Hoe dingen anders kunnen lopen...

Voor vandaag heb ik een heel schema: we staan op, brengen Ayesha en de kinderen naar het vliegveld, ik laat mijn nagels doen en Katja heeft een party in de basement. Simpel toch?

Maar zo gaat het niet! Voor we op weg gaan naar het vliegveld maken we een wandeling met de kinderen. Het is vandaag minder vochtig en we denken wat verder te kunnen lopen. Helaas heeft Stefan andere gedachten en begint al gauw te vragen of we weer naar huis kunnen. Hij heeft het warm, voor hem gelden de vochtigheidsgraden niet, hij voelt het op het moment zelf.

Gauw naar huis dus en om 11 uur gaan we op weg naar BWI airport. Kai en Saskia gaan mee en helpen met de huilende kinderen, ik voel me steeds trotser op mijn drietal! Terwijl we in de rij staan om in te checken valt het me opeens op, dat er "canceled" achter de vlucht van Ayesha staat.

Het is half een en de volgende vlucht gaat om vijf over zes. Ayesha baalt, want ze zou ook een Nederlandse vriendin ontmoeten bij een station in Boston en dat zal nu niet lukken. Maar het is niet anders en we besluiten de hele anderhalf uur terug te rijden naar ons huis. Daar zullen we slechts een half uur hebben, voor we weer terug moeten, maar Katja heeft vanavond een feestje en Rick had beloofd daar boodschappen voor te gaan halen.

Dit keer besluiten we, vanwege een file, die we op de heenreis zagen, om de zuidelijke Beltway terug te nemen. Het verkeer is goed, maar de weg langer, dus het geheel duurt anderhalf uur.

Rick en Katja gaan er vandoor om boodschappen te doen en Ayesha, Saskia en de kleintjes gaan naar de speeltuin aan de overkant. Ik ruim op in het huis, iets wat sowieso op mijn programma stond.

Zodra Rick en de meisjes terug zijn maken we rechtsomkeerts naar BWI. Onderweg zie ik op mijn telefoon, dat de vlucht nog een uur vertraagd is. Maar goed ook, want al gauw komen we in een file op de beltway terecht. Met behulp van de kaart leid ik Rick om en we rijden alweer een andere weg naar BWI, de derde verschillende route vandaag! Deze leidt langs Annapolis en door kleine dorpjes naar het noorden. Al met al zijn we om 5 uur eindelijk bij het vliegveld, waar we inmiddels goed weten waar we het beste kunnen parkeren.

De kleintjes hebben de hele weg geslapen en zijn niet in hun beste humeur, als ze bij aankomst wakker moeten worden. Maar we checken de baggage in en mijn zusje loopt door de veiligheidscontrole. Het is moeilijk afscheid te nemen, maar aan de andere kant was het zo'n lange dag, dat we allemaal opgelucht waren, dat de vlucht nu dan ook echt zou gaan.

Na gauw een drankje en snack te hebben gekocht begeven we ons op de terugweg naar Washington. Alweer zien we een file op de weg, die we willen nemen en dus nemen we een alternatieve route, dit keer dwars door de stad Washington. Onvoorstelbaar, vier verschillende routes naar het vliegveld! BWI is vaak goedkoper, dan de vliegvelden dichter bij Washington, maar na het debakel van vandaag betaal ik liever meer! We zijn bij elkaar 7 uur in de weer geweest om ze weg te brengen!!!

Bij thuiskomst is Saskia al opgehaald voor haar logeerpartij en zijn de eerste gasten van Katja's party al gearriveerd. De rest van de avond staat in het teken van de party. De tieners hebben de hele basement en tuin voor hunzelf en vermaken zich prima.

Rick en ik kijken intussen naar de laatste aflevering van Into The West, over de slachtpartij bij Wounded Knee. Ik kan het niet aanzien en ga naar bed, vreselijk, hoe die mensen gewoon werden afgeslacht! Eindelijk, honderd plus jaar later, wordt er ingezien, hoe erg dat was.

Mijn zusje belt nog, dat ze eindelijk aangekomen zijn. Mijn neefje moest nog uitgebreid doorgezocht worden, bang als hij was. Het alarm ging door zijn broekje telkens af. Gelukkig ging het verder allemaal goed.

Doodmoe en met lelijke nagels (ha ha, alsof dat het belangrijkste is!) ga ik naar bed. We zullen Ayesha en de kleintjes missen, gelukkig hopen we hen in oktober weer te zien.