Vaderdag in Hersheypark

Zaterdag

Na lekker te hebben uitgeslapen word ik door Saskia en Rachel gewekt. De twee meisjes zingen uit volle borst een van de nieuwste Avril Lavigne liedjes. Ze klinken nog niet eens slecht, ook!

Het is buiten al 27 graden, dus ik laat mijn plannen om te gaan hardlopen maar varen. Na het ontbijt doe ik een routine met gewichten buiten op het deck en dat is al warm genoeg! Na een half uur hebben alle spieren een beurt gehad en ga ik even in de airconditioning binnen afkoelen.

Inmiddels is de voetbal wedstrijd Ghana-Tsjechie gaande en dat is pas spannend! Lekker aanvallend en er gebeurt veel. Dan vind ik voetbal leuk om te kijken! Ghana wint helemaal terecht, goed gedaan!

Na het douchen pakken we in voor een nachtje weg. We gaan halverwege de middag richting Hershey, Pennsylvania. Rick wil voor vaderdag altijd graag naar een pretpark en dit keer viel de keuze op Hershey Park.

Voor we weggaan wil ik nog even de eerste helft van de wedstrijd USA-Italie zien. Nou, die is spannend, zeg! Eigenlijk zou ik de rest ook willen zien, maar dan komen we te laat in Hershey, dat nog zo'n tweeeneenhalf uur rijden is. Lang leve internet in de auto, zo kan ik het via live updates toch volgen. 1-1 is geen slecht resultaat, de groep waarin de VS speelt is nog erg spannend, leuk!

Om tien over vier rijden we weg en zo op een zaterdagmiddag is er weinig verkeer, dus we schieten goed op. De weg naar Hershey is prachtig, glooiend heuvel land met maisvelden en zo af en toe grazende koeien. De boerderijen hier zijn ouder met de typische rode schuren en witte silo's ernaast.

We komen langs Gettysburg, een plaatsje heel bekend om zijn Burgeroorlog geschiedenis en dan Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvania, met in de verte zijn glimmende capitool.

Rond half zeven rijden we Hershey binnen en gaan op zoek naar een restaurant. De lantaarnpalen hebben hier de vorm van Hershey Kisses en we rijden op Chocolate Avenue. We komen langs de Reese's fabriek en zien de hoofdfabriek en het pretpark aan de linkerkant.

Het What If... restaurant net voorbij de fabriek ziet er leuk uit. Het blijkt een erg gezellig restaurant en we krijgen een booth (bank met tafel). Er staat van alles lekkers op het menu en Katja en ik delen bruschetta en bestellen ook beiden filet mignon. Zo moeder, zo dochter.

Na het eten rijden we naar Chocolate World. Dit is een groot complex, waar je onder anderen een ritje kan maken, waarin wordt uitgelegd, hoe Hershey chocolade wordt gemaakt.


Filmpje:



Iedere keer als we naar Hershey gaan is dit onderdeel van de activiteiten. We zijn twee jaar niet geweest en het ritje is veel leuker gemaakt (Saskia's oordeel, maar de rest vindt het ook). Er is nu een grappige kant erbij gemaakt met zingende koeien. Het is wel een deuntje, dat je de hele nacht blijft achtervolgen "Hershey's Choco-late, Hershey's Choco-late...". Maar al met al leuk en we grijnzen allemaal voor de foto, die we natuurlijk niet kopen.


Als we naar buiten lopen krijgen we een gratis zakje Kissables. Ik vind die erg lekker en heb het dus zo op. We lopen het shopping gedeelte in, waar je elk denkbaar Hershey produkt kunt kopen. We kiezen allemaal een dessert in de vorm van een chocolade reep voor vanavond en dan hebben we het wel weer gezien, in de 3D film hebben we geen zin meer (Rick grapt, dat hij zijn chocola niet wil eten, als hij ze net met benen heeft gezien). Dit alles kan ik echt maar met een woord beschrijven: "Cute"

We rijden de acht mijl naar ons hotel, het Holiday Inn in Grantville. We krijgen een fijne kamer op de begane grond en gaan bijtijds naar bed.

