Brrrrrrrrrrr!!!

Het is onvoorstelbaar koud voor december, -12 als we vanochtend opstaan! Droge kou, alles voelt droog, huid, haar, neus en alles is statisch, we schokken elkaar regelmatig. Saskia komt me lachend haar haar laten zien, nadat ze haar trui heeft aangetrokken, het staat vrijwel recht overeind! Dit weer laat zich meestal niet tot midden januari hier zien.

Als we, dik ingepakt, naar school lopen zien we verder niemand op straat, terwijl we toch ruim op tijd zijn. Iedereen rijdt zijn kinderen naar school in dit weer, maar ik vind dat onzin voor die paar honderd meter. Ze krijgen ook al geen speelkwartier als de temperatuur onder het nulpunt is, dus die kinderen komen op dagen als deze nauwelijks tot niet buiten.

Mijn probleem met buiten lopen in deze temperatuur is, dat ik last heb van het Raynaud's fenomeen en met koude vingers soms urenlang niets kan doen. Om tegen te gaan, dat ik hier last van krijg, neem ik handwarmers mee in mijn handschoenen en doe ik niet alleen een maillot, maar ook twee paar sokken aan in mijn sportschoenen.

Het is zo verleidelijk om meteen van de school naar huis te rennen, maar ik zet door! Met mijn handwarmers, driedubbele sokken en een mond/voorhoofd ding aan, waardoor je alleen mijn ogen nog ziet, loop ik bij elkaar 45 minuten door de buurt. Tot mijn verbazing kom ik toch nog andere wandelaars tegen. Stuk voor stuk begroeten we elkaar met "Morning! Isn't it a cold one??", het schept saamhorigheid, want we zijn duidelijk de "die hards"!

Terwijl ik loop treft het me, dat ik een typisch Amerikaans straatbeeld zie: een typisch Amerikaans postwagentje doet Kerstkaarten en rekeningen in een typisch Amerikaanse brievenbus en verderop staat een schoolbus met het rode stopbord uit en lichten aan en er stappen koude kinderen in (een paar dagen geleden zag ik een auto doorrijden langs een schoolbus, een strafbaar feit).

Het wordt een koude maar toch ook lekkere wandeling. Bij thuiskomst vind ik email van de tandartsassistente, die Kai en Katja volgende maand wil zien. De tandarts is dus ook in het digitale tijdperk beland, want voorheen werden we hiervoor opgebeld. Prima, ik vind het net zo makkelijk om het via de computer af te handelen!

Om kwart voor tien staat Karin voor de deur en rijden we samen naar Christine. We hebben besloten vandaag Leesburg eens te gaan verkennen. Dit is een leuk oud plaatsje zo'n half uur rijden hiervandaan en ik heb op het internet een interessant uitziend restaurant in een oude molen uit 1899, Tuscarora Mill, gevonden.

Na wat zoeken vinden we het restaurant en het blijkt echt een vondst! Het is er heel gezellig binnen, nog helemaal de atmosfeer van de oude molen en het menu is uniek. Nadat Karin en ik van Christine allerlei zelf-gemaakte lekkernijen hebben gekregen (hete chocolade mix, zoete en gekruide nootjes en in chocola gedoopte lepeltjes) maken we een keuze uit het menu. Het is niet makkelijk en Christine en Karin besluiten hun gerechten te delen.


Het hoofdstraatje in Leesburg ziet er gezellig uit

Zij kiezen twee pasta gerechten, maar ik ben niet zo'n pasta fan, dus ik ga voor de butternut squash soep en het voorgerecht met brioche, tomaat en camembert. Het is verschrikkelijk lekker en gezellig! Zeker een plek om naar terug te keren.


Het oude gerechtshof in Leesburg

Na het eten trotseren we de vrieskou en lopen de hoofdstraat op en neer. Daar zien we nog een stel leuke restaurantjes en lopen om op te warmen een van de vele snuisterijen winkeltjes binnen. Boven zit een winkeltje met allerlei grappige spulletjes voor honden en katten. Je kunt er Kerst sjaaltjes en halsbanden kopen en allerlei ander spul. Ik koop een bot voor Brynna, want die is daar zo dol op, het is schattig, ze draagt het overal met zich mee!

Mijn tenen zijn inmiddels gevoelloos geworden en de andere twee vergaan ook van de kou, dus lopen we terug richting auto. En "what to our wondering eyes should appear", maar een Santa Claus zomaar op straat! "Ho ho ho, ladies!", roept hij, en wil met Christine en Karin op de foto. Zo, dat maakt het allemaal helemaal echt!

Om een beetje een idee te geven, heb ik twee video's online gezet (voor de tweede moet je je hoofd op 90 graden houden, tja, ik ben nog aan het leren): hier en hier.


Geen Kerst uitje is compleet zonder Santa!

Koud, maar voldaan, stappen we in de van en ik doe meteen de verwarming hard aan. Ik kan gewoon niet warm worden!

Net als we Christine hebben afgezet bellen Katja en Leah, dat ze op school moeten worden opgehaald. Met Karin haal ik ze op, natuurlijk weer gewoon in hun sweatshirts, geen winterjassen! Als we naar de school rijden, zien we zelfs een paar meisjes in slippers en met blote voeten in sandalen! Het is moeilijk te aanvaarden, dat de winter echt hier is!

Met Kai en Saskia race ik daarna naar de orthodontist. Kai moet "spacers", om plaats te maken voor nieuwe haakjes, dus die zal zijn mond weer even voelen.

Nu zijn de kaarsjes aan en hoop ik weer warm te worden! Het lukt me gewoon niet! Vooral handen, voeten en neus zijn Koud!! Morgen is er een winter weather advisory, allerlei viezigheid zal de lucht uit komen vallen. Als het sneeuw is is het leuk, maar sneeuw, ijzel en regen, bah! Dat wordt weer glibberen!