Downtown Ottawa

Na een ijskoude nacht vanwege een overactieve air conditioning (en iedere keer als we hem afzetten was het na een half uur alweer snikheet) kruipen we om half negen ons warme bed uit. Katja is ergens halverwege de nacht voor warmte bij mij gekropen en is bijna niet wakker te krijgen! Natuurlijk moeten de tieners op zulke weekends hun uitslaaptijd inleveren en dat gaat niet altijd zonder slag of stoot!

Om tien uur zijn we eindelijk weer bij BJ en AM present, waar Ayesha en de kinderen ook al op zijn. Saskia en Athena dobberen zelfs alweer in het zwembad, die voelen geen koude, want het water is nu niet bepaald warm!

Na een uurtje komen Devon en David ook en maken we ons klaar om naar downtown Ottawa te gaan. Het is heerlijk warm, al is het bewolkt. We parkeren de drie auto’s in een parkeergarage midden in de stad en gaan dan op zoek naar een restaurantje voor lunch.

Bij La Promenade, met een terrasje buiten in het midden van de straat, vinden we genoeg tafels vrij om ons veertienen te herbergen. Ze hebben lekkere shawarma en burgers en de volwassenen bestellen bier en wijn. Met zo’n grote groep gaat alles altijd langzaam en we moeten lang op ons eten wachten.

Maar dat geeft niets, we hebben genoeg te bekletsen en de kinderen vermaken zich met op de promenade rondrennen. Verder brengen de excentriekelingen, die langs komen wat vertier. De marathon is net gelopen, dus de meesten lopen met een medaille om hun nek.

Er staan heel wat (jonge) mannen te bedelen, valt ons op, iets wat me verbaast, dat had ik in Canada niet verwacht. Volgens mijn broer is het ook helemaal niet nodig, want iedere werkloze krijgt een uitkering.

Een flamboyant oranje-rood geklede oudere vrouw loopt langs en begint opeens keihard te gillen schelden. Even later praat ze weer normal met iemand voor een winkeldeur en dan grijpt ze opeens een marathon ballon uit iemands hand, gilt en schelt weer en trapt hem helemaal kapot! De balloneigenaar staat er beduusd bij en onze kinderen vinden haar allemaal eng. Gelukkig loopt ze daarna verder!

Na veel te veel frietjes met overheerlijke knoflooksaus te hebben gegeten, stappen we weer op en lopen met zijn allen naar Parliament Hill. Behalve de historische parlementsgebouwen staan daar ook allemaal beelden en er loopt een mooi pad langs de Ottawa rivier.

Langs dat pad ligt een zwerfkatten opvang, waar de kinderen natuurlijk dol op zijn. Rick, Saskia, Sandy, Kai, Devon en ik wagen ons aan de flink steile trap zo’n tweehonderd meter naar beneden naar de oever van de rivier. Hier loopt ook een pad pal langs de rivier, dat druk befietst en bewandeld wordt, zo te zien.

Hijgend komen we weer boven, want het is een hele klim en dan lopen we verder op weg naar de Byward Market. Athena en Stefan vinden allerlei rupsen en ruzieen over wie de meeste mag hebben. Dan zeggen hun ouders, dat ze ze weer op de blaadjes terug moeten zetten en binnen de kortste keren rollen ze weer giechelend samen van de heuvel af. De kinderen hebben allemaal een maatje gevonden en het gaat bijzonder goed zo.

Ottawa heeft een ontzettend leuk centrum en een van de distinct gebouwen is het Chateau Laurier hotel. In het verleden hebben we daar gelogeerd, maar dit keer was er geen plaats.

Een aantal van ons moet echter naar de wc en zo hebben we een goede redden om toch de lobby van dit majestueuze hotel te betreden. Katja en Saskia willen hier de volgende keer, dat we komen, weer logeren. We zullen zien, want goedkoop is het er niet!

De Byward Market is een openlucht markt met bloemen, planten en etenswaren. Er omheen liggen allemaal gezellige restaurantjes. Een ervan is een Italiaanse ijssalon, Pure Gelato, waar we allemaal een bakje ijs kiezen. Ik neem Straciatella, dat ook echt smaakt zoals ik het me uit Italie herinner. Het "Italiaanse" ijs (gelato) bij ons in de buurt smaakt nooit authentiek.

De mannen gaan de auto’s ophalen, want de kleintjes zijn te moe om helemaal terug te lopen. Thuis springen Saskia en Sandy meteen het zwembad weer in en ik ga met Rick even wandelen in de buurt.

Het valt ons op, dat werkelijk alles hier tweetalig is, zelfs de stopborden zeggen “STOP” en eronder “ARRET”! In de tuin van een van Berends buren zien we een schattig zwart eekhoorntje. Die vinden we niet veel bij ons in de buurt, de grijzen overheersen daar.

We zitten verder de hele avond buiten, snackend van de door David meegebrachte heel oude Goudse kaas en de gisteren gekochte haringen. Berend grillt steaks en al met al heb ik vandaag veel te veel gegeten!!!

Berend-Jan en Ana Maria hebben nog een grote verrassing voor ons 17,5 jarig huwelijk van vorige maand. Ze maken een fles heerlijke champagne open en hebben een prachtige kristallen vaas als cadeautje. Dat is nog eens attent (vooral omdat ik die 17,5 jarige trouwdag zelf absoluut vergeten ben)!

Al te gauw komt de tijd om afscheid te nemen. We krijgen het allemaal even te kwaad, want we weten niet zo een twee drie, wanneer we elkaar weer zullen zien en dit was zo’n perfect weekend! Maar we nemen ons voor dit vaker te doen. Volgende keer bij David en Ayesha in Massachusetts.

Saskia blijft nog bij Sandy logeren en wij gaan met de oudere twee terug naar het hotel. Morgen reizen we de hele dag, dus we zullen onze nachtrust nodig hebben. Gelukkig blijkt de airco gemaakt te zijn en is het nu aangenaam in de kamer.