Vakantie!!

Na Katja en Madison een operatie "rescue the dragonfly" te zien doen bedenk ik me, dat er toch wel heel wat mooie insekten zijn. De arme libelle, die trouwens enorm was voor een libelle, werd door Meike neergehaald. Of hij of zij het gaat redden valt te betwijfelen, maar we wilden geen van allen toezien hoe hij in de bek van de kat zou omkomen.

Intussen licht het om mij heen hier op het deck de hele tijd op. De vuurvliegjes zijn in grote getalen aanwezig op het moment. Ik blijf het een fantastisch gezicht vinden, die saaie bruine insektjes, die opeens helemaal oplichten. Wat de natuur al niet kan doen!

De laatste schooldag (of liever paar uur van school, want Katja belt om acht uur al, dat ze vrij is) begint bewolkt. Het heeft vannacht goed geregend, hopelijk betekent dat, dat de serieuze droogteproblemen nog even op zich laten wachten (maar helaas heeft het onkruid de achtertuin nu echt overgenomen en ik durf het niet meer te wieden, want dan word ik lek geprikt).

Voor mijn herkrijgen van het Nederlanderschap moet Rick onder toezicht van een notaris verklaren, dat hij nog met mij getrouwd is. Hier kun je bij iedere bank een document laten notariseren en dus staan we klokslag 9 uur in de Suntrust bank. De stempel wordt gezet en omdat we klanten zijn is het gratis. Ook de Money Order, die ik nodig heb om voor het geheel te betalen kost ons niets behalve het benodigde bedrag. Alles is nu klaar om morgen ingeleverd te worden.

Inmiddels is het helemaal zonnig geworden en de vochtigheid, die gisteren als een deken over de natuur hing, is helemaal opgelost. Het is al 25 graden, maar toch besluit ik te gaan hardlopen. Dat moet nu uit te houden zijn. Ik neem, op aanraden van Petra, kauwgom mee en doe mijn riem met flesjes water, mobieltje en camera om. Als ik de van bij het Community Center heb geparkeerd begin ik aan mijn loop.

In de auto hoor ik op het nieuws, dat de situatie met Noord Korea serieuzer wordt. Zul je net zien, gaan wij naar het Noordwesten en dan besluit een of andere idiote dictator daar een kernwapen op af te sturen! Maar ik kalm mijn zorgen door te bedenken, dat als er echt een groot gevaar was, Seattle wel geevacueerd zou worden en nou ja, als ons klokje geslagen heeft, dan heeft het dat waar dan ook.

Mijn doel is 10 kilometer en Garmin helpt mij daarbij. Tot de eerste grote oversteek op het W&OD pad is het vrijwel precies vijf kilometer, dus dat is makkelijk. Zo vroeg op de ochtend ligt het pad nog lekker in de schaduw en het is niet druk. Het gaat erg lekker en ik loop de vijf kilometer in 27 minuten. Halverwege zie ik in de verte een hert grazen, maar ik laat mezelf op de heenweg geen stops of omwegen toe.

Bij Hunter Mill Road draai ik om. Het kruis en de bloemen aan de rechterkant van het pad waren me al opgevallen vorige keer, maar nu hangt er ook een brief bij. Als ik er weer langs loop staan er twee oudere mannen met fietsen ook bij te kijken. De brief vraagt om meer getuigen, want kennelijk is hier op 4 juni een fietser dodelijk verwond geraakt. Later op het internet vind ik er meer over, kennelijk is hij zo naar terecht gekomen, dat hij aan hoofdletsel is overleden, ondanks het dragen van een helm. Afschuwelijk! Ik klets even met de heel vriendelijke mannen over de gevaren op het pad. Ze zeggen, dat ik slim ben en hardloop in plaats van fiets. Ik antwoord, dat ik op iedere andere dag ook op de fiets gevonden kan worden. We wensen elkaar "Take care and be careful" en zijn dan "Ships that pass in the night", want de kans, dat ik de heren weer zal zien is klein.

Nog onder de indruk van de gedachte, dat iemand zomaar valt en overlijdt, let ik even later niet zo goed op. Ik zie het hert langs de kant niet en het schiet vlak voor mijn voeten het pad over. Whoa! Dat is echt even schrikken! Hij schrok ook en blijft niet veel verder naar mij staan kijken. Het is een "hij", hij heeft al een redelijk gewei. Een andere jogger heeft het ook gezien en ook met hem ga ik een praatje aan over al het wild, dat we zomaar tegenkomen.

