Fietstochtje

Het miezerige weer van zaterdag spoorde niet bepaald aan tot activiteit, hoewel Christine en ik het toch voor elkaar kregen anderhalf uur te lopen. Het was nog lekker ook en zeker goed voor het humeur, dat toch altijd even opgevijzeld moet worden als het zulk weer is.

's Middags toog het hele gezin, minus Katja, die donderdag gaat, naar de kinderarts voor een griepprik. Vorig jaar hebben we die overgeslagen, maar dit jaar met al het geklets over vogelgriep hebben we besloten het maar weer wel te doen. Het wordt ook erg aangeraden en via Ricks werk hadden we er zelfs gratis een kunnen krijgen, maar Rick is op die dagen op reis.

Met een pijnlijke arm kwamen we een paar uur later bij Karin en Frank aan. Christine en Chuck en Mallory kwamen ook en het werd een gezellige avond. De reden voor de bijeenkomst was, dat we besloten hebben met zijn allen Sinterklaas te vieren, dus er moesten lootjes getrokken worden. Helaas was Frank op reis, dus die kreeg het overgebleven lootje.

Karin had heerlijk gekookt, een pasteitje met kip en kersen en een rijstgerecht met gehakt en kerrie en groenten. Het smaakte werkelijk voortreffelijk.

De kinderen aten pizza en konden het ook heel goed met elkaar vinden. Ik had het spelletje "Bunco" meegebracht en dat werd enthousiast gespeeld.

Zo grijs als het gisteren was, zo stralend blauw en zonnig is het vandaag. Rick en ik besluiten dus lekker iets buiten te gaan doen. De keuze valt op een fietstochtje in DC.

Rond tien uur gaat opeens de deurbel en staat Roland op de stoep om nog even afscheid te nemen. Leuk! We drinken wat Black Cherry Fresca en ik leg hem een goede weg naar het vliegveld uit. Hij besluit in de paar uur, die hij nog over heeft, de Metro naar Washington te pakken om nog mooie foto's van de monumenten te kunnen maken.

Met Roland voor ons huis

Rick maakt buiten ook nog even een paar foto's van ons en dan nemen we echt afscheid. Roland rijdt weg in zijn flitsende rode Ford Mustang met de kap naar beneden dit keer!

Rick en ik rijden naar de stad en ontdekken zowaar een aantal parkeerplaatsen vlakbij de Memorials, waar we niets vanaf wisten! Zo te zien hebben anderen die ook niet ontdekt, want er staat bijna niemand. Dit is iets om te onthouden als de kersenbloesems bloeien.

We fietsen langs de Potomac, door East Potomac Park, eerst naar Hains Point. Hier zien we het enorme beeld "The Awakening", waarbij het lijkt of een man uit de aarde oprijst. Hij heeft een knie, een voet, een hand, een arm en zijn gezicht al boven de grond uitsteken.

"The Awakening"

Natuurlijk moeten wij ook even poseren op zijn hoofd en in zijn hand. Er loopt ook een hele bus Japanse toeristen rond, die proberen hoger te klimmen. Een ervan valt nogal hard van de knie af, maar gelukkig is er niet meer gekrenkt dan zijn trots.

Rick op zijn hoofd


En ik in zijn hand

Rick en ik fietsen verder naar het Jefferson Memorial en zwaaien even naar Mr. Jefferson, die daar zo trots staat. Daar steken we over en rijden verder langs de rivier onder drie bruggen door tot we in Georgetown terecht komen.

Het fietspad


Mr. Jefferson

Het pad is druk met fietsers en joggers en dagtoeristen, dus snel gaan we niet, maar dat deert niet. In Georgetown besluiten we op een terrasje aan het water lunch te eten. Er zijn drie restaurants met grote terrassen, wij kiezen Nick's Riverside Grill.

Een man, keurig in jasje en dasje, staat uren langs de weg met "Bring home our troops" borden

Het weer kan niet mooier, ik heb mijn jas allang uitgetrokken en in het zonnetje is het lekker warm. De rivier is druk met plezierjachten en zeilboten. We kijken onze ogen uit en smullen van de bestelde barbecue kip sandwich.

De terrasjes in Georgetown


Het Lincoln Memorial

Dan fietsen we terug en om een uur of twee zijn we weer thuis. Ik pak mijn boek en ga voor op de stoep zitten lezen, terwijl Saskia en haar vriendinnetje Laura buiten spelen. Ik ben zowaar een beetje verbrand in mijn gezicht!

Met Michael en Laura mee als gezelschap voor Kai en Saskia gaan we om half zes naar de film "Wallace and Gromit, the Curse of the Were Rabbit". Het is onvoorstelbaar, wat men met klei kan maken! De monden van de poppen volgen helemaal de woorden, die gezegd worden. Het is een leuk verhaal, hoewel ik er na alle lovende reviews meer van had verwacht.

Omdat we toch al in Tysons Corner zijn besluiten we er ook even te eten. We krijgen een leuk tafeltje bij Gordon Biersch . Helaas zijn hun gebakken artichokkenharten op, want die zijn om je vingers bij af te likken! Gelukkig zijn hun andere gerechten ook erg lekker.

Na het eten neuzen we nog even in Barnes and Noble rond, die winkel is iedere dag van de week open van 9 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds!

Net op tijd voor Desperate Housewives zijn we weer thuis. De serie blijft boeien, er zijn weer genoeg intrigues om nieuwsgierig te blijven!