Half Moon Beach

"Wordt wakker, wordt wakker, het zonnetje is al op!" Dit is hoe ik om half tien de kinderen hun bed uit zing. Gekreun alom, maar het resultaat is verbazingwekkend. Minuten later zijn ze alle drie aan hun ontbijt bezig.

Natuurlijk is de reden niet mijn leuke liedje (ha, ha) of zelfs mijn lieflijk gelaat, maar de belofte om naar een heus meer te gaan om te zwemmen.

Op het internet had ik gelezen over Half Moon Beach, een strandje hier zo'n 100 kilometer vandaan, waar je kan zwemmen, canoeen en vissen.

Om tien over tien, tien minuten later dan ik had gehoopt, zitten we in de van. Ik haal nog even geld uit de muur en tank wat benzine bij en dan rijden we de interstate 66 op. Het kan niet makkelijker: rijden tot het einde van interstate 66, dan zuid op interstate 81, de eerste afslag er al af en dan ongeveer een mijl tot het strandje.

Katja zit nogal stuurs naast me, ze heeft een nare verkoudheid. Ik vraag haar of ze echt mee wil, maar ze antwoordt, dat het thuis toch alleen maar saai is. Ik hoop er het beste van. De twee anderen kijken achterin naar "Back to the Future II", soms zegen ik de tv achterin!

De rit is mooi en kalm. Hoe verder je naar het westen rijdt, hoe mooier het landschap wordt. Ik geniet van de rit. Rijden is hier, tenzij je in stedelijke gebieden bent, zo heerlijk rustig.

Met groot gemak vind ik de parkeerplaats. We pakken onze spullen, betalen de $5 per persoon en lopen naar het strandje. Het valt me meteen op hoe leeg het er is. Alleen een moeder met haar kleine zoontje spelen in het ondiepe water.

Kai en Katja bij het vlonder

Het meer ligt prachtig, omgeven door steile rotsen en groen. Het is groter dan wat we kunnen zien. Je kunt duidelijk de planten in het water zien en dat maakt, dat de kinderen twijfelen of ze dit nu wel zo leuk vinden.

Saskia is de eerste, die het water in duikt. Er zijn visjes te zien, die aan het wondje aan haar enkel knibbelen. Dat vindt ze fascinerend en Kai zou Kai niet zijn, als hij dat niet ook wil meemaken. Al gauw lopen ze lachend door het water. Katja ligt nog op een handdoek in de schaduw een tijdschrift te lezen, maar ik bepaal, dat ik ook wil zwemmen.

Langzaam komen er meer mensen en een man zwemt naar het drijvend plateau iets verderop, door de planten. Dat spoort ons aan dat ook eens te proberen en het is alsof er een dam neerkomt. We brengen meer dan een uur door op dit platform, springen eraf, zwemmen eromheen en genieten van de zon, liggend op het hout.

Saskia speelt in het zand

We kletsen wat met anderen daar. Op het hoogtepunt zijn er op zijn hoogst tien andere families aanwezig. Ik ben dolblij, dat we gegaan zijn, want dit is pas echt genieten!

Uitzicht over het meer

Saskia speelt met een jongetje in het zand en gaat dan proberen met hem de visjes te vangen. Dit geeft Kai, Katja en mij meer tijd op dit heerlijke platform, want Saskia is een beetje bang van de dieptes. De damselflies komen telkens op mijn tenen zitten, aangetrokken door de roze nagellak. Ook de vissen vinden die maar wat interessant. Grote dragonflies, een soort met groene kop en oranje lijfje en de ander met zwart-witte vleugels, vliegen af en aan. In het Nederlands heten ze libelles, hier zijn er zoveel soorten, dat er onderscheid wordt gemaakt tussen de kleine, kleurige damselflies en de grotere, ook kleurige dragonflies, maar allemaal maken ze deel van de "Odonata" insektenfamilie.

Bij de snackbar eet Kai een hot dog en nemen de meisjes en ik een snack. We besluiten tot 14 uur te blijven en dan onderweg bij een Subway te stoppen. Vooral Katja wil aan haar dieet vasthouden.

Met pijn in ons (misschien vooral mijn, want ik had nog graag wat op dat platform gelegen) hart nemen we afscheid van Half Moon Beach. Hier zullen we zeker terug keren!

Onderweg vertel ik Katja, dat ik na twee dagen nu wel zin heb in een douche. Ze kijkt me vol afschuw aan! Twee hele dagen zonder douche?? Nu heb ik mezelf gisteren even afgespoeld na de fietstocht, maar mijn haar niet gewassen. Het gaat haar tienerpet te boven (grappig, want drie jaar geleden kon ik haar met geen stok onder de douche krijgen!).

In Marshall, Virginia, een gehucht temidden van prachtig landschap, stoppen we voor de Subway sandwich, waar Katja en ik echt aan toe zijn. Saskia wil liever een TCBY ijsje en Kai heeft genoeg aan zijn hot dog.

Katja vindt een cd van de Beatles in de auto en luid zingend vervolgen we de weg naar huis. Grappig, hoe iedere generatie toch weer naar die muziek grijpt. Katja vindt vooral Lucy in the Sky with Diamonds grappig, want ze weet, dat er een woordspeling naar LSD in zit.

We zetten Kai en Saskia thuis af en Katja gaat mee met mij naar Safeway. We kopen het hoognodige en lopen zo snel mogelijk door de winkel, want het is er ijzig koud! Als we weer naar buiten lopen voelt de hitte heerlijk aan.

Saskia wil bij thuiskomst nog naar het zwembad en ik installeer me met de nieuwste Margriet in een van de ligstoelen. Rick is inmiddels weer in Virginia. Hij werkt vandaag 15 jaar voor Microsoft en zijn collega's nemen hem mee uit eten om dit te vieren. Vijftien jaar is ook wel heel bijzonder hier, de meeste mensen veranderen regelmatig van werkgever.

Als Rick om half acht thuiskomt gaan we samen op het deck (naar aanleiding van een opmerking van Nel op mijn blog een paar dagen geleden, ik noem het "deck" omdat het geen "balkon" is, ik ken er geen Nederlands equivalent voor. Natuurlijk sta ik altijd open voor suggesties)staan om naar het naderende onweer te kijken.

Tot mijn verbazing wordt een heel zwaar onweer. Ik verbaas me erover, omdat het vandaag helemaal niet zo vochtig voelde. De donder en bliksem zijn constant en onze stroom valt even uit. Zeker tien minuten lang kunnen de kinderen geen tv kijken, omdat het wolkendek te dicht is voor satelliet ontvangst. De natuur verstrekt genoeg vertier in de tussentijd!

De stroom valt nog een paar keer uit en ons internet ook. Nu bliksemt en dondert het nog, maar in de verte. Iedere keer als we dit soort uitjes maken voel ik het als een mini-vakantie. Half Moon Beach is zeker een her-bezoek waard! Verdere foto's zijn hier te zien.