Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, juni 20, 2005

Vaderdag en papavers

Zondag:

Om half zeven gaat de telefoon, Rick zegt "That must be Katja" en draait zich nog eens om. Ik zoek naar mijn telefoon, die weer eens door een van de kinderen naar hun kamer is meegenomen. Net voor het antwoordapparaat aangaat neem ik hem op.

Katja klinkt doodmoe, ze hebben een heel interessante nacht gehad, maar nu wil ze naar huis. Ik wacht op de vraag: "Kun je me op komen halen?", maar die blijft uit, ze wil alleen zeker zijn, dat we het alarm niet hebben aangezet, zodat ze stil naar binnen kan. Leah's moeder is de hele nacht bij ze geweest en gaat me ze mee naar huis.

Bij thuiskomst wil Katja natuurlijk meteen naar bed, maar ik ben toch wel nieuwsgierig, hoe zo'n hele nacht opblijven om kankeronderzoek te steunen nu in zijn werk gaat.

Ze vertelt, dat het hele veld voor de school vol stond met tenten met chaperones en kinderen. Ook hele kleine kinderen waren aanwezig. Er waren allerlei activiteiten georganiseerd (moet ook wel, hoe blijf je anders wakker, hoewel ze ook vertelt, dat veel mensen bijna de hele nacht sliepen), degene, die het meeste indruk op haar had gemaakt was het opzetten van rijen zakjes met waxine lichtjes erin en de namen van geliefden, die aan kanker gestorven zijn erop. Zij maakte er eentje voor haar Grandma, die in februari 2001 aan longkanker overleed.

Meer krijg ik er niet uit en ze vertrekt naar bed. Ik ben inmiddels klaarwakker natuurlijk en het is Vaderdag, dus tijd om een lekker ontbijt op bed voor Rick klaar te maken. Ik overweeg nog even om Kai en Saskia wakker te maken om te helpen, maar bedenk me, want ze zijn altijd beter gehumeurd als ze uitslapen.

Het menu bestaat uit verse wafels met bramen en bosbessen en maple syrup. Daarbij natuurlijk een mok thee en een glas sinaasappelsap en Rick kan er weer tegenaan.

Terwijl hij het lekkers verorbert, roep ik Kai en Saskia en geven we hem zijn cadeautjes. Van mij krijgt hij iets, waarvan ik in Las Vegas al zag, dat hij er zeer in geinteresseerd was: een koffertje met "echte" Las Vegas pokerchips. Hij is dolblij met de verwennerijen!

Gauw maken we ons klaar voor Kings Dominion en om kwart voor negen arriveert mijn vader, die ook mee gaat.

Om kwart over negen rijden we weg. Onderweg kijken we naar de film "The In-laws" met Michael Douglas en Albert Brooks. Ik vind het bijna jammer als we er zijn, want het is een hele leuke film. Gewoonlijk zit ik niet achterin (Rick en mijn vader zaten voorin), dus meestal heb ik niet het geluk de film te kunnen zien.

Ondanks dat het park pas een half uur open is, is het al flink druk. Het is heerlijk weer, niet te warm en daarom dacht iedereen natuurlijk een leuke vaderdag in het pretpark te gaan vieren. "Druk" is nog niets vergeleken bij de drukte, die wij bij de Apenheul in Nederland zagen, maar met de jaren is het beduidend drukker geworden. Natuurlijk is het park ook leuker geworden, misschien, dat het daaraan ligt?

Rick heeft een $7 discount coupon op zijn Coke blikje, maar Saskia en ik kopen tickets voor de volle prijs, zodat we gebruik kunnen maken van de "buy one day get one free" promotie. We hopen namelijk dinsdag weer terug te gaan met Christine en Mallory.


