Malmok

Om half acht zitten we wonder boven wonder met zijn vijven aan het ontbijt!! Katja en Rick gaan duiken. Hun eerste duik van deze vakantie is eerst in de haven en de tweede tank bij een gezonken sleepboot. Ik loop even met ze mee om uit te vinden, wanneer ze ongeveer terug zullen zijn. De Nederlandse duikinstructeur, Erwin, is een grote grappenmaker, dus ze zullen wel lol hebben, daar beneden!


Kai en ik gaan in de fitness club gewichten heffen, terwijl Saskia zich boven in zwempak kleedt. Dit is de eerste keer, dat ik de fitness ruimte van dit hotel bezoek, vorig jaar heb ik dat helemaal niet gedaan. Er staan mooie apparaten en het is vrij groot. Ik werk alle gewichtentoestellen af en doe daar iets meer dan een half uur over. Kai is al eerder afgehaakt.

De papegaaien en kakatoes van het hotel mogen uit hun kooi en er is niets leukers voor de kinderen! Ze mogen Candy en Lisa, de twee vriendelijkste kakatoes, vasthouden en de vogelbeheerder herkent hen nog van vorig jaar.

Zelf ga ik een half uur aan een stuk door in zee zwemmen. De temperatuur is heerlijk en ik geniet, het is zo ontspannend!!

Na nog een half uurtje in het zwembad gelezen te hebben is het alweer half een en we lopen met zijn drietjes naar de pier, waar Katja en Rick zullen aankomen. Die zijn inderdaad net “geland” en hebben een fantastische paar duiken achter de rug. We hebben allemaal honger, dus eten we lunch bij Bugaloe, een nieuw restaurantje op de pier. Vorig jaar zat hier nog de Kokoa bar, door Nederlanders beheerd en hartstikke gezellig. Het lijkt erop, dat Bugaloe ook “Nederlands” is en het ziet er ook erg leuk uit.

Onze serveerster is in ieder geval Nederlands en vindt het prachtig, dat wij zo Engels en Nederlands door elkaar spreken. We bestellen broodjes (die van mij “gezond”, erg lekker) en natuurlijk friet. Het smaakt prima en is een heel redelijke prijs vergeleken bij de lunch plekken van de hotels.

De kinderen willen alleen maar in het zwembad liggen, maar Rick en ik zijn van avontuurlijker geest. We nemen onze snorkel spullen mee en rijden eerst even naar de scuba shop, Windie’s. Deze winkel wordt door een ouder Nederlands echtpaar gerund en ze hebben een heel goed selectie. Omdat het water dit jaar kouder is, wil ik even kijken wat een “shortie” (wetsuit met korte broek/mouwen) kost. Die zijn meer dan $100, dus ik lijd nog maar even kou, dan! Rick vindt wel een map voor zijn duikdagboeken.

Dan rijden we wat door de straatjes en ik neem foto’s van “cunucu’s”. De meeste huizen in Aruba zijn in deze typische stijl gebouwd. Sommigen zijn heel oud, anderen btandnieuw en de kleuren alleen al zijn heel fotogeniek. Iedere keer als we een stuk rijden, wil ik Rick vragen te stoppen voor foto’s, maar daar ergert hij zich aan. Dit is dus even mijn kans!

Langzaam vindt Rick de weg naar Malmok en daar gaan we snorkelen. We parkeren de auto en nemen alleen de finnen en maskers mee. Op het strand is weer een groot gedeelte afgebakend, omdat er een schildpad eieren heeft gelegd. Ik hoop zo eens mee te maken, als al die eieren uitkomen, dat schijnt een prachtig gezicht te zijn.

In het begin snorkelen we met tientallen gasten van de vele snorkeltour boten, die voor anker liggen. Maar wij zijn hier vaker geweest en weten, dat vlak langs de kust de beste dingen te vinden zijn. En we vinden: een inktvis (blauw en hij vindt mij maar niets met mijn flitsfototoestel); een mureen, die zich erg mooi laat zien en een zeester en nog veel, veel meer. Dit is een van de beste snorkel locatie op het eiland.


Een octopus

Hoewel ik mijn “Body Glove” aan heb (een soort wetsuit voor mijn romp) wordt het na een uurtje toch te koud. We gaan eruit en terug naar het hotel. Saskia zou haar haren tot een kroon laten vlechten, maar de vlechtster begreep het kennelijk niet en vlocht meer dan Saskia wilde. Morgen zullen we vragen het te veranderen.


Een pufferfish



French Angelfishes

Onze avondeten reservering is bij Marina Pirata, Katja’s favoriete restaurant. We vertrekken wat laat en bij het vliegveld is de weg versperd. We volgen de omleiding, maar we kunnen de weg naar Marina Pirata niet meer vinden. Na een half uur rondgedoold te hebben en de zonsondergang gemist te hebben (de voornaamste reden om bij dat restaurant te eten), bellen we het restaurant om onze reservering af te zeggen.

We rijden terug naar Noord en proberen het bij de Buccaneer, een restaurant, dat Kai erg leuk lijkt. We krijgen een heel leuk tafeltje naast een tropisch aquarium, waarin een schorpioenvis ons gemelijk gadeslaat. Het is leuk, maar de andere eetkamer is beter, daar zwemmen schildpadden en haaien langs je tafel.

Het menu is uitgebreid en de chef komt ons zelf groeten. Het eten is lekker, maar ik hou van mijn eten zonder sausjes, cremes, dressings of wat ook en alles op ons bord is verborgen onder vettige sauzen. Zelfs de groenten zijn bedolven, de broccoli met een soort kaassaus, de worteltjes met boter en de kool (denk ik) met een of andere kaassaus. Velen zijn daar dol op, maar voor ons alle vijf is dit te zwaar. Jammer, want verder is het een erg leuk restaurant.

Intussen word ik gebeten door een onzichtbaar insekt (neem ik aan). Ik heb meer dan vijftien plekken, die enorm jeuken. Maar het zijn geen muggenbeten, ze zijn te dicht op elkaar. Balen! Met anti-jeuk zalf op ga ik naar bed.