De Zoo

Vanochtend hebben we zin om iets te ondernemen. Het is wel weer snikheet, maar we bedenken, dat als we vroeg gaan, de dierentuin toch nog wel leuk moet zijn. We hadden zin om iets te ondernemen.

Dus laden we drie van de vijf kinderen in de auto (Kai is vandaag naar Six Flags voor de verjaardag van een vriendje en Katja heeft geen zin) en rijden de 40 minuten naar de National Zoo. Ayesha moet om 12 uur weer terug zijn, want ze heeft afgesproken met een van de vele vriendinnen, die ze tijdens dit bezoek weer wil zien, bij ons thuis.

Om kwart over tien lopen we het dierenpark binnen. Ons doel is ten eerste de Cheetah's, want Stefan heeft daar een t-shirt van en er zijn een heel stel babies geboren de afgelopen maanden. Op de terugweg plannen we de rest van de grote dieren te bekijken, hoewel we wel eerst even een bezoek brengen aan het apenhuis, waar Ayesha jarenlang vrijwilligster is geweest. Zij verzorgde de gorilla's en we vragen ons af, of de alerte reactie van sommige apen betekende, dat ze haar na al die jaren nog herinnerden!

De weg naar de Cheetah's is compleet bergopwaarts, wat heel wat gesteun van Saskia oplevert, het enige kind, dat de hele weg moet lopen. Het is dan ook flink warm! Ik tracteer haar maar op een ijsje in de hoop, dat dat wat verkoeling zal leveren.

Het is druk met allerlei kamp- en andere kindergroepen en eindelijk komen we bij de Cheetah's aan en dan blijkt, dat de kleintjes alweer niet te zien zijn (een aantal maanden geleden trof ons hetzelfde lot). We zien wat volwassenen lui in de schaduw liggen, maar spectaculair is het allerminst!

Teleurgesteld lopen we terug. De zebra (gewend aan een warmer klimaat natuurlijk) is wel actief, dus een dier staat tenminste rechtop.

De volgende stop zijn de panda's. Begin juli is er (heel bijzonder) een panda baby geboren, dus we kunnen moeder en baby nog niet bekijken. Pa Panda is wel buiten te bezichtigen, maar ook hij vindt het te warm en ligt met open bek (gelukkig goed in het zicht van de kinderen) te ronken. Zelfs een slapende panda is een leuk gezicht, tot grote hilariteit van ons allen vindt Stefan, dat hij er net zo uitziet als zijn broer Devon (zijn half broer van 15), wat natuurlijk zo'n uitspraak voor de annalen wordt!

Even verderop zijn de giraffen en de olifanten klaar voor hun ochtend snack. Duidelijk zijn deze dieren in hun element in dit weer. Het is een mooi gezicht, die sierlijke giraffen zo dichtbij. Wat een onhandig lichaam hebben die toch!

De tijgers, daarentegen, die bij ons laatste bezoek zo actief waren, liggen nu lui te zijn. Simba en Nala, de leeuwen, vertonen al evenmin veel tekens van leven. Wat een verschil met een koele dag!

Precies op tijd zijn we weer bij de auto terug en de terugreis gaat voorspoedig, zodat we voor twaalven thuis zijn en Michelle en haar twee kinderen kunnen ontvangen. Ik ga lunch halen bij Subway, wat een uitkomst, want ik heb in alle drukte geen tijd gehad om veel boodschappen te doen!

Het bezoek vertrekt na een paar uur weer en alle verhitte troepen vertrekken naar het zwembad voor een koele duik. Zelfs baby Natalya, die al helemaal aan mij gewend is, vindt het heerlijk. Helaas duurt het genot en de rust maar kort, want om half vijf komt mijn vader al ongeduldig naar ons zoeken bij het zwembad.

We keren terug naar huis en voorzien Pa van een drankje, terwijl we alle kinderen avondeten geven. Als Rick thuiskomt gaan Ayesha en ik namelijk shoppen en daarna ergens eten. Ayesha heeft al sinds de geboorte van Natalya niet ongestoord kunnen winkelen voor kleding voor haarzelf, dus dat staat op het programma.

Om zeven uur lopen we Tysons Corner binnen en beginnen bij H&M. Daar vindt Ayesha een hele leuke grijze broek en natuurlijk een heel stel schattige kleertjes voor Natalya.

De volgende stop is Express, maar dat is een beetje een rommeltje en bovendien flink duur ($70 voor jeans!).

Helaas slaagt ze niet voor een leuk topje, maar ze vindt de ervaring van het ongestoord winkelen al heel wat. De mobieltjes rinkelen niet, dus het gaat vast prima thuis (hopen we, Rick redt het wel, die is een "seasoned father").

We gaan sushi eten bij Sweet Ginger, we zijn allebei dol op Japans en de bediening hier is super! Als dessert willen we eigenlijk een ijsje halen bij Coldstone Creamery, maar we komen daar om tien uur aan, net als de knip op de deur gaat. We besluiten daar morgen met de hele familie terug te keren als afscheidsijsje voor Ayesha, want ze hebben geen Coldstone Creamery in hun gebied.