De nieuwste attractie bij Kings Dominion is Tomb Raider Firefall. Omdat de nieuwste attracties altijd het drukst zijn en Rick en Kai hier erg graag in willen, beginnen we daar. Het is een spectaculaire attractie! Terwijl je heen en weer wordt geslingerd en rond wordt gedraaid wisselen fonteinen en vuur zich af. Het is ook leuk voor de wachtenden om te kijken, wat meestal niet het geval is. Het is mij te heftig, dus ik blijf bij mijn vader en Saskia kijken.


Er is een lange wachttijd en als ze eruit komen besluiten we de menigtes voor te zijn en bij de Bubba Gump Shrimp Shack te gaan lunchen. Daar hebben ze lekkere gegrilde kip, salades en natuurlijk garnalen. Mijn vader en ik namen ook een Yuengling biertje, lekker in de hitte.

De volgende paar uur spelen Kai en Saskia (dure) spelletjes onder toezicht van mijn vader. Saskia wint daarbij een giraf uit de film "Madagascar", die de rest van de dag om haar nek hangt.

Genieten van een Dippin Dots ijsje

Rick en ik voelen ons net weer tieners, want niet alleen gaan we in de Anaconda, een lekker lange achtbaan, die ook "onder water" gaat, maar ook in de Volcano, een heel gave "blast" coaster, waarbij je als het ware de "berg" in wordt geschoten.

Als we ons weer bij de anderen voegen, willen Kai en ik nog in de Shockwave. Dit is een roller coaster waarbij je staande over de kop gaat. Prachtig vind ik hem! Ik had zo weer gewild, maar de kinderen hebben het warm en willen naar het waterpark.

De Shockwave

Kai en Saskia hebben hun zwempak aan en gaan van de glijbanen af. Wij drieen vinden stoeltjes in de schaduw en vermaken ons met mensen kijken.


Om half zes hebben we er genoeg van en Rick en mijn vader willen liever bij ons in de buurt hun vaderdagdiner genieten. We hebben enorm geluk met het verkeer, misschien omdat het weer toch wat koeler was dit weekend en er dus minder strandverkeer is.

Ook met het vinden van plaats (toch niet makkelijk op vaderdag) in een restaurant boffen we. Het Japanse restaurant "Sweet Ginger" heeft nog een tafeltje over als wij aankomen. Misschien ook omdat de meeste "dads" biefstuk willen en geen sushi. We hebben een heel gezellige maaltijd, een leuke afsluiting van een fijne vaderdag.

Maandag:

De laatste schoolweek van het jaar is begonnen. We zijn laat dit jaar, vorig jaar zaten we op deze datum al in Michigan op bezoek bij Ricks vader. Die reis gaan we dit jaar niet maken, we hebben ze net in maart gezien.

Nadat ik alles in huis heb opgeruimd (nou ja, alles...ik hoop de kinderen in de vakantie wel aan het kamer opruimen te krijgen!) rij ik naar Christine om te gaan lopen.

Haar dochter heeft net gebeld, dat ze haar contact lenzen wil uitdoen, dus we moeten eerst naar de school rijden, die niet bepaald om de hoek ligt. We besluiten dus in die buurt te gaan wandelen, wat ook wel weer eens een leuke verandering blijkt te zijn. Het is een wat oudere buurt, maar iedereen heeft keurig onderhouden tuinen en het zijn leuke huizen kwa architectuur.

Op de terugweg valt me weer de "Wildflower Meadow" langs de interstate vlakbij ons huis op. Er worden hier grasvelden expres niet gemaaid, zodat wilde bloemen er de kans krijgen te groeien en bloeien. Meestal zijn het zonnebloemen en klavers, maar in deze weide staan prachtige papavers met blauwe, roze en witte lange bloemen waarvan ik de naam niet weet.

Ik neem me voor er vanmiddag met mijn fototoestel heen te lopen. Zo gedacht, zo gedaan en bij aankomst waan ik me in de wilde natuur, ook al razen links en rechts de auto's langs me.

Het is een beetje surreeel, al die bloemen tussen de uitlaatgassen. Maar ik leef me erop uit met mijn camera en het resultaat is mooi, een kleine selectie:



Een eenzaam zonnetje





0 reacties: