Op vrijdag, Drie Koningen, was het Kerst seizoen officieel afgelopen en hebben de twaalf drummers gedrumd, volgens het liedje "The Twelve Days of Christmas" (wat je al niet online kunt vinden, ik had geen idee van de symboliek, die achter dat lied schuilt!).
Hoog tijd voor ons dus om de kerstspullen op te ruimen, gisteren. Prachtig weer lacht ons tegemoet en we zetten de schouders er flink onder. Rick ruimt de levende Kerstboom uit en gelukkig hebben we er een speciale grote plastic zak omheen gedaan, want hij valt enorm uit! Daarna is Rick een paar uur bezig met de versieringen weer in hun specifieke doosjes te doen.
Daar heb ik geen geduld voor, ik doe ze wel in wat keukenpapier in een grote doos en done. Dus laat ik deze taak aan hem over en ruim intussen alle andere binnenversieringen en de nep-Kerstboom voor op (daarvan mag ik de versieringen wel gewoon in papier doen).
Als het binnen allemaal weer netjes is, beginnen we aan buiten. Alles bij elkaar duurt het bijna vijf uur om op te ruimen!! Rick lapt, nu hij toch op de ladder staat, ook gelijk het grote raam voor, dat was nog nooit gebeurd en het was troebel van het stof. Nu ziet de lucht er weer blauw door uit, in plaats van grijs!
Oh, wat is het opeens kaal in huis! Ik haal gauw de Valentijnsspulletjes van zolder, leuk, die rode accenten in de kamer! Van de Kerstspullen zijn alleen de Kerststerren binnen en voor het huis nog over. Ook aan de voordeur hangen harten. We zijn in de ban van de liefde, de komende maand.
Om die gedachte vast te houden belt Rick ons favoriete restaurant om een reservering te maken voor Valentijnsdag. Maar helaas, meer dan een maand van tevoren zitten ze al vol! Tweede keus is het restaurant in de Ritz Carlton, waar we ook vorige week brunch aten en dat verkozen is tot beste restaurant in dit gebied door het Washingtonian tijdschrift. Gelukkig konden we daar nog om half zes (of half tien!) terecht. Jee, zeg, we moeten voortaan maar alvast in december bespreken!
Om half vijf begint de football playoff wedstrijd tussen de Washington Redskins en de Tampa Bay Buccaneers. De anderen willen uit eten, maar ik wil, als enige football fan hier (Rick vindt het soms leuk, maar een fan is hij niet te noemen) de wedstrijd zien.
We sluiten een compromis en Rick maakt de reservering voor het restaurant pas om half acht. De Redskins spelen om te beginnen heel goed en dat is hun redding, want door de scores in de eerste "quarter" winnen ze.
Maar het lukt toch niet de hele wedstrijd te zien, hoewel we, waar we eten, allerlei tv's om ons heen hebben en de enthousiaste reacties van de kijkers horen. De Redskins gaan volgende week naar Seattle, of ze daar ook winnen betwijfel ik, maar ik zie hetzelfde enthousiasme om "ons" footballteam als in de jaren '80 overal om ons heen. Mensen met Redskins caps, vlaggetjes vliegen uit de ramen van auto's, Redskins vlaggen in de tuinen, de fans zijn terug! Het is ook veel leuker als het lokale team het goed doet!
Wij eten een heerlijk maal bij Pauli Moto's en daarna ruil ik het boek, dat ik dubbel heb gekregen met Kerstmis, bij het ernaast gelegen Barnes and Noble. Ze doen absoluut niet moeilijk, ook al heb ik geen bon, ik krijg gewoon een kaartje met $18.33 erop en kan daarvoor nieuwe spullen uitkiezen. Ik kies twee albums van Zits en vind ook een cadeautje voor Christine, "Eats, shoots and leaves", een boek over comma's en punten. Christine schrijft romans (moet nog gepubliceerd worden) en dus lijkt me dit leuk voor haar.
Rick, Kai en Saskia gaan een cd en dvd ruilen bij FYE en dat lukt ze ook goed. De stapel te ruilen spullen wordt al flink kleiner. Nu moet Katja alleen nog twee Beatles cd's en een boek ruilen, want ik heb geen idee, wat haar smaak is! Als we thuis komen is het bedtijd en deze volle zaterdag is ook weer voorbij!
