Marina Pirata

He, jakkes, als ik mijn ogen open doe, zie ik het al: bewolking! Dit is absoluut de slechtste weerweek, die wij in onze vier vakanties op Aruba hebben getroffen!! Katja en Rick gaan toch duiken, ze gaan naar het Jane Sea wrak en dit is een twee tank duik, dus ze zullen pas rond lunchtijd terug zijn.


Katja krijgt instructies van de dive master



Hoewel ik deze week vind, dat ik mijn beweging wel krijg met al het zwemmen en snorkelen, snak ik toch naar een serieuze inspanning. Kai en Saskia zijn nergens voor te vinden, dus ik ga maar op mezelf lopen. Ik besluit door het rulle zand te gaan, dat is goed voor de voet- en kuitspieren.

De lucht ziet er erg dreigend uit, dus ik besluit zover als de Pelican Pier te gaan. Daar kijk ik even naar het menu van het “Pelican’s Nest” restaurant. Rick en Katja hebben daar dinsdag gegeten en waren er erg lovend over. In de vitrine zie ik fantastische garnalen brochettes liggen en de rest van het menu (en het restaurant) ziet er ook leuk uit. We zijn er nog nit over uit, waar we ons Aruba “galgenmaal” willen eten, maar dit is een kandidaat!

Snel loop ik terug, want inmiddels heb ik ook donder gehoord en om dan als hoogste punt op het strand te lopen vind ik niets. Bij het hotel zijn alle vogels uit hun kooi. Ze krijgen een “douche” met de sproeier, maar even later is dat niet meer nodig, de natuur helpt helemaal mee. Ook dondert het flink, hoewel ik geen bliksem zie. De vogels vinden het heerlijk, ze spreiden hun vleugels en genieten duidelijk, tot vermaak van alle toeschouwers, die onder een afdakje meekijken.

Als het weer droog is, wil ik eigenlijk graag gaan kayakken, maar ik krijg Kai niet mee. Hij vindt het eng met donder en wil liever bij de vogels blijven. Ik overweeg nog even er alleen een te huren, maar bedenk me dan, dat ik er op de Potomac thuis ook een kan huren en alleen is maar alleen.

Na wat foto’s van de vogels te hebben genomen ga ik toch de zee in. Het water voelt lekker ondanks de bewolking en ik “ren” er doorheen om nog wat beweging te krijgen. Ik moet zeggen, dat iets op deze vakantie de heel pijnlijke plekken losser heeft gemaakt. Mijn pijnniveau is beduidend lager, dan gewoonlijk. Misschien is het toch tijd om naar een tropische locatie aan het strand te verhuizen. Mij hoor je niet klagen (hoewel ik denk, dat ik van een eiland wel genoeg zou krijgen).

Rick en Katja zijn pas na enen klaar met duiken en we hebben allemaal reuze honger. Ook willen we, nu het toch bewolkt is, de spullen om mee te nemen gaan kopen bij Superfood. We besluiten daar ook weer lekkere warme saucijzenbroodjes, kaasbroodjes, worstenbroodjes en (dit keer voor mij) frikandelbroodjes te gaan halen en die voor de lunch in de auto op te eten. Het is goedkoop en erg lekker!

Nadat alles op is en alleen de bladerdeeg kruimels nog overal in de auto liggen, gaan we weer naar binnen. Nu wordt het de serieuze “shop”. Pepsels, pepermunt, duo Penotti (voor Kai), Prinsjes (die chocolade koeken) voor Katja, Kanjers stroopwafels, drop voor Rick, koffie, thee enz. enz. Maar dit keer komt er geen extra tas aan te pas, zoals anders, dus we moeten minder hebben gekocht! Zo voelt het echter niet, ik maak ze ook nog een lading lichter wat Nederlandse tijdschriften betreft, want daar is de nieuwste lichting kennelijk net van binnengekomen.

We brengen alles terug naar het hotel en maken ons dan klaar om te gaan snorkelen. De keuze valt weer op Malmok Beach. Het is daar erg rotsachtig en we zien er altijd van alles. Zo ook vandaag: inktvissen, French Angels, Queen Angels, murenen en dan, als klap op de vuurpijl, een zeeschildpad!!! Hij ligt daar gewoon rustig tussen de rotsen als ik hem zie. Helaas, helaas, helaas zijn net de batterijen van mijn onderwatercamera op (of althans, dat dacht ik, want later nam hij weer prima foto’s). Maar we kijken zeker vijf minuten rustig naar dit indrukwekkende dier en hij blijft ook rustig, tot Katja en Kai hem aan willen raken. Voor we het weten is hij ervandoor. En ik heb geen foto’s!!! Balen!!!



Katja raakt een gestippelde onderwater slang aan



Een queen angelfish, de mooiste vis, die ik hier rond zie zwemmen

Twee jaar geleden is me precies hetzelfde overkomen hier. Een schildpad recht onder me en mijn fototoestel werkte niet mee! Misschien mag ik wel geen foto’s van schildpadden nemen! Ik baal, baal, baal! Rick vrolijkt me wat op door te zeggen, dat we morgen toch terug kunnen gaan. Maar ja, wat is nu de kans, dat we dan weer zo dichtbij een schildpad zullen zien? Ik schat hem op nihil. Maar goed, de herinnering blijft, zoals het liedje zegt, en het was een fantastisch gezicht.

Terug op de kamer maken we ons klaar voor het avondeten. Het ziet ernaar uit, dat de zonsondergang weer pet zal zijn, maar toch gaan we naar Marina Pirata. Onderweg stuiten we op allerlei wegversperringen en goed een kwartier na de tijd van onze reservering komen we aan. Geen probleem, we krijgen een tafeltje aan het water, maar onder het afdak, want er is alweer een dreigende lucht.

De Nederlandse (nieuw van vorig jaar, toen er alleen Arubanen werkten) serveerster is allervriendelijkst en we hebben er een heerlijke maaltijd! Katja en ik zijn avontuurlijk en proberen de conch, die voortreffelijk smaakt. De anderen zijn minder geneigd tot iets nieuws en houden het bij gegrillde vis (voor Rick) en kip met kaas voor Kai en Saskia. Het brood gaat naar de vissen in het water naast onze tafel. Die springen zo af en toe het water uit tot groot genoegen van de aanwezige kinderen.

Intussen proberen Rick, Katja en ik de film “Terminal” op de televisie boven de bar te volgen. Die heeft Spaanse ondertiteling en Katja en mij lukt het samen redelijk om te vertalen. We lachen ons rot, want sommige vertalingen zijn absoluut niet correct! Al met al is het een hartstikke gezellig etentje en weten we nu, dat Marina Pirata ook leuk is als de zonsondergang niet spectaculair is.

Stay tuned voor de laatste dag vol avonturen (die mijn vakantie werkelijk maakten!!). Die zal ik in het vliegtuig schrijven of thuis, want morgen moeten we helaas weer afscheid nemen van dit eiland, dat ons zo dierbaar is geworden de afgelopen 4 jaar.