Thank GOD It's Friday!!! oftewel TGIF ;)

Om half tien gisteravond lag ik in bed de nieuwste Margriet te lezen. Ik ben blij,dat ik mezelf toch niet gedwongen had naar de Nederlandse dames avond te gaan, want Karin vertelde, dat ze pas om kwart voor twaalf thuis was! Toen lag ik allang lekker te ronken!

Inderdaad slaap ik als een baby zo lekker (hoewel, slapen babies wel zo lekker? Ik herinner me menig slapeloos nachtje!). Pas om tien voor zes word ik wakker (of liever gewekt) door Katja. Ze vraagt me of ze thuis mag blijven, want ze voelt zich misselijk. Later blijkt, dat ze zoveel huiswerk had, dat ze tot na middernacht had gewerkt en dat brak haar natuurlijk op! Slaperig mompel ik "Ok" en val weer in slaap.

Kai wordt gewoonlijk wakker door Katja's lawaai in de badkamer, dus om half zeven wek ik hem om zeker te zijn, dat hij zich niet verslaapt, nu het stil blijft. Hij laat Brynna naar buiten, komt net als iedere ochtend nog een kwartiertje naast me liggen met Snickers en vertrekt dan door de mist naar school.

Als Saskia op moet sta ik ook op en ik voel me goed! Ik ben ervan overtuigd, dat mijn duizend keer "Ik wil niet ziek zijn" zijn werk gedaan heeft! Hoe dan ook, ik ben niet ziek, jippie!!


Toch besluit ik, dat het beter is me vandaag nog niet te zwaar in te spannen. Nadat ik Saskia op school af heb gezet loop ik door en loop/ren (heuvels af) een traject, waarvan ik weet, dat het vijf kilometer lang is. Ik doe er veertig minuten over en voel me er goed bij.

Terwijl ik bezig ben bedenk ik me, hoe je ongemerkt zulke afstanden aflegt hier en nog het gevoel hebt nergens heen te zijn gegaan. Vroeger moest ik vijf kilometer fietsen naar school en dat leek zo ver! Ik was al ver buiten ons dorp tegen de tijd, dat ik aankwam. Maar voor de vijf kilometer van vandaag liep ik feitelijk een enorm blok. Ik ben geen hoofdstraat overgestoken en gewoon in onze buurt gebleven.

Thuis bel ik Kirsten, we hadden gisteren afgesproken vandaag te gaan hardlopen, maar ik vind die vijf kilometer genoeg voor vandaag. Volgende week is ook al vrij vol, maandag is een feestdag en we vinden pas op donderdag een gaatje. Daar gaat ons voornemen om twee keer per week hard te lopen! Maar misschien gaat het zowel donderdag als vrijdag lukken, volgende week.

Als Katja uit bed komt en zich een stuk beter voelt, stel ik voor naar de mall te gaan. Ze wil altijd zo graag alleen met mij en dit lijkt me nu de spijbeldag bij uitstek om met mijn oudste door te brengen.

We hebben een hartstikke leuke paar uur! Ze vindt een paar kleurige shirts in de uitverkoop, die nu overal in volle gang is, winkels hangen al vol zomerkleding! We ruilen het boek en de twee cd's, die zij dubbel had gekregen voor Kerstmis, en ze zoekt een nieuw boek, cd en dvd uit bij Barnes and Noble.

Dan gaan we lunchen bij Coastal Flats, waar Katja nog nooit heeft gegeten (kort filmpje). We delen hun bijzondere garnalen en crab fritters en nemen allebei een gegrilde tonijnsalade. Tijdens het eten vertelt ze honderduit over haar school, haar toekomstidealen, zowel voor de komende high school jaren als daarna en nog veel meer. Ik ben weer helemaal op de hoogte en realiseer me weer eens hoe belangrijk zo'n een op een uitje met de kinderen is.

Thuis ga ik verder met het uitzoeken van de documenten, die ik nodig heb voor het terugkrijgen van mijn Nederlanderschap. Dit is een heel frustrerend proces, want er zijn allerlei geauthenticeerde documenten voor nodig en om die hier te laten authenticeren vergt allerlei bokkensprongen!

Zo moet ik een afspraak met het USCIS maken om mijn Naturalization Certificate te laten authenticeren. Dat kan enkel via hun website en die blijft vermelden, dat er bij het kantoor voor het gebied rond Washington geen afspraken open zijn. Wat betekent dat nu weer?? Het maakt me goed nerveus, want ik heb maar tot november om het allemaal gedaan te krijgen (en geloof me, dat is niet lang), anders moet ik weer naar Nederland om mijn geboortebewijs te vernieuwen! Bah, ik haat bureaucratie! Ik heb een Nederlands paspoort, dat in 2002 verliep, lijkt me genoeg bewijs, dat ik Nederlands was en het nu ook nog ben! Enfin, ik kom vanmiddag dus niet verder met USCIS, ondanks uren op hold hangen aan de telefoon.

Met de kinderen besluit ik deze week af te sluiten met een bezoek aan Glory Days Grill. Het is tenslotte onze traditie hierheen te gaan als Rick op reis is en we hebben zin in hun heel ongezonde cheese fries. Tijdens het eten toast ik de kinderen en bedank ze voor hun gezelschap en lieve hulp deze week. Dat mag heus gezegd worden, vroeger waren ze flink wat werk als Rick er niet was, nu eigenlijk alleen maar gezellige compagnons en hulp! Ze glunderen en toasten blij mee.


Het is half negen en Rick belt net op, dat hij op Dulles is geland! Hij kon een vliegtuig eerder weg, dus in plaats van na middernacht is hij nu al hier. De week is omgevlogen en het weekend kan beginnen! Prettig weekend allemaal!