Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, juli 18, 2006

Hotter than Hades

Mooie uitspraak vind ik dat altijd: "Hotter than Hades" en voor vandaag gaat dat zeker op! Bij het opstaan is het al verstikkend heet, zo'n 27 graden.

Rick neemt Kai mee naar zijn werk vandaag, ze vertrekken rond half negen. Het is Rick's goal om ieder kind deze zomer een dag mee te nemen. Saskia heeft haar beurt al gehad en Katja ook, met haar reisje naar Norfolk vorige week, toen zij Rick een presentatie zag geven. Dat laatste heb ik ook maar een paar keer mogen meemaken, dus was bijzonder voor haar.

Na een telefoontje met Christine en met heel veel zelf-discipline spring ik om kwart voor tien eindelijk op de fiets. Er staat een (weliswaar heel warme) wind en dat koelt tijdens het fietsen toch wel af. Zodra ik stil sta slaat de hitte me echter uit! Het is inmiddels over de dertig graden, zeker in de zon.

Op het W&OD pad is het stil vandaag, op de heenweg zie ik geen levend dier, op een enkele cardinal na. Ik rij tot Hunter Mill Road, wetend, dat dat precies 10 mijl heen en weer is. Het is zo drukkend en heet, dat ik niet verwacht veel wild te zien. Net als ik denk, dat die voorspelling bewaarheid wordt, zie ik opeens naast me in de schaduwrijke bosjes twee jonge herten! Ze zijn schichtig, maar poseren nog net voor een foto.


Even later zie ik ook twee jonge groundhogs in de berm, maar die zijn te snel voor mijn fototoestel. Mijn dag is weer goed, het zien van dieren op zo'n fietstocht doet het hem altijd weer.

Bezweet en vermoeid na iets meer dan tien mijl loop ik de lekker koele kamer weer in. Katja en Saskia zijn inmiddels gedwongen op, want de schoonmaaksters zijn vroeg vandaag.

Gauw neem ik een douche en rijd dan naar Lofty Salon voor een broodnodige kleur- en knipbeurt. Mona, mijn kapster, is Libanees en als ik vraag hoe zij de huidige situatie daar ervaart, begint ze bijna te huilen. Net nu ze bijna weer "normaal" zijn, is alles teniet gedaan door de Israelische bombardementen, vertelt ze. Het is moeilijk om er als neutraal persoon tegenaan te kijken, natuurlijk zijn er twee kanten aan ieder conflict en dit zinloze geweld is precies dat: zinloos.

Het is dan ook moeilijk iets te zeggen. De Libanezen zijn volgens haar een speelbal van Israel, Syrie en Iran in hun conflicten. Gelukkig woont haar familie ver van de vuurhaarden, maar natuurlijk merken ze de problemen wel door gebrek aan stroom en telefoonverbindingen.

Dichter bij huis heeft ze het erg druk met haar vrij nieuwe eigen zaak en het duurt een stuk langer, dan ik verwacht had, om mijn haar te doen. Gelukkig heb ik absoluut geen haast en een zeer grijpend boek, dus het is heerlijk ontspannend. En mijn haar zit weer prima en is makkelijk in model te krijgen met alle zee, zon en zand volgende week.

Om kwart voor drie rijd ik met Saskia en Aoife weer naar de orthodontist. Saskia krijgt een beugel (met ijzeren draad dit keer, anders dan die van Kai en Katja), die ze 's nachts moet dragen. Het goede nieuws voor haar is, dat ze mais aan de kolf mag eten!

Op de terugweg belt ze meteen Rick daarover op, want die zou avondeten gaan inslaan. We eten een heerlijke gegrillde steak, mais (aan de kolf) en boontjes met zijn vieren. Katja is Jeroens (Karins zoon) verjaardag aan het vieren vanavond. Het smaakt zo lekker zomers, al eten we binnen, de muggen hebben ons helaas van het deck verjaagd!

0 reacties: