Geen juwelen, maar...

Het zomerse weer duurt voort, heerlijk! Ik zit om half negen lekker op het deck te typen met drie katten om me heen. Die hebben nu besloten maar buiten op de stoelen te gaan slapen, in plaats van binnen. Wel heb ik me helemaal met "deet" (Off) moeten insmeren, want de muggen en no-see-ums zijn hard in de weer en vinden mij bijzonder lekker.

De zon is bijna onder en de vogels zijn al een stuk rustiger. Zo af en toe zie ik een vleermuis uit de bomen fladderen en hoor ik een kikker kwaken. Straks, als het donker is, komen de vuurvliegjes te voorschijn, die voor mij echt "zomer" betekenen. De kinderen proberen die te vangen, het zijn fascinerende beestjes. Ik heb geen zin om naar binnen te gaan. De geluiden en sensaties van de natuur (en het typen op de laptop natuurlijk, ha ha) zijn even genoeg "tv".

Een aantal weken geleden had ik gelezen, dat de juwelen van Koningin Beatrix hier in het Corcoran Museum te bezichtigen zouden zijn tot 4 juli. Samen met Angele, die ik via het Alles Amerika forum heb "ontmoet" en die hier maar zo'n kwartiertje rijden vandaan woont, besloot ik die vandaag te gaan bekijken.

Om kwart voor tien kwam Angele naar ons toe en van hieruit liepen we naar de Metro. We konden het meteen goed met elkaar vinden en ik vind het altijd weer erg leuk om Nederlands te kunnen kletsen.

We wisten niet precies welk Metro station het dichtst bij het Corcoran museum was, dus stapten we bij Smithsonian uit. Altijd veilig en centraal gelegen. Het museum was ongeveer tien minuten lopen verderop, maar we hadden geen van beiden erbij stil gestaan, dat het wellicht een dag per week gesloten zou kunnen zijn. En, je raad het al, die dag was dinsdag!

Daar stonden we dan voor het museum waar ik al 21 jaar langs rijd en loop, maar nog nooit binnen was geweest. De massieve dubbele deuren waren hermetisch gesloten!

Wat nu? Gelukkig is Washington nu niet bepaald een saaie stad, dus keuze te over. We besloten over de Mall naar het American Indian Museum te lopen. Daar aangekomen vertelde ik Angele, dat ik de film nog nooit had gezien. Zij wel en ze vond hem zo mooi, ze wilde hem nog weleens zien.

De fonteinen voor het American Indian Museum, waarop we tijdens de lunch ook uitzicht hadden

We hadden 15 minuten voor het begin van de film en het was niet druk in het museum, dus we keken nog even rond in het "Our Universe" gedeelte. Prachtig, al die mythologie en tradities! Het is zo'n bijzonder museum, helemaal door de stammen zelf gedaan en ontworpen.

Het theater waar de film vertoond werd zelf was al interessant. In het midden stond een pilaar met vier witte kleden, dienstdoend als filmdoek. Daarboven was een koepelvormig plafond en daaronder een glasachtige "steen". Wij namen allemaal plaats op een trapvormige tribune.

De film was inderdaad prachtig, alles over het leven van de Indianen met de natuur. Niet alleen zagen we het op het doek, maar ook op het plafond en op de "steen". Heel indrukwekkend!

Na deze 13 minuten durende presentatie hadden we honger gekregen en gingen eten bij Mitsitum, het cafe in het museum, waar ik inmiddels dol op ben! Ik moest gewoon mijn Pacific salmon sandwich weer hebben met de venkel en vijgen salade. Angele koos de black bean soup. Als toetje namen we allebei de gefrituurde aardbeien, werkelijk verrukkelijk!

Toen we klaar waren was het alweer tijd om terug te gaan, Katja komt al om half drie thuis uit school! Angele bleef nog even wat drinken en we besloten het Corcoran volgende donderdag weer te proberen, dan moet het wel open zijn!

Zodra Saskia thuis kwam wilde ze naar de mall met Laura. De meisjes wilden een jongenszwembroek om allebei te dragen over hun zwempak. Gelukkig zijn alle zwemspullen nu helemaal afgeprijsd (ook zo idioot, de zomer is nog niet begonnen en je kunt al nauwelijks meer een badpak vinden!) en vonden we goedkope broeken.

Laura had maar $10 bij zich en de broek kostte $15, dus ik besloot die $5 maar te betalen. Maar Saskia wilde ook, dat ze dezelfde bikini zouden dragen en ik was niet van plan dat ook voor haar te kopen. Dus belde Laura haar vader op, want de bikini's waren minder dan de helft van de gewoonlijke prijs.

Nu weet ik best, dat Amerikanen preuts zijn, soms tot het idiote. Zo moest het dochtertje van een Franse kennis van mij op haar derde een bovenstukje aan met zwemles! Zulke dingen vind ik dus te ver gaan.

Als Laura's vader had gezegd, dat ze geen bikini nodig had, of dat hij er nu niet voor wilde betalen, zou ik het heel normaal gevonden hebben. De reden, dat ze hem niet mocht, was echter, dat ze geen bikini's mocht dragen. Punt!

Saskia snapte daar helemaal niets van! Ze bleef maar vragen waarom en dat het een stomme regel was (oeps!). Natuurlijk had Laura daar geen antwoord op. Ik heb maar geprobeerd het wat te verzachten door te zeggen, dat iedere familie zijn eigen regels heeft en dat Laura misschien sommige van onze regels ook stom vond. Vraagt Saskia natuurlijk keihard "welke dan, wij hebben helemaal geen stomme regels". Tja!

Na de bikini's hebben we nog nieuwe gymschoenen bij Skecher's gekocht. Saskia hele leuke zwart-witte en ik een soort witte sandalen, waar ik mijlen op zal kunnen lopen, maar die toch leuk staan onder mijn capri's of shorts.

Saskia was me in ieder geval zeer dankbaar, ook al had Laura de bikini niet. Jongens shorts zijn in voor meisjes van hun leeftijd. Go figure!

Intussen is het donker en vliegen de vuurvliegjes op en neer. Het lijken wel kerstlichtjes in de dogwoods. Hoe zouden ze dat toch doen? Electriciteit in hun lijfjes?