Vanochtend, zondag, staan we allemaal wat later op. Vanmiddag gaat Rick op reis en ik heb eigenlijk altijd een hekel aan dit soort zondagen. Het lijkt alsof we de hele tijd op zijn vertrek zitten te wachten.
Dat wil ik niet, dus ik maan iedereen tot actie, slavendrijfster, dat ik ben. Rick en ik nemen allebei gewichten en gaan een heel eind lopen. We zijn een uur onderweg en het is heerlijk weer! Iedere keer als ik zo buiten ben doet het wonderen voor mijn gemoed. De zon en het mooie gezang van de vogels, wie kan daar niet vrolijk van worden?
Thuis hebben de kinderen de boodschappen van Peapod al aangenomen en weggelegd (heel fijn!), dus kunnen Rick en ik verder met onze plannen.
We hangen mijn fiets op het fietsenrek achter de auto en brengen die naar Performance Bicycle. De ketting zit los, de remmen piepen en de afstandsmeter werkt niet en dat alles ondanks een "tune up" een paar maanden geleden.
Bij het ernaast gelegen Staples, een enorme zaak met alleen maar kantoorbenodigdheden, kopen we etiketten, die Katja op haar lades kan plakken, ze heeft net haar kamer georganiseerd. Verder heeft ze een (dure!) speciale rekenmachine nodig. Dit is het soort zaak, waar ik uren in door kan brengen, leuke pennen, handige spulletjes, e.d. Maar we hebben haast, dus het worden die paar spullen.
Het is inmiddels lunchtijd geweest, dus we besluiten bij Subway sandwiches te gaan halen. Gauw schiet ik Hudson Trail Outfitters binnen om te kijken of ze mijn trail shoes hebben en dat blijkt zo te zijn! Heel handig, ik weet precies welke schoenen (ze passen als een sok en zijn heel goed om in hard te lopen) en welke maat, dus de verkoper hoeft geen moeite te doen voor zijn commissie!
Met de lunch keren we huiswaarts en dan is het inpakken en wegwezen geblazen voor Rick. Hij vertrekt naar Seattle en zal pas na middernacht op vrijdag weer thuis komen. Nu voelt het echt als het einde van de vakantie, maar we gaan ons goed vermaken in zijn afwezigheid!
Nadat ik afscheid van hem heb genomen, bel ik Petra in Nederland. Zij en haar man hebben vandaag een halve marathon gelopen (zie de heel leuke foto op haar log!) en ik ben heel benieuwd naar de verhalen! Knap, hoor, zo'n lange afstand! En het was nog zwaar terrein ook. Het wordt (natuurlijk) weer een heel leuk gesprek, jammer, dat we zo ver uit elkaar wonen!
De rest van de middag besteed ik met het onderzoeken van accommodaties voor onze mini-ski vakantie aan het einde van deze maand. De kinderen hebben dan vier dagen vrij en het is onze enige kans om van de sneeuw te genieten. Tot mijn schrik vallen onze eerste drie keuzes af, omdat ze vol zijn: Seven Springs, Snowshoe en Canaan Valley. Maar we willen eigenlijk al lang eens naar de Poconos en ik vind een kamer in het Chateau Resort aan de voet van Camelback Mountain. Het ziet er leuk uit en is betaalbaar (iets wat van West-Virginia niet gezegd kon worden, $1100 voor drie nachten in een huisje bij een minder bekend ski gebied!). Nu moet het wel iets kouder worden om goede sneeuw te hebben!
Mijn vader komt om vijf uur met de Kerstcadeautjes van mijn broer uit Canada en een heerlijk stuk gerookte zalm, dat we gelijk op toastjes doen en half verorberen (de rest zal er morgen goed in gaan!!!). We kijken naar de playoff wedstrijd tussen de Pittsburgh Steelers en Cincinnati Bengals en tot Saskia's vreugde (haar lerares is een grote fan) winnen de Steelers.
We bestellen eten van Tequila Grande, dat het lekkerste Mexikaanse restaurant in de buurt is. Het wordt thuis bezorgd en smaakt fantastisch.
Als afsluiting van de avond kijken we een nieuwe Desperate Housewives, de serie blijft interessant!
0 reacties:
Een reactie posten