Happy Birthday, Christine!

Rick blijft vanochtend thuis werken, want hij moet vanmiddag weer op reis naar St. Louis. Hij krijgt dus de beroemde arch te zien, waar we een aantal jaren geleden in naar boven zijn gegaan, de Gateway to the West.


Samen lopen we Saskia naar school. Als ik naar achteren kijk zie ik een roodachtig dier hard door iemands tuin rennen. Zou het een vos zijn? Maar dan bedenk ik, dat het waarschijnlijk gewoon een poes was.

Rick heeft Brynna mee en loopt de korte weg terug, ik begin aan de gewoonlijke jog achter de school langs. Als ik even later de heuvel op loop rennen er opeens een paar vossen recht voor me langs iemands tuin uit. Het zijn (volgens mij) een mannetje en een vrouwtje, want de een is veel groter, dan de ander.

Er komt net een auto aan en het mannetje is de straat al over, maar het vrouwtje raakt in paniek en draait zich om. In haar paniek rent ze tegen mij aan. Oef, dat is even schrikken! Maar zij schrikt net zo hard en gaat er als een speer vandoor, haar man verdwaasd achterlatend.

Hij staat me van de overkant van de straat aan te kijken en ik baal, dat ik mijn fototoestel nu net niet bij me heb! Ik ben nog nooit zo dicht bij zo'n mooie vos geweest! Hij heeft een enorme staart en zwart met grijs in zijn gezicht, misschien is hij al wat ouder? Dan besluit hij achter zijn maatje aan te gaan en steekt de straat weer over. Hij rent me voorbij, stopt nog even bij het hek van de tuin en kijkt me weer aan, springt eroverheen en verdwijnt.


Toch hopend ze nog rond te zien lopen, ren ik naar huis, pak mijn fototoestel en de auto en rijd het blok rond. Natuurlijk is dit ijdele hoop, ze zijn nergens meer te bekennen, waarschijnlijk allang in het bos verdwenen. Na dit avontuur kan mijn dag niet meer stuk, wat een prachtige dieren! Voor wild hoeven we hier niet naar de nationale parken!

Kirsten belt, dat ze tot twee uur vannacht bezig was met een schoolproject van een van haar zonen, dus ze is te moe om te gaan hardlopen. Niet getreurd, ik heb toch zin om te gaan fietsen op mijn vers gemaakte fiets.

Net voor ik wegga krijg ik een telefoontje van Sylvia. Zij is net dit afgelopen weekend hierheen verhuisd en we hebben al regelmatig email contact gehad. We spreken af, dat ze maandagmiddag komt om thee te drinken. Leuk! Het wordt zo langzamerhand een hele Nederlandse enclave hier. Gek, dat ik een jaar geleden nog geen enkele Nederlandse in deze buurt kende!

Als ik even later wegfiets is het toch wel erg koud en ik ben niet warm genoeg gekleed. Ik besluit dan maar heel hard te fietsen, want ik heb geen zin om helemaal terug te gaan. Het lukt goed, ik heb weer energie, hoera! Omdat ik niet veel tijd heb beperk ik de tocht tot tien mijl. Heerlijk, die natuur! De Kardinaaltjes vliegen af en aan voor mijn fiets langs, de Blue Jays gillen hun schrille roep naar elkaar.

Thuis spring ik onder een hete douche en pak Christine's cadeautje in. Zij komt om kwart voor twaalf en samen halen we Karin op, want Karin en ik tracteren haar op een lunch. Christine heeft de Cheesecake Factory uitgekozen voor haar verjaardagslunch en we krijgen een leuke ronde tafel.

Karin bestelt een heerlijk uitziende pasta uit het menu boek, want zo moet het wel genoemd worden! Christine en ik delen Chinese potstickers en bestellen dan beiden Thai Lettuce Wraps, kip, komkommersalade en andere groentes, die je met een van drie sausjes in een slablad wikkelt en uit de hand eet. Het gaat schoon op!


Zingende serveersters

Bij het binnenkomen had ik de serveerster al laten weten, dat het Christine's verjaardag is. Als we klaar zijn komt een groepje serveersters "Happy Birthday" zingen en Christine krijgt een lekker ijsje met chocolade saus en slagroom en een kaarsje erop. Toch een grappige traditie, het zet de jarige voor het hele restaurant in het zonnetje.


Als ik thuis kom staat Rick op het punt te vertrekken. Ik neem afscheid van hem en ga voor op het stoepje zitten lezen. Het is heerlijk weer uit de wind, zo'n vijftien graden. Ik probeer in het nieuwste boek van Philippa Gregory over Katherine of Aragon ("The Constant Princess") te komen, maar het lukt nog niet erg.

Laura komt om me een heel erg nodige massage te geven. Even doorbijten, want ze moet heel wat pijnlijke knopen eruit werken, maar ze zegt, dat het goed los is gekomen. Morgen moet dus een betere dag zijn. Dat zal sowieso al zo zijn, want het wordt morgen heerlijk warm en zonnig.

Na haar pianoles speelt Saskia nog een uur in het donker buiten met alle buurkinderen. Ze hebben keihard de muziek aan en dansen. Heerlijk om kind te zijn! Ze heeft net uitgevonden, dat ze een complete split kan doen en dat moet ik natuurlijk eindeloos zien. Ze zit dit jaar zoveel beter in haar vel, dan vorig jaar, wat kan een leerkracht toch verschil maken in het leven van een kind!

Kai komt me net vertellen, dat hij morgen als soldaat verkleed moet voor Engels. Het is wat laat, 21:15 om daarmee te beginnen, vooral omdat we geen enkel militair kledingstuk bezitten! Maar Kai weet de oplossing al: khaki broek, wit t-shirt, Rick's werklaarzen en "dogtags" (die hij zelf maakt van aluminium folie). Prima, maar voortaan toch maar wat beter plannen!