Pannenkoeken en parasailing

Het is zondag, dus we blijven wat langer liggen. We hebben toch besloten het ontbijt beneden te laten voor wat het is en een Nederlandse pannenkoek als “brunch” te gaan eten.

Rick gaat met mij mee mijn dagelijkse vijf kilometer lopen. Onder het genot van een ijskoffie lopen we weer langs Palm Beach, want daar valt veel meer te zien, dan de andere kant op. Bij Hadicurari zien we zeer ervaren kite surfers (allemaal Nederlanders). Eentje springt zelfs in de lucht met zijn board, een prachtig gezicht.


Vlak daarbij staat een man een gigantische vis, die hij gisteravond heeft gevangen, te fileren. Daarvan zullen ze echt een paar dagen eten! De hutten langs het strand zijn opeens bewoond. Kennelijk zijn het strandhuisjes, want er staan bedden in en hele families komen naar buiten.

Verderop zien we weer een heel stel zeesterren en een enorme (dode) inktvis langs het strand. Even later zien we een klein meisje met twee prachtig rode zeesterren in haar hand naar haar ouders rennen. Hopelijk hebben die de tegenwoordigheid van geest ze terug te leggen in het water! We hebben nog nooit zoveel zeesterren gezien hier in Aruba.

Rond half elf zijn de kinderen ook klaar om te gaan en rijden we naar Linda’s, ons favoriete pannenkoekenhuis hier. Helaas zijn zij op zondag gesloten, dus rijden we maar door naar de tweede keus, ’t Pannekoekhuis in Oranjestad.

Dit restaurant is helemaal aangekleed als een ouderwets Hollandsch pannenkoekenrestaurant, maar hun pannenkoeken zijn erg doorgebakken. Die van mij heeft hele verbrandde gedeeltes (ik had een kaas, spek, champignons en gember pannenkoek, rare combinatie, ik weet het) en dat is minder. De extra portie poffertjes, die we bestellen, smaakt wel voortreffelijk.

Na het eten lopen we even naar de waterkant vlakbij. Hier zien we een aantal enorme leguanen zich heerlijk zonnen. Ze maken dankbare foto onderwerpen. Zo ook de kleurige vissersbootjes aan een strandje vlakbij, waar ik gewoon geen genoeg van kan krijgen.




In het hotel smeren we ons goed in met Banana Boat 60+ zonnecreme. Vooral Ricks rug, want die is gisteren flink verbrand, een van de redenen, dat we besluiten niet te gaan snorkelen.


Saskia wil dolgraag gaan parasailen en de rest heeft daar ook zin in. Vlak voor het hotel kunnen we de boot op en met nog een stel Nederlanders (die een paar uur later op het vliegveld moeten zijn voor hun vlucht terug) gaan we de zee op.

Kai en ik mogen als eersten omhoog, hij voor mij tussen mijn benen. Het is weer een fantastische ervaring! Vorig jaar zagen we schildpadden opkomen voor adem aan de oppervlakte van het water. Ook dit keer hebben we weer geluk, we zien er drie. Rick ziet er ook een, maar de anderen niet. Het blijft een avontuur en we mochten lekker lang “vliegen”.

Onze avondeten reservering is dit keer bij de Flying Fishbone. Een bijzonder goed restaurant, waarbij je aan het strand met je voeten in het zand zit en een prachtig uitzicht op de zonsondergang hebt. Het eten is ook bijzonder smakelijk, als hoofdgerecht nemen Rick, Katja en ik alle drie de special: barracuda met tomatensaus. Helaas is het nogal bewolkt aan de horizon, dus de zonsondergang is dit keer niet zo spectaculair. Maar er zijn nog een heel stel avond over, gelukkig.


Terug in het hotel gaan de kinderen kijken naar de Miss Universe verkiezingen en Rick en ik gaan eens een gokje wagen. Nou, dat duurde niet lang, want ons tevoren vastgestelde “te vergokken” bedrag is zo verdwenen! Het geluk is dus vanavond niet met ons en we keren terug naar de kamer. Volgende keer beter!