Was, was, was, was, ummm!!!

De hele vakantie heeft Rick verzucht, dat hij thuis eindelijk eens uit zal kunnen slapen. De kinderen (de arme zielen) waren dat helemaal met hem eens! Maar ja, je bent toch niet op vakantie om te slapen?

Nu stond ik heus niet met de zweep boven hun bed, hoor! Ik ben net zo happy om alleen te gaan ontbijten en lopen, ik doe het thuis bijna dagelijks. Het was hun keuze om, als het zo uitkwam (in Ricks geval meestal), mee te gaan met mijn vroege schema.

Maar vanochtend ben ik absoluut het eerst wakker en er is niets opwindends om de rest mee uit bed te krijgen. Persoonlijk vind ik de stralende zon, die door de lamellen schijnt al genoeg reden, maar ja.

Nog even blijf ik dan maar nadoezelen en tot mijn verbazing staat Rick toch eerder op! Hij moet naar kantoor vandaag, hoewel hij het rustig aan kan doen. Gisteravond heeft hij al een aantal wassen gedraaid, vandaag is het aan mij om de rest te doen.

Nadat er weer een lading in de droger en wasmachine ligt ga ik ontbijten. Dan wil ik, voor het te heet wordt, want we leven hier in een serieuze hittegolf van temperaturen 35+ graden met hoge luchtvochtigheid, nog even gaan lopen. Ik neem mijn acht pond gewichten mee en loop 5 kilometer. Het zweet druipt en verder zou ik niet halen! Hoe ik in oktober nu weer de Ten Miler moet gaan lopen is me een raadsel! Hoe kun je in deze hitte nu trainen? Maar het moet gezegd, de Crepe Myrtle bomen in de buurt bloeien indrukwekkend, ik moet er weer met het fototoestel op uit! Zo is er ieder seizoen, warm of koud, wel wat te genieten!

Als ik thuiskom zijn Kai en Saskia wakker en het uitruimen van hun tassen betekent nog een lading was. Ik vouw er, terwijl ik klets aan de telefoon met eerst Christine en dan Karin, vier wasmanden vol van op en heb dan nog een lading wasmachine en een lading droogtrommel!

Veel hebben we niet voor lunch, dus ik warm wat pizza van gisteravond op. Het is zo heet, veel honger hebben we toch niet.

Laura komt om met Saskia te gaan zwemmen en Christine belt, dat ze rond drie uur met Mallory langs komt. Precies genoeg tijd om nog even zwemmend af te koelen, denk ik.

Met de meisjes loop ik naar het zwembad, waar het tot mijn verbazing best druk is. Ik wil eerst even mijn gewone twintig baantjes trekken. Het water is warm te noemen, veel warmer, dan zowel het zwembad als het zeewater in Aruba! De twintig banen zwem ik, maar het is met moeite, want zelfs in het water is het warm! Ik had nooit gedacht het al zwemmend te warm te krijgen, maar dat lukt vandaag!

Na de vijfhonderd meter ga ik op een ligstoel lezen. Er zijn een heel aantal moeders, die ik ken, aanwezig en ik klets meer dan ik lees. Leuk, want ik voel me gelijk weer helemaal thuis.

Eigenlijk had ik wel langer willen blijven, maar Christine zou rond drie uur komen en ik wil dan schoon zijn. Saskia is wat verveeld met het zwembad en komt ook op tijd terug.

Met Christine en Mallory hebben we natuurlijk een dolgezellige tijd. Onder het genot van de uit Aruba meegebrachte Pepsels, het "Schoolkrijt" drop, dat ik voor Christine heb meegebracht en een paar glaasjes heerlijke wijn kletsen we de stukken eraf!

Chuck is op reis en helaas moet Christine morgen weer iemand ontmoeten, anders hadden ze zo kunnen blijven logeren. Een andere keer dan maar, maar we maken wel plannen om op dinsdag met zijn allen naar Kings Dominion te gaan. Leuk!!!

Rond zeven uur vertrekken de Glover ladies weer richting huis en gaan wij eten. Het is een samen raapseltje vanavond, want tijd om te winkelen heb ik niet gehad vandaag. Na het eten vouwen Rick en ik samen de rest van de was op, onvoorstelbaar, wat een gezin van vijf in tien dagen op een tropisch eiland vies maakt!

Nu is het tijd om ons voor te bereiden op de volgende reis(zen). Waar ik het meest naar uitkijk is de week in november in Florida samen met Petra! Onze vriendschap is voor mij een voorbeeld van hoe fantastisch het internet is! Zonder had ik haar nooit ontmoet en nu delen we zoveel!

Zo vaak hoor je negatieve dingen en hoe "gevaarlijk" online vriendschappen kunnen zijn. Niet alleen is dat over het algemeen niet mijn ervaring tot nu toe, maar in het geval van Petra is het compleet omgekeerde het geval. We zijn niet alleen naam- en leeftijdgenoten, maar kunnen het ook uitzonderlijk goed met elkaar vinden, hebben soortgelijke interesses, kinderen van soortgelijke leeftijden, wat wil je nog meer?

Dat weet ik wel: buren zijn! Mijn ideale buurt: Ayesha en David, Christine en Chuck, Petra en Erik als directe buren, Karin en Frank als overburen, Annemarie en Wijnand naast hen, Mary en David als achterburen en natuurlijk al mijn tegenwoordige buren en buurtvriendinnen ook binnen handbereik. We zouden zulke leuke avonden hebben!! Maar ja, de werkelijkheid is anders en dus hebben Petra en ik al weken tevoren voorpret, want in november gaan we weer allerlei avonturen samen beleven!