Zondag

Na heerlijk geslapen te hebben in een koele hotelkamer word ik als eerste om kwart over acht wakker. Ik doe mijn ochtendoefeningen, zet koffie in het kleine apparaatje in de badkamer en spring dan gauw onder de douche. Als ik niet veel later schoon en met koffie weer de kamer binnen loop is Rick ook wakker.

Het is later, dan we eigenlijk wilden opstaan, want we hadden een vaag plan om ergens te gaan ontbijten. Maar Rick, Katja en Kai moeten ook nog douchen en pas om half tien verlaten we het hotel!

Gelukkig is er een McDonald's vlakbij Hersheypark en we bestellen McMuffins bij de Drive Thru. Ik wil een gewone egg McMuffin, maar we krijgen alleen maar sausage McMuffin. Nu vind ik sausage niet te eten, maar we zijn al laat, dus ik haal het maar van het broodje af en eet het met alleen kaas en ei, ook geen man over boord.

Net na tienen rijden we de parkeerplaats van Hersheypark op en kunnen vrij dicht bij de ingang parkeren. Voor we naar binnen gaan wordt Saskia opgemeten. Zij blijkt een Twizzler te zijn en krijgt een Twizzler om op te peuzelen. Zo weet zij voor welke attracties ze groot genoeg is. Kai en Katja zijn natuurlijk volwassen grootte, maar meten zich toch even als Jolly Ranchers en krijgen een paar van die snoepjes. Kleinere kinderen zijn Reese's peanut butter cups of Hershey Kisses. Wel grappig zo'n systeem.

Met onze meegebrachte kortingsbonnen betalen we $8 minder per ticket en als eerste lopen we naar de twee grote achtbanen achterin het park. Onderweg zien we de Claw, een leuke schommel en draaiattractie. Saskia durft er niet in, maar de rest van ons genieten van het kriebelgevoel in onze buik.


De Sidewinder achtbaan lijkt op de Two Face achtbaan bij Six Flags. Je wordt eerst naar achteren getrokken en dan afgeschoten, je gaat twee keer over de kop en dan ga je achteruit dezelfde weg weer terug. In Six Flags vond ik dat een heel leuke achtbaan, maar deze is veel schokkeriger en lang niet zo leuk.



De ernaast gelegen achtbaar Stormrunner is daarentegen wel enorm leuk. De val naar beneden is lekker hoog en hij is heel "smooth". Er staan nog helemaal geen rijen, dus binnen het half uur hebben we die twee achtbanen al gedaan.


Inmiddels heeft Saskia moed opgedaan voor de Claw en gaan we er met zijn allen nog eens in. Eerst moeten we in de volle zon een tien minuten wachten en de temperatuur is al over de dertig graden in de schaduw. Pfff!! De Claw voelt lekker, want de bewegingen creeren een briesje.

We willen nu eigenlijk allemaal wel in een water attractie om lekker nat te worden. Helaas blijkt, dat er in de Canyon River Rapids geen plaats is om je spullen droog te houden. Aangezien we met fototoestellen, mobiele telefoons en dergelijke in een niet waterdichte tas lopen, offer ik me op om te blijven wachten. Het is tenslotte vaderdag en dus mag Rick de lol hebben. Ik vermaak me door even met Eric in Nederland te MSN-en, lang leve de moderne techniek!

Kleddernat komen de anderen uit het ritje en dat geneest Kai voor de rest van de dag van waterritjes. Hij heeft een zware korte broek aan en dat voelt niet lekker als hij nat is.

We halen water uit een automaat, die credit cards accepteert, handig, maar wel duur met $2,75 per fles. Ik drink zo meer dan een halve liter achter elkaar op, zo'n dorst had ik!

De volgende attractie is Wild Mouse. Die lijkt zo uit de verte op een kinderritje en Saskia gaat ook mee. Het blijkt best eng te zijn! Hij gaat vrij hoog en bij ieder bochtje krijg ik het gevoel, dat we van de rails af zullen storten. Ik ben blij als we weer beneden staan!


