Bezoekje van Santa

Katja tikt me om zes uur op mijn schouder, ze heeft erge buikpijn, dus wil liever thuisblijven. Ok, prima, en ik draai me weer om. Met schrik word ik om zeven uur wakker, Ricks wekker is niet gegaan en Kai slaapt nog!! Hij moet eigenlijk om zeven uur weg, anders mist hij de bus.

Rick zegt, dat hij hem wel naar school zal brengen, dus ik draai me alweer om en doezel nog een half uurtje. Als ik mijn ogen weer open staan er een luid lachende Rick *en* Kai voor mijn neus. Rick zegt: "Ik heb Kai naar school gereden en hij was ontzettend op tijd: de scholen beginnen twee uur later vandaag!".

Het blijkt, dat de regen van gisteravond en het opvriezen vannacht de wegen spekglad heeft gemaakt. Overal worden ongelukken gemeld, de ergste een FedEx truck, die van een viaduct op een andere snelweg is gegleden. Gelukkig wacht Rick verder even met naar zijn werk gaan!

Dit soort onregelmatige schooltijden gooien mijn sportschema door de war, dus ik besluit boven een gewichtenroutine uit Fitness Magazine te doen. Nou, dat blijkt echt een fikse inspanning, dus ik voel me er goed bij! Dit tijdschrift is fantastisch! Iedere maand is er een nieuwe uitdagende routine te doen.

Als ik om half elf Saskia naar school loop is het nog steeds verradelijk glad. Saskia en ons buurmeisje vallen allebei en gaan met een vrij natte broek de school binnen. Er is geen tijd meer om terug naar huis te gaan om te verkleden.

Omdat ik Rick heb moeten beloven niet hard te gaan lopen vanochtend neem ik Brynna mee het lange blok om (zo'n twee kilometer). Ze geniet volop! Misschien komt het door de koudere temperaturen, maar ze lijkt het ook goed vol te houden. Ze is zo stram en langzaam tegenwoordig, bijna twaalf en te zwaar. Maar van zo'n wandeling kan ze zo heel duidelijk genieten.

Ondanks de late start van school gaat Artsmart vandaag wel door. Om half een meld ik me om samen met Pamela, Noah's moeder, over Keith Haring te onderwijzen. Dit is wat ik zo leuk vind aan dit programma: er komen artiesten aan bod, waar ik nooit van gehoord heb en allerlei verschillende kunstrichtingen. Deze artiest maakte popart en maakte krijttekeningen in de New York Subway. Hij ging vroeg dood (aan Aids), maar aan het einde van zijn leven verdiende hij honderdduizend dollar per tentoonstelling.

Voor de les van vandaag moesten de kinderen een "handtekening" bedenken, niet geschreven, maar getekend. Dus iets wat hen afscheidt van de anderen. De lerares noemt een voorbeeld van een van de klasgenoten, die helemaal gek is van paarden. Deze artiest was ook nog eens een minimalist, dus zijn tekeningen waren heel eenvoudig.

Eerlijk gezegd zijn er maar twee kinderen, die die boodschap echt door hebben: Scott (met een skateboarder in de trant van de artiest) en Saskia (die een heel simpele gymnaste tekende in de trant van de artiest). Maar iedereen doet zijn of haar best en ze komen met vier tegelijk op het zwarte papier tekenen met wit krijt. Het resultaat is erg leuk! Ieder hoekje van het grote zwarte bord zit vol met heel individuele tekeningen. Ik vind dit een heel leuke klas, er zijn wat "moeilijke" kinderen, waardoor er vandaag maar liefst vier leerkrachten aanwezig waren. Maar juist die "moeilijke" kinderen vind ik aandoenlijk, hun emoties liggen meer aan de oppervlakte, maar hun tekeningen zijn ook erg interessant. Ik merk, dat ik nu al alle namen weet, terwijl mijn partner alleen die van haar zoon kent. Kinderen reageren erop als je ze bij de voornaam noemt. Al met al is het een succesvolle les.



Iedereen doet zijn best met zijn of haar "handtekening"

De les is over om half twee, dus ik heb nog even tijd om "wat" te doen. Ik besluit nog wat Kerstinkopen te gaan doen. Bij Penn Camera koop ik de rest van Katja's cadeautjes en bij een idioot druk Toys R Us nog een My Scene pop voor Saskia. Gelukkig ken ik die zaak goed, want de gewone kassa's staan vol, vol, vol! Maar in het electronisch gedeelte staan ook drie caissieres en dat gaat veel sneller. Ik sta dus snel weer buiten, gelukkig (ik ben niet zo geduldig, laat dat duidelijk zijn!).

Saskia heeft piano les en Katja wordt opgehaald om voor mijn Nederlandse vriendin Katja te babysitten. Intussen gaat de telefoon, iemand heeft een pakketje voor ons gekregen. Zijn adres is 106 Kingsley Rd SW en dat klinkt best als het onze. Ik beloof het nadat ik Saskia heb opgehaald te komen halen.

Ik zoek dus naar 106 Kingsley Road en Saskia en ik vinden dat huis prima. Er hangen gezellige Kerst lichtjes en we kloppen aan de deur. Maar niemand komt. We kloppen weer, geen gehoor. Ik weet niet wat te denken, want ik heb net met die meneer gesproken! Gelukkig komt er iemand thuis en die mevrouw weet ons te vertellen, dat we in SE (SouthEast) zijn en het huis waar we naar zoeken is SW (SouthWest), aan de overkant van de straat zowat!

De meneer met wie ik gesproken heb blijkt al klaar te staan met ons pakket. Hij wenst ons een Merry Christmas en overhandigt het door het raam. Achter mij wachten mensen geduldig tot ik me weer uit de uitrit keer. Gelukkig, want anders hadden we daar nog wel even gestaan met het spitsverkeer!

Thuis blijkt het van Aunt Sue te komen, die altijd allerlei lekkers stuurt. Mijn favoriet is de Chex Mix, ik neem er meteen een bakje van. De anderen doen zich te goed aan het bananenbrood.

Terwijl we genieten horen we overal opeens sirenes. Omdat er vandaag zoveel ongelukken zijn gebeurd, denken we, dat dat weer het geval is. Maar al gauw dringt het tot ons door, dat het de jaarlijkse rondgang van "Santa" is. De kinderen rennen naar buiten en ik klets eindelijk weer eens met mijn buurvrouw Jeanne.



We horen overal de sirenes, maar ze lijken wel weg te gaan. Jeanne moet met haar kinderen naar basketbal, maar de rest van de kinderen houdt hoop. En jawel hoor, om half acht rijden ze de cul de sac binnen. Ieder kind krijgt een candy cane en mag Santa's hand schudden. En dan zijn ze (Santa en zijn helpers, de EHBOers van Fairfax County) weer weg. Ze laten bijna 20 heel enthousiaste kinderen achter!


Als ik weer zit belt mijn zusje. Ze heeft nog maar een klein deel van onze cadeaus aangekregen, dus check ik Amazon.com. Wat?!?! Hun cadeaus moeten tot februari wachten!! Nee, hoor, dat klopt niet, dus ik annuleer de bestelling en zoek gauw dezelfde cadeaus op andere websites. Een nadeel van online bestellen, dat is zeker! Maar het gaat allemaal goed komen, de moderne technologie staat voor niets (je moet er alleen wel extra dollars voor over hebben!)!