Wie het kleine niet eert...

...Is het grote niet weerd, zei mijn Opa altijd. Hoe waar! Vandaag was een aaneenschakeling van kleine schatten, die bij elkaar een grote fantastische dag vormden!

Om kwart voor tien rijd ik bij Kirsten voor. We gaan rond het Burke meer rennen vandaag. Het is vochtig, bewolkt met zo af en toe wat zon, en warm, lekker loopweer, dus. Zodra Kirsten de deur opendoet vertelt ze me, dat alles goed is, geen kanker. Wat een opluchting is dat, voor haar natuurlijk het meest!

Burke Lake ligt er weer prachtig bij. De herfstkleuren beginnen te komen, maar over een week of twee zal het adembenemend mooi zijn. We rennen de vijf mijl rond het meer en lachen om de speelse eekhoorntjes, die zich dik aan het eten zijn voor de winter. We komen heel wat andere joggers tegen en op het meer zijn mannen aan het vissen.

Het pad, nog helemaal groen

Zo'n verandering van omgeving doet me echt goed. Onze buurt is prachtig, natuurlijk, maar het is weer helemaal nieuw om in een park te gaan lopen.

Uitzicht over het meer

Als ik Kirsten weer thuis heb afgezet is het lunchtijd. Al een paar dagen heb ik een onverklaarbare zin in een ham wrap van Subway. Ik besluit mezelf daar vandaag op te tracteren. Ik neem, bij wijze van grote uitzondering, een combo, met diet Pepsi en een "light" zakje chips, gewone zoute chips gebakken in Olean. Ik geniet van ieder chipje!

Op weg naar huis hoor ik op de radio, dat het nu zeker is, dat Taylor Behl, die vorig jaar nog op Katja's school zat, vermoord is. Verschrikkelijk, er zijn gewoon geen woorden voor! Wat er door die moeder heen moet gaan, het is onvoorstelbaar verdrietig. Het maakt, dat ik extra opzie tegen het loslaten van Katja, als ze naar college gaat. Maar rationeel weet ik, dat dit gelukkig niet iets is, dat vaak voorkomt. Toch lopen de rillingen mij over de rug.

Het is buiten zo lekker warm en er wordt koeler weer voorspeld, dus ik wil mijn lunch in de tuin op gaan peuzelen. Maar net als ik de buitendeur open doe begint het te regenen. Ik ga dus maar aan mijn foto's van Yellowstone werken, want daarvan heb ik er nog meer dan honderd om online te zetten!

Een uur later komt de zon opeens weer te voorschijn en klaart het helemaal op. Na mijn massage, waarbij Laura me flink moet pijnigen, want alles zit goed vast, misschien een reactie op de lange loop van zondag, ga ik voor op het stoepje zitten lezen.

Alle buurtkinderen spelen buiten en ik kijk telkens om me heen. De kleine dingen in de natuur blijven me fascineren: Een druppel op een blad, een uitgedroogd blaadje met het eitje van een galwesp erop, de laatste vlinders van het seizoen en vooral de spin, die recht boven mijn Halloween versiering een groot web heeft geweven en de hele middag "thuis" was.

Een druppel kan zo mooi zijn

Een dood blaadje ook

Een van de achtergebleven Monarchs

Een laat seizoen Southern Dogface vlindertje

Een spin wacht in haar web

Als cadeautje begint de spin rond vijf uur haar web te verfraaien. Het zag er inderdaad niet uit, maar nu wordt het helemaal symmetrisch en met regelmaat gesponnen. Ik roep de kinderen, die op het pleintje spelen, en met zo'n tien kinderen om me heen kijk ik gefascineerd hoe dit minieme diertje haar werk doet. Ik heb nog nooit een spin in actie gezien en het is werkelijk indrukwekkend!

Hard aan het werk!

Het web is al ver gevorderd!

Terwijl ze zo bezig is hebben de indrukwekkende wolken in de verte zich boven ons verzameld en breekt een wolkenbreuk los. De kinderen gillen van plezier, dit is de eerste serieuze regen in anderhalve maand en het is lekker warm. Tijd voor een regendans, dus. Saskia en Kai komen kleddernat weer binnen.

De tropische storm nadert!

Rick belt, hij is op weg naar huis van Charlottesville en kwam langs de Prince Michel wijngaard. Hij wil wat wijn voor mij meenemen en wil weten, wat ik lekker vind (alsof hij dat nog niet weet!). Hij komt met heerlijke Chardonnay thuis!

Terwijl ze haar backpack uitpakt overhandigt Saskia me een envelop. Nietsvermoedend open ik hem en tot mijn grote verbazing komt er een brief van de GT teacher (Gifted and Talented) uit, waarin Saskia wordt uitgenodigd deel te nemen aan het "Young Thinkers" programma. Mijn theorie is, dat ze met Saskia's huidige lerares heeft gesproken en die heeft al heel wat van Saskia's wil om extra dingen te doen gezien. Zo schreef Saskia, omdat ze het zo leuk vond, een aantal heel goede acrostic poems (weet niet hoe die in het Nederlands heten). Het helpt dus wel om onze stem te laten horen! Volgende week begint ze, ik ben benieuwd.

En voor de Halloween stemming een van Saskia's acrostic poems:
H is for Halloween everybody makes a scream!
A is for bobbing Apples,
L is for Leaves falling off the trees shaped as hands trying to get you,
L is for everybody Leaving this dark and spooky house,
O is for Owls hooting in the night.
W is for Witches flying across the moon,
E is for eating Eyeballs off a stick.
E is for Everybody shrieking,
N is for Now it's time to Trick or Treat!!!!

PS -- De foto's in dit blog zijn verkleind. Er is meer detail te zien in de ware grootte foto's. Wie daar interesse in heeft, kan mij emailen voor het origineel.