Too close for comfort!

Na een warm nachtje, want de airconditioner was bevroren, begint een nieuwe schoolweek. In de lente en herfst bevriest de airconditioner vaker, ook al is het buiten nog bijna dertig graden overdag. Het probleem is, dat het in de schaduw wel koeler is. Met de hete zon op en in het huis wordt het boven flink heet en die hitte verdwijnt niet in een paar uur na zonsondergang. Dus helaas is de airconditioner nog wel nodig, want ik kan heel slecht slapen in een warme kamer.

Het weer is alweer perfect! Jammer, dat het niet altijd zo kan blijven, want het is werkelijk heerlijk. Nog steeds lopen we in korte broek en t-shirt rond!

Christine belt en komt naar mij toe. We lopen een eind door Vienna, na de tijden van gisteren (en we lopen minstens zo snel), denk ik, dat we in dat uur en een kwartier wel zo'n vijf mijl lopen. Niet gek!

Als ik thuis kom belt de loodgieter. Ik had hem gebeld, omdat we een mysterieus lek hebben in de living room. Vrijwel zeker komt het van de badkamer van de kinderen, want het lekt na iedere douche daar, maar we zien er geen directe aanleiding voor.

De loodgieter ziet gelukkig geen structureel lek, wat zou betekenen, dat ze gaten zouden moeten gaan snijden in het plafond. Hij denkt, dat de kinderen waarschijnlijk het douchegordijn niet goed dichttrekken en dat het water via de vloer lekt. Daar zou hij weleens gelijk in kunnen hebben! Hij stelt voor, dat ik een tijdje van badkamer ruil met de kinderen en zie of het ook lekt, als ik er douche.

Nadat de loodgieter vertrokken is (en $80 opstreek voor zijn advies), neem ik meteen de proef op de som. En het lekt niet! Aan de ene kant balen van de kosten van de loodgieter, aan de andere kant gunstig, dat het geen lekkende buizen zijn!

Inmiddels is het alweer tijd om Saskia van school te halen en die is helemaal ondersteboven! Ze begint meteen aan een onsamenhangend verhaal over een tweeling uit de vijfde klas, die dit weekend bijna ontvoerd was. Saskia kent de meisjes goed en een ervan was vandaag op school, de ander niet. Veel snap ik er niet van en de bron van het verhaal, een van Saskia's vriendinnetjes, die bekend staat om haar Indianenverhalen, vertrouw ik ook niet helemaal.

Maar als ik thuis de plaatselijke nieuws website erop na zoek, vind ik het verhaal inderdaad! De Tae Kwon Do leraar van de 10-jarige tweeling (die dus naar Saskia's school gaat) heeft zaterdagavond in hun huis ingebroken en geprobeerd de meisjes te ontvoeren. Hij was gemaskerd, maar de meisjes hadden het masker gedeeltelijk afgetrokken en zijn stem herkend.

De ouders werden door het gegil van de meisjes wakker en confronteerden de indringer ook, die toch wist te ontsnappen door de basement deur. Gelukkig heeft de politie hem kunnen arresteren, omdat de meisjes zijn gezicht gedeeltelijk hadden gezien en zijn stem herkenden.

Een nieuws rapport zei, dat de man kennelijk zijn werk goed gedaan had als Tae Kwon Do leraar, want de meisjes hadden hem flinke blauwe plekken en een blauw oog bezorgd. Helaas heeft hij een van hen ook flink verwond in haar gezichtje.

Oh, ik word misselijk van zo'n vent! Ik wil er niet eens aan denken, wat hij met de meisjes had willen doen als zijn poging tot ontvoeren gelukt was. En al die ouders, die hun kinderen iedere dag aan hem toevertrouwden, wat heeft hij nog meer uitgehaald? En vanavond leren we op het nieuws, dat hij in de straat recht achter ons woonde!

Iedereen is enorm geschokt door dit geval. Er gebeurt hier in Vienna maar weinig aan misdaad en deze Tae Kwon Do school staat heel goed bekend en haalt kinderen na school op voor lessen en na-schoolse opvang. Dit zal hun business ook niet ten goede komen.

Het doet ons ouders ook weer eens goed nadenken in hoeverre we onze kinderen alleen laten met andere volwassenen. Zo blijf ik er niet bij als Saskia pianoles heeft, maar de vrouw van de pianoleraar is er altijd bij. Verder hebben de kinderen geen individuele lessen, maar misschien is het wel weer eens tijd voor het praatje over hoe zelfs mensen, die je goed kent, dingen kunnen doen die niet horen. Helaas!

Vanavond krijg ik een telefoontje van de moeder van een van Katja's goede vrienden. Zij hebben Katja en Leah uitgenodigd om mee te gaan naar Disneyworld in de paasvakantie. Wij hebben altijd gezegd, dat het goed is, zolang ze samen gaan. Nu belde de moeder om te zeggen, dat ze wat wil bespreken, want door de hoge brandstofprijzen is alles flink duurder geworden. Ik zeg haar, dat we het met Leah's ouders zullen bepraten en als die Leah laten gaan mag Katja ook. Dat begrijpt ze, het zijn echt erg aardige mensen, maar oh, mijn kleintje gaat straks zonder ons op vakantie naar een ver oord. Help!