Rick, Katja en Saskia hebben zin om weer nat te worden, dus we proberen de Roller Soaker, een soort achtbaan, waarin je telkens nat wordt gespoten. Die blijkt tijdelijk kapot te zijn, dus spuiten Katja en Saskia elkaar met de waterkanonnen nat. Ik ga onder de spray van een van de spuiten staan en koel zo ook even af. Het is werkelijk onvoorstelbaar heet en de zon schijnt fel.

Ricks maag voelt raar, dus die wil even niet op een achtbaan. Maar er zijn absoluut geen wachtrijen, dus gaan Katja, Kai en ik gauw op de Lightning Racer. Dit is een houten achtbaan, waarbij je kunt kiezen of je in "Thunder" of "Lightning" wilt gaan zitten. Wij kiezen Thunder en racen dus tegen Lightning. Die laatste wint en als ik het zo zag won die iedere keer. Maar ach, maakt niet uit, voor een houten roller coaster vind ik hem erg leuk. Veel minder schokkerig, dan de houten banen in Six Flags en met lekkere bochten en heuvels.

Rick en Saskia hebben daarna wel zin om in Music Express te gaan. Dit is zo'n echte kermisattractie, waarbij je snel rondgedraaid wordt. Het is maar goed, dat Rick en ik elkaar goed kennen, want ik druk hem bijna fijn tegen de zijkant!






De rest van de familie wil graag in het reuzerad. Ik heb er niet veel zin in, maar vooruit dan maar. Voor ons staat een familie, die het prototype van het vooroordeel "alle Amerikanen zijn dik" is! Van het kleinste kind (zo ongeveer Saskia's leeftijd) tot opa wegen ze allemaal minstens twee keer zoveel, dan gezond is. We vragen ons al af of het rad nu niet opeens heel hard zal gaan draaien!

Gelukkig laten ze ons voorgaan, want ze willen allemaal samen zijn. Wel heel zielig, zo'n kind, dat al zo erg dik is! Gelukkig valt het ons ook op, dus gewoon is het nog lang niet (in tegenstelling tot wat de media ons wil doen geloven).

Vanuit het reuzerad kunnen we wel het hele park overzien. De eerste keer, dat ik in Hershey was, was voor ik Rick ontmoette. Toen was het amusementspark nog niets, een paar ritjes en wat kermisattracties. Nu competeert het zo met Six Flags en Busch Gardens. In 2007 bestaat het honderd jaar, waarschijnlijk langer, dan een van de andere amusementsparken in "de buurt" (Busch Gardens is een goede vijf uur rijden van Hershey).

Het is inmiddels half een en we krijgen trek. Met de warmte valt er van "honger" niet te spreken. Maar bij Decades vinden we smakelijke hapjes. Ik neem een gegrilde kip salade, heel gezond, maar dan zien Kai's frietjes er weer zo aantrekkelijk uit! Lekker knapperig aan de buitenkant en zacht van binnen met een beetje mayonnaise, ze gaan er goed in. De kinderen hebben ook brownies genomen, die zien er zo verschrikkelijk lekker uit, dat moet natuurlijk geproefd worden. Zij hebben niet veel trek, maar ik vind die caramel brownies wel erg lekker. Gelukkig lopen we heel wat af in die hitte, hopelijk verbrandt dat genoeg calorieen voor mijn escapades!

Na het eten willen Katja, Saskia en Rick toch de Roller Soaker proberen. Kai en ik willen niet zo nat worden en alweer kan onze tas niet mee. We wachten op een bankje in de schaduw, luisterend naar vreselijk vals gezang van een of andere "show". En het duurt, en het duurt! Na anderhalf uur ga ik eens kijken, of de anderen ons misschien kwijt zijn, maar ze zijn in geen velden of wegen te bekennen. Een half uur later besluit ik naar boven te lopen om in de rij van de Roller Soaker te kijken. Het blijkt, dat ze nu pas vooraan staan!

