Trots!!

Nog twee ochtenden van super vroeg wakker worden dan 10 weken en 3 dagen vrij! Heerlijk!

De zon schijnt vanochtend zo scherp de kamer binnen, ik ben klaarwakker en probeer nog wel te slapen, maar het lukt niet meer. Gek toch, met de airconditioning is het heel lekker koel in onze kamer, maar ik sta toch maar op. Nu heb ik lekker de tijd om voor Saskia naar school moet nog mijn email en de forums te lezen (omdat we 6 uur achterlopen op Nederland zijn er altijd nieuwe berichten).

Een van de emails is van Katja's wiskunde leraar. Hij bedankt ons voor dit afgelopen jaar en zegt, dat hij het leuk vond met onze kinderen te werken. Hij verhuist aan het einde van het jaar naar New Jersey om dichter bij zijn familie te zijn. Het is jammer, want hij is een goede leraar. Maar leraren veranderen hier heel vaak van school, het is zeer zelden, dat iemand zijn of haar hele carriere op dezelfde school blijft. Mijn leraar van de vierde klas lagere school geeft nog steeds op diezelfde school les. Dat zul je hier niet veel tegenkomen. Op Saskia's school zijn er twee leraressen, die er bijna 20 jaar zijn, dat is vrijwel ongekend!

In zijn volgende email laat hij ons het eindcijfer van ons kind zien. De tranen sprongen me in de ogen toen ik het zag, zo blij was ik voor Katja. Ze had een "A" voor algebra(NL tussen 9 en 10)!!! Dit van een kind, dat twee jaar geleden nog een "F" in wiskunde had en bijles nodig had! Ze heeft er hard voor gewerkt en het was niet makkelijk, want het merendeel van haar klas heeft beslist geen "A"!

Katja is dit jaar compleet tot bloei gekomen. In alle vakken doet ze het fantastisch, ze doet vrijwilligerswerk, ze heeft een leuk groep vrienden en vriendinnen, haar leven gaat goed! Heel leuk om mee te maken. Je leest altijd van alle tienerproblemen, maar nooit over de goede kanten van het tiener zijn. Ik zie haar genieten van haar leven op het moment (met de nodige "angsten" op zijn tijd, natuurlijk). En dat met alle drugs waarschuwingen en bangigheden van ons voor we aan het middle en high school avontuur begonnen. Het kan dus allemaal heel gewoon gaan... Maar gek, hoe zo'n cijfer zo heel emotioneel kan voelen!

Om tien uur rij ik naar Whole Foods om daar Kirsten te ontmoeten. We gaan op het W&OD pad rennen. Dit is altijd makkelijk, want we weten dan precies hoe ver we gaan. Vandaag rennen we 6 mijl en ik moet nog wel flink trainen, als ik die extra vier mijl er in oktober bij wil rennen! Het is voor mij vooral mentaal, na zo'n 5 mijl begin ik me te vervelen en wil ik eigenlijk gewoon gaan lopen. Ik kan fysiek best doorrennen, maar moet mezelf dan wel even toespreken.

Katja komt om twaalf uur dolblij thuis, ze straalt van trots over haar eindcijfers, die allemaal ontzettend goed zijn. Met een grote groep vrienden en vriendinnen vertrekt ze naar het zwembad.

Zelf besluit ik het er daar ook even van te nemen. Ik vind het zo'n luxe, om met een boek of tijdschrift gewoon ongestoord bij het zwembad te kunnen liggen! Nog niet zo lang geleden zat ik altijd langs de rand, angstvallig Saskia in de gaten te houden, die voor ze echt kon zwemmen toch dacht, dat ze het al prima kon.

Om kwart over drie ga ik even naar huis om Saskia op te halen en met haar en een vriendinnetje loop ik terug om verder lui te zijn en zo af en toe af te koelen met een dip in het water. This is the life!!

Om het einde van haar examens en haar goede resultaten te vieren, neem ik Katja mee uit eten. Haar keuze valt op Yama, een Japans restaurant, waar we heerlijk sushi eten. Ze kletst honderduit over haar zomer plannen en de plannen voor 10th grade en het is dolgezellig. Jammer, dat we zo weinig kansen hebben om met zijn tweeen zoiets te doen!