Een country lunch

De dag begint met mijn wandeling met Brynna vanochtend, waarbij ik, nu de school weer begonnen is, altijd Loretta met haar hond Candy tegenkom. We lopen dan samen een (groot) blok om, ongeveer een mijl. Haar kinderen zijn omgekeerde sexes van die van mij, maar dezelfde leeftijd als Kai en Saskia. We hebben dus heel wat kletsmateriaal.

Al om kwart voor negen ben ik weer thuis en heb niets huishoudelijks te doen, alles is gisteren aan kant gemaakt. In plaats van te gaan rennen (ik kan mezelf er niet toe zetten vandaag) besluit de routine met gewichten, die ik in Fitness Magazine heb gezien, te gaan doen. Oef! Ik voel mijn spieren trillen, een teken, dat het een goede workout is! En nog leuk ook, want het is weer eens wat anders.

Om half twaalf heb ik met Christine afgesproken, die mij voor mijn verjaardag wil tracteren op een lunch in Middleburg. In haar auto rijden we naar het westen, eerst door de uit de grond gestampte kale nieuwbouwbuurten (helaas worden alle bomen voor dit soort buurten gekapt en het zal nog even duren voor de nieuw geplante bomen hoog genoeg zijn om voor groen te zorgen), maar al gauw door mooie groene heuvels, die het landschap in dit deel van Virginia typeren.

We zien, dat buiten de "bewoonde wereld" (lees: de voorsteden) de benzine beduidend goedkoper is en Christine gooit voor $2,99 per gallon haar auto vol bij een Sheetz station. Het is er druk, geen wonder, want hier in Vienna kost een gallon $3,39 of meer!

De rit naar Middleburg (nee, de naam heeft niets te maken met Middelburg in Zeeland, het heet zo omdat het halverwege twee steden was) leidt langs lieflijke bed and breakfasts en het oude stadje Aldie. Bij de ingang van het stadje staat een bord "You're entering the village, so take it easy".

Langs de hoofdstraat van Middleburg, dat bekend staat om zijn paardenraces, liggen allerlei schattige winkeltjes met antieken en snuisterijen. Ook zijn er een aantal erg leuke pubs en restaurants.

Straatje in Middleburg
Christine neemt mij mee naar The Red Fox Inn, een historische inn, waar ook Jackie Kennedy nog heeft gelogeerd (ze hebben een brief van haar bij de ingang hangen).

De Red Fox Inn

We worden hartelijk begroet en krijgen een leuk tafeltje. De "host" ziet Christine's kaart voor mij in haar hand en vraagt of we iets te vieren hebben. Christine antwoordt, dat het zaterdag mijn verjaardag is. Hij feliciteert mij alvast en haalt dan de serveerster om ons water te geven.

Van Christine krijg ik een hele leuke kaart en een bedeltje voor mijn mobiele telefoon in de vorm van een Tinkerbell, die aan de telefoon zit. Tinkerbells vleugeltjes zijn turquoise. Het is een heel leuk en origineel cadeautje, want ik ben dol op feetjes (en andere fantasie figuren).

Het menu heeft een heel stel keuzes, die we lekker vinden, maar we kiezen uiteindelijk allebei een portabello champignon, mozzarella en uien foccaccia taartje. Dit komt met een heel lekkere salade van allerlei groentes. Het smaakt voortreffelijk!

Als we klaar zijn krijg ik tot mijn verbazing een doosje bonbons met een plaatje van de inn op het doosje voor mijn verjaardag! On the house. Heel attent!

Op de terugweg stoppen we bij de Chrysalis wijngaard. Daar drinken we een glaasje wijn en kopen er een fles van hun heel erg lekkere Sarah's Patio White. We zitten buiten en hebben een prachtig uitzicht over de groene heuvels, de wijngaard en de grote vijver in de vallei. Het is moeilijk voor te stellen, dat onze toch erg stedelijke huizen slechts 30 minuten rijden verderop staan! Het is hier stil, landelijk en prachtig!

En dan is het tijd om naar huis te gaan om de kinderen op te vangen. Als ik thuis kom zijn Kai en Katja er al en ik krijg de derde schooldag verhalen te horen. Kai is blij, want ze zijn eindelijk echt aan leren begonnen en Katja is weg van Advance Placement World History, wat een universiteitsniveau cursus is, waarvoor wij ouders gisteren een grote waarschuwing kregen, dat dit voor onze kinderen geen peuleschil zal zijn.

We gaan allemaal naar buiten, de kinderen om basketbal te spelen, ik om verder te lezen in mijn boek "De Acht" van Katherine Neville (ik lees het in het Engels, maar de titel is voor de verandering hetzelfde). Als Saskia thuis komt is Laura ook gelijk mee en ik vind het goed, dat die blijft spelen, omdat Saskia geen huiswerk heeft.

Mijn boek slokt me helemaal op en ik schrik als om vijf uur Laura's vader Jim de achtertuin binnenkomt. Dat boek werkt verslavend! Ik ben maar gauw eten gaan koken!