Even later ga ik van het geasfalteerde pad af en loop dan echt in de natuur. Vlinders vliegen af en aan en ik zie prachtig gekleurde vogels. Als ik een stroompje moet oversteken gaat mijn mobieltje. Het deuntje is "X-Files", dus het is Kai. Het is half elf en hij is uit school en wil met een aantal vrienden Vienna in. Dat is goed, zeg ik en zie dan aan mijn voeten een prachtige waterjuffer neerstrijken, het dier heeft een fluorescerend groen achterlijf en zwarte vleugels.


Als ik probeer een foto te maken zie ik echter een grote slang onder dat blad liggen. Die ziet mij ook en glijdt weg (terwijl ik dit schrijf krijg ik er nog de kriebels van!). Ik loop natuurlijk met blote benen en was nog geen tien centimeter bij dit dier vandaan! Ik neem aan, dat dit ook het jaargetijde is, dat slangen nesten hebben, dus ga er gauw vandoor, helaas zonder waterjuffer foto. Sowieso is dit geen goede foto "run", de herten werkten ook al niet mee.

Na net iets meer dan een uur ben ik terug bij de auto. Omdat ik toch vlakbij Giant ben haal ik daar spullen voor onze broodmaaltijd vanavond. Vorige week is een van de medewerkers van die Giant dodelijk verongelukt op zijn fiets, aangereden door een auto. Bij de ingang staat nu een treffend bord met zijn foto en bloemen. Jakkes, het tweede slachtoffer van een onschuldige fietstocht, waarvan ik het aandenken zie vandaag. Voortaan zal ik zeker een helm dragen en extra oppassen!

Overal in Vienna zie ik groepjes tieners rondlopen. De high en middle schools waren al om net na negenen uit. De lagere scholen wat later, Saskia komt om half twaalf thuis. Samen met haar en Tabatha eet ik lunch en dan gaan we naar het zwembad.

Dit is een traditie op de laatste schooldag en het is dan ook flink druk. Als we aankomen zie ik nog geen bekenden, dus ik installeer me met tijdschrift en boek op een van de ligstoelen. Door de lage luchtvochtigheid is het goed uit te houden, zelfs in de zon, maar als om kwart voor drie het fluitje voor de "break" gaat (het laatste kwartier van ieder uur moeten hier de kinderen onder de 15 jaar het zwembad uit) vind ik het heerlijk het koele water in te glijden.

In dat kwartiertje lukt het me 500 meter (20 banen) te zwemmen en verfrist ga ik verder met lezen. Saskia heeft inmiddels een hele groep vrienden en vriendinnen om zich heen verzameld en ik zie of hoor haar niet (dat was vorig jaar wel anders!).

Er wordt ijs met allerlei lekkers erbij uitgedeeld en we genieten van een lekker bakje. We hadden ons geen beter weer kunnen wensen dan vandaag! Zomers, maar niet te heet.

Tot kwart voor vier lees ik verder en bij de volgende break bemachtig ik een "noodle" (lang schuimplastic zwemding) en dobber heerlijk in het koele water. Als alle kinderen in het zwembad zijn is het me veel te druk, die breaks zijn zo gek nog niet.

Na nog een half uurtje lezen besluit ik naar huis te gaan. Saskia wil nog blijven, dus ik zeg haar om uiterlijk zes uur thuis te zijn. Dan zie ik een groepje bekende moeders staan kletsen en ga "even" hallo zeggen. Natuurlijk blijf ik plakken, want het is heel gezellig en pas anderhalf uur later ga ik dan toch echt huiswaarts!

Als avondeten hebben we een simpele, maar erg lekkere broodmaaltijd en dan neemt Rick alle kinderen mee voor een tractatie bij Coldstone Creamery. Ze hebben het alle drie dit jaar bijzonder goed gedaan op school.


Saskia eindigt met een rapport met alleen maar A's (en dat na alle problemen vorig jaar!), Kai kreeg de Presidential Award for Academic Excellence vanwege alleen maar A's en B's op zijn rapporten het hele jaar en Katja overtrof haar eigen stoutste verwachtingen door een B+ te scoren op haar Geometrie examen. Het vak, waar ze het hele jaar zo bang voor was en toch heeft ze een B als eindcijfer (of is het letter?). De zomer kan beginnen!