Idyllische bankjes staan her en der verspreid en het geheel maakt een dankbaar onderwerp voor mooie foto's.

Op de deur van het bezoekerscentrum hangt een papier, waarop staat, dat de toegang $5 bedraagt. Binnen zie ik echter nergens een loket, dus ik loop gauw door het gebouw heen de tuinen in. Misschien erg Nederlands, maar ik betaal al genoeg belasting aan Fairfax County en vind het onzin om voor dit park toegang te betalen.

Buiten besluit ik te proberen een bloem met een bij erin scherp op de foto te krijgen. Dit valt helemaal niet mee, want de bijtjes zijn erg bedrijvig en blijven maar heel kort zitten. Ik geniet van het uitzicht en de druk af en aan vliegende zwaluwtjes en zelfs een mooie bluebird. Op een boomstam poseert een chipmunk even lief voor me.





Jammer, dat ik maar beperkt de tijd heb. Om twee uur vertrek ik weer naar huis in de veronderstelling, dat Katja naar de mall wil om een badpak te kopen. Maar die plannen blijken inmiddels gewijzigd, zij gaat met een groep vriendinnen naar het zwembad.

Ook Kai vertrekt naar het zwembad en Saskia speelt in de sproeier met haar vriendinnetje aan de overkant van het pleintje. Heerlijk even een paar heel rustige uren. Ik bestel van Webshots afdrukken van mijn foto's met mensen erop. Dat zijn de enige digitale foto's, waar ik papieren copies van wil hebben.

Rick komt lekker vroeg thuis en we besluiten voor Saskia's piano uitvoering bij Sweetwater Tavern te gaan eten. Hier kun je zo lekker buiten eten en hun tonijn salade vind ik onovertreffelijk. Helaas is de bediening vandaag veel langzamer, dan we van ze gewend zijn en we zijn maar net op tijd klaar voor het concert. Ik geef bij wijze van uitzondering maar een 15% fooi (meestal 20%), want ik kreeg bijvoorbeeld mijn bij de soep bestelde wijn pas toen ik mijn hoofdgerecht al bijna op had.

Thuis kleedt Saskia zich snel in haar nette jurk met "volwassen" slippers, die ze zo graag wilde, maar die later flink pijn aan haar voet hadden gedaan. Tja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, zoals mijn oma vroeger zei.

Ze is flink nerveus, want ze weet, dat ze als eerste moet spelen. Dit "concert" wordt gegeven bij haar pianoleraar thuis en hij heeft zes leerlingen, dus groot is het helemaal niet (en lang gelukkig ook niet!). Saskia speelt natuurlijk erg goed, ze vindt piano spelen leuk en gaat snel vooruit.

Geconcentreerd aan het spelen

Een van de oudere meisjes speelt een heel lang en moeilijk stuk, knap hoor! Kai en ik kijken rond in de kamer, die voor tenminste een derde gevuld is met de piano vleugel. Er is werkelijk geen plekje aan de muur, waar niets hangt of staat. Deze mensen zijn duidelijk niet van het weggooierige type.

Na de uitvoering worden we uitgenodigd voor alcoholvrije punch (heel lekker: ginger ale met sorbet ijs) en een versnapering op het deck buiten. Dan wordt duidelijk, dat achter dit kleine huisje een enorme en prachtig aangelegde tuin ligt. Duidelijk zijn Mr. Vassar en zijn vrouw tuinierders. Er is een "Japans" gedeelte, een "bos" gedeelte en een bloemen gedeelte. Ze zijn er terecht erg trots op.

Al gauw nemen we afscheid en gaan bij Dairy Queen nog even een ijsje eten. Saskia is doodmoe van haar drukke dag en gaat bij thuiskomst meteen naar bed!