Natural Pool

Het is donker buiten als ik om half acht opsta en even later begint het te plenzen! Dat gebeurt niet vaak als wij in Aruba zijn. Het water van de zee krijgt nog een extra diepe turquoise kleur door de loodgrijze lucht. En even later is er een mooie regenboog te zien boven het water.

Rick, Kai en ik gaan samen ontbijten en lopen dan naar Eagle Beach. De lucht in het zuiden ziet er erg dreigend uit, maar wij lopen in de zon. Kai jaagt op hagedissen en ik probeer foto’s te maken van de duikende pelikanen, die echt met een kamikaze plons in zee duiken. We zijn niet erg succesvol op allebei de fronten, hoewel ik wel een paar mooie “vlieg”foto’s van de pelikanen schiet.

Na een stuk over het superzachte zand van Eagle Beach (er zijn twee mensen in de zee, heerlijk, het gevoel de hele zee voor je alleen te hebben!) te hebben gelopen halen we water en ijskoffie bij het standje van Amsterdam Manor. Ik vind dit resort er zo leuk uitzien! Het is vrolijk geel met wit geverfd en heeft rode dakpannen. Het lijkt me leuk hier ook eens te logeren, vooral als Rick en ik een keer alleen gaan.

De meisjes hebben inmiddels al samen ontbeten en ondanks het mindere weer besluiten we toch naar de Natural Pool te gaan. Onderweg stoppen we bij Superfood en laten wat broodjes warm maken. Saucijzebroodjes en Saskia kiest een kaasbroodje, Kai probeert een worstebroodje en Katja, Rick en ik delen een Indonesisch vleesbroodje. Jammie!

Dan gaan we op zoek naar de Natural Pool, de naam zegt het al, het is een door de natuur gemaakt “zwembad” tussen de ruwe zee aan de oostkant van het eiland. De kaarten van Aruba zijn hoogst onduidelijk, dus eerst lijkt het dat we goed rijden, maar dan komen we bij het Arikok Nationale Park, waar een vriendelijke dame ons de weg wijst naar de Natural Pool.

Alleen geeft zij omgekeerde aanwijzingen of ik keer ze in mijn hoofd om en we gaan linksaf en dan weer linksaf en bevinden ons opeens in een wildernis, die niet naar de Natural Pool zal leiden. Na veel gepuzzel met de kaart en de huisnummers helpen, want daar staat ook het dorpje op, waar we ons bevinden, vinden we de juiste weg.

De weg naar de Natural Pool verdient die naam eigenlijk niet, want het is een gissen wat de weg is en soms raden we verkeerd en komen in diepe kuilen met grote stenen terecht. Gelukkig hebben we een 4-wheel drive Jeep, hoewel een lekke band natuurlijk altijd kan, zoals we het eerste jaar hier hebben ervaren.




Maar zonder kleerscheuren, door elkaar gehutseld en wel, komen we bij de parkeerplaats aan. We lopen de natuurlijk “trap” af naar het water en het is niet druk als we aankomen. Het water heeft ook een aangename temperatuur en ik zie meteen een schattige baby French Angel. De wanden van de Natural Pool zijn bedekt met prachtig kleurig koraal. Hier kunnen de mensen niet bij en dus groeit het allemaal goed. Met de digitale onderwater camera maken Rick en ik heel wat foto’s.


We snorkelen zeker een uur lang (ik weet niet precies hoe lang, want mijn favoriete horloge heeft het begeven, er is water in gekomen, al zou het volgens het verhaal tot grote diepten waterproof zijn). Dan ondernemen we de avontuurlijke terugweg, die altijd minder erg lijkt, dan de heenweg.


Omdat ik echt niet zonder horloge kan rijden we naar Oranjestad en Rick laat mij er in de hoofdstraat uit. Al gauw vind ik een digitaal horloge voor $25. Het is bepaald niet mijn favoriet, maar het is waterproof en goedkoop. De verkoper probeert me nog horloges voor $50 aan te praten, maar die vind ik niet mooi, dus hij verliest meteen interesse en gaat door naar de volgende klant. Op het onbeschofte af, want ik heb nog niet eens mijn credit card slip getekend en als ik naar instructies voor het horloge vraag bijt hij me toe, dat het toch makkelijk uit te vogelen is. Maar goed, ik heb waar ik voor kwam.

Met de lunch had ik de kinderen beloofd, dat ze op de terugweg een gebakje bij Superfood mochten hebben. Hier hebben ze heerlijk uitziend Nederlands gebak! Kai kiest een moorkop en Saskia en Katja een chocoladepunt. Ik koop gelijk ook mijn nieuwe favoriete zoutje: Pepsels. De pinda soort kenden we al, maar de kaassoort is nieuw voor ons en die is toch lekker!! Daar moet een hele berg van mee naar huis.

Als laatste stop gaan we weer naar Windie’s Watersport, want vandaag gaat alles van mij stuk, eerst mijn horloge, dan mijn snorkel. Ik heb te hard op het mondstuk gebeten en nu is het plastic gescheurd. We kopen een nieuwe snorkel en dan spoeden we ons naar het hotel.

Rick en Katja doen vanavond een nachtduik en moeten om zes uur bij een pier verderop aanwezig zijn. Zij maken zich gauw klaar en eten bij die pier wel wat. Kai, Saskia en ik gaan nog lekker in het zwembad en de zee relaxen.

Om een uur of zes gaan we naar boven om ons klaar te maken voor het avondeten. Dan ga ik er met mijn fototoestel op uit, want de zonsondergang zal vanavond spectaculair zijn! Beneden op het strand is een trouwerij gaande, ze hebben er een mooie avond voor uitgekozen.

Na tientallen foto’s ga ik weer naar boven en ga gezellig met Kai en Saskia bij Blossoms eten. Hier hebben we de eerste avond ook al gegeten, maar Kai en Saskia vinden hun honey chicken super lekker en ik ben natuurlijk dol op sushi. We hebben een dolgezellige maaltijd met zijn drieen!

Naast ons zit een gezin met een jochie van een jaar of twee, die heel geconcentreerd Barney boekjes aan het lezen is. Zijn moeder is druk bezig hem bezig te houden en ik herinner me die tijd goed. Nu heb ik met mijn zeer welgemanierde kinderen een rustig gesprek. De twee mannen aan de andere kant van ons kunnen een voorbeeld aan Kai en Saskia nemen, want die zijn zo luidruchtig, zelfs de kinderen zeggen er wat van.

Rond negen uur komen Rick en Katja helemaal enthousiast van hun duik terug. In het donker duiken (of zwemmen!) in de zee zou niets voor mij zijn, maar zij vonden het prachtig. Mijn internet connectie in deze kamer is kudde, dus het lukt me niet mijn blog te posten, ik loop zodoende nog steeds een dag achter. Maar ja, zo af en toe lukt het, dus ik zal de $10 per dag moeten betalen, grrr!