Gauw haal ik mijn fototoestel en zie hoe eerst de meisjes en dan Rick vreselijk nat gespoten worden. Of die wachttijd van meer dan twee uur het waard was, weet ik niet, Rick lijkt in ieder geval happy, dus dat is goed.




Hij voelt zich wel schuldig, omdat Kai en ik zo lang moesten wachten. Vooral Kai heeft het ontzettend warm nu. We lopen verder en gaan gauw in de "Pirat", een schommelboot. Erg leuk en veel "makker", dan de boten in Busch Gardens en Kings Dominion.

Rick heeft even genoeg van Roller Coasters en blijft bij Saskia. Hij belt zijn vader om hem een fijne vaderdag te wensen en intussen gaan Kai, Katja en ik in de Sooperdooperlooper achtbaan. Die klinkt erg leuk, maar valt enorm tegen. Er staat alweer niemand in de rij en we kunnen zo instappen. Katja en ik rijden in het voorste karretje, meestal het leukst. We gaan maar een keer over de kop en hij is verder vreselijk schokkerig.

Als we eruit komen praat Rick nog steeds aan de telefoon en Saskia heeft het warm. Wij gebaren, dat we naar de volgende baan gaan, de houten “Comet”. Ook hier weer helemaal geen rij. En alweer vind ik hem hartstikke leuk, ik word nog een liefhebster van houten coasters! Alweer niet schokkerig en een heel leuk parcours!

Saskia en Rick wachten bij de uitgang op ons. Saskia wil in de schommels en Rick ook. Katja, Kai en ik gaan verder naar de laatste achtbaan (die mij ook meteen het leukst van het park lijkt), de “Great Bear”. Hier hang je onder de baan met je voeten vrij, mijn favoriet. Hij gaat werkelijk heel lekker, geen geschok en geschud. Ik wil nog een keer!!

Kai is nu te moe en heeft het erg warm (hij draagt een zwart t-shirt en is sinds vanochtend niet nat geweest). Hij blijft bij Saskia, terwijl Katja, Rick en ik de Great Bear nog eens doen. Deze zou ik wel tien keer achter elkaar willen doen, maar helaas zijn mijn reisgenoten daar niet voor te vinden.

Kai, Rick en Katja hebben genoeg van het gehutsel en gedraai, maar Saskia wil nog een keer in de Claw. We lopen terug daarheen en horen dan een leuk bandje spelen. We luisteren even, halen wat te drinken en dan is iedereen voldoende uitgerust, dat we met zijn vijven de Claw nog een keer doen. Gek genoeg voel ik dat gekriebel in mijn buik nu helemaal niet. Zou je door al die achtbanen eraan wennen? Maar het is wel weer heel leuk!

Het is half vijf en we besluiten, dat het genoeg is geweest. We zoeken de auto op, die snik- en snikheet is, de gisteren gekochte chocolade zal niet meer in zijn originele vorm zijn, vrees ik. De buitentemperatuur is 36 graden en de airconditioning gaat op vol aan!

We rijden voorspoedig terug en in Frederick hebben we allemaal honger. We vinden een TGIFriday’s, waar we een gezellig vaderdag etentje hebben. Voor het eerst in lange tijd wordt mij om mijn “ID” gevraagd (ik zit alleen aan tafel, terwijl de anderen naar de wc zijn en bestel alvast drankjes). Als ik voor Rick bier bestel, vraagt de serveerster tot mijn grote verbazing om mijn rijbewijs om mijn leeftijd te checken! Misschien zie ik er met mijn vreselijk vieze haar van alle hitte van vandaag jonger uit?

Het eten smaakt lekker en de rest van de weg terug verloopt voorspoedig. Al gauw zien we het "Welcome to Virginia" bord en om kwart voor negen rijden we onze oprit weer op. Er valt weinig op te ruimen, want voor een nacht hebben we maar weinig nodig. Rick zegt genoten te hebben van zijn vaderdag en voor mij blijft Hersheypark een van de leukste pretparken in deze buurt!