Ze hebben babies!

Omdat Rick vandaag in Norfolk is breng ik Kai naar zijn football camp. Het is heel intens en hij komt iedere keer uitgeput weer thuis. Hij heeft ook geen geluk met het weer, we beleven een heuse hitte golf op het moment. Ook vandaag belooft het een snikhete en vochtige dag te worden, dus hij neemt zijn cooler met Gatorade weer mee.

Old Redskins Park ligt dicht bij het vliegveld Dulles. Iedere dag proberen we een nieuwe route om tijdens het spitsuur maar de snelste te vinden! Rick en ik delen onze ervaringen en passen de route daaraan aan.

Heen neem ik de route, die ons gisteren het snelst leek. Over het zuiden, via route 50 en dan de Fairfax County Parkway, die op alle andere uren van de dag vrijwel leeg is, maar waar ik nu toch in een file kom te staan. Er blijkt een aantal mijlen verderop een ongeluk gebeurd te zijn, hoor ik op de radio. Gelukkig moet ik al vrij snel linksaf.

Op de terugweg heb ik een "Eureka" gevoel, want ik besluit eens de noordelijke route te nemen (wetend, dat de zuidelijk route compleet vaststaat, dat heb ik net gezien, dus ik kan niets verliezen). Tot mijn verbazing is er deze kant op helemaal geen verkeer! Binnen het half uur, de beste tijd tot nu toe, ben ik weer thuis! Morgen is de laatste dag van het kamp, dus we kunnen nog heel even van deze ontdekking genieten.

Thuis ligt Saskia nog te pitten en ik roep haar toe, dat ik een stuk ga fietsen. Het is heel erg warm en vochtig, maar er staat een fikse bries, die het fietsen aangenaam maakt. Ik haast me naar het W&OD pad. Daar is het best druk en ik zie een aantal onderhoudswagens op het pad, wat meestal betekent, dat er geen wild te bekennen is. Jammer (denk ik)!

Maar dan opeens bereik ik een gedeelte, dat vrij is van verkeer en ik ben alleen in de natuur. Ik kijk naar beneden en zie een moeder hert met baby in het water daar. Zij heeft mij ook gelijk door en staat stokstijf stil. Baby loopt rustig door en verdwijnt al gauw in het struikgewas. Het water was natuurlijk lekker voor ze met deze hitte. De baby heeft een hoog "Bambi" gehalte: lange poten en witte stippen op de vacht. Schattig!


Slechte foto, maar het geeft weer hoe ik ze zag

Na iets meer dan veertien mijl in een uur en een kwartier ben ik weer thuis. Inmiddels is Laura, Saskia's vriendinnetje, ook van de partij.

Voor ik het weet is het alweer tijd om Kai op te halen, dus ik ga weer mijn nieuwe route van vanochtend. Ook nu gaat die veel sneller, dus ik moet Rick inlichten, dat dit "de" route is.

Kai staat al klaar, helemaal verhit. Hij vindt het erg leuk, maar weet nog niet of hij ook tijdens het schooljaar football wil spelen. Het is in ieder geval erg vermoeiend, want hij ligt verder de hele middag voor Pampus op ons bed tv te kijken.

De meisjes en ik eten snel lunch en maken ons dan klaar voor het zwembad. Oh, wat heb ik hiernaar uitgekeken! Een hele middag niets gaande, alleen een stoel in het zwembad en mijn tijdschriften en boek!

Rond tien over een komen we er aan en ik begin met twintig baantjes. Het lijkt veel, 500 meter, en ik zwem het in 10 minuten (vind ik eigenlijk wel een goede tijd), maar het is gewoon heerlijk en relaxed.

Dan vlij ik me onder een parasol op een van de ligstoelen neer en lees mijn achterstallige Margrieten. Om kwart voor twee gaat het fluitje, dat alle kinderen onder de 15 het bad uit moeten. Saskia en Laura komen om geld voor een ijsje vragen en ik bestel er van hen ook gelijk een. Ik instrueer Saskia, dat ik een vruchtenijsje wil en ze komt terug met een lime ijsje. Lekker verkoelend!

Dan wordt er omgeroepen, dat het zwembad om kwart voor drie dicht zal gaan vanwege de estafette, die er vanavond gehouden zal worden. Dat is balen! Daar gaat mijn voornemen om hier tot etenstijd te blijven, Rick en Katja komen toch pas later thuis.

Na nog wat lezen verdwijnt de zon achter de wolken en ik besluit nog wat te gaan zwemmen. Ik trek nog eens twintig baantjes en vind het dan wel leuk, dat ik een kilometer heb gezwommen, bovenop de 22,4 kilometer, die ik heb gefietst. Bij elkaar zou ik al voorbij Washington zijn, als het in de auto was.

Om kwart voor drie wordt het zwembad inderdaad gesloten, maar we horen ook meteen de eerste donderslag. Dat betekent, dat het zwembad automatisch voor 45 minuten is gesloten. Als we thuiskomen is er een "Severe Thunderstorm Warning" voor ons en die bui komt met veel lawaai over ons heen. De electriciteit flitst aan en uit terwijl ik onder de douche sta, maar Rick heeft inmiddels allerlei batterijen geinstalleerd, dus het beinvloedt onze computer in ieder geval niet.

Niet veel later begint mijn Weatherbug-je op de computer weer te zingen als een krekel en hebben we een tweede Severe Thunderstorm Warning. Dat is heel ongewoon!! Meestal is het met een onweer opgelost. Maar inderdaad, met veel bliksem en donder komt het tweede onweer over ons heen. We hebben weer genoeg regen voor de hele week gehad!

Rick belt, dat ze onderweg naar huis zijn. Het bezoek aan Old Dominion University was voornamelijk positief, gelukkig. Dit is de enige universiteit in Virginia, die een Marine Biologie richting heeft en dat is wat Katja wil studeren.

Negatieven: de campus (waar de eerstejaars tenminste meestal wonen) is nogal ver van de school zelf en alles is ver van elkaar verwijderd. We moeten dus maar gauw verder met rijlessen, zodat ze daar een auto kan hebben indien ze toegelaten wordt. Over het algemeen klinken Rick en Katja er enthousiast over, goed, want het is veel goedkoper als ze in Virginia blijft om te studeren.

Een derde storm komt met veel gedonder, maar minder regen en dan wordt het eindelijk droog!! Aan het gejoel te horen wordt de estafette toch gehouden. Gelukkig maar, want anders zou het zwembad een andere dag weer zo vroeg dichtgaan.

Voor morgen wordt ook veel onweer voorspeld. Hopelijk niet 's ochtends, want waar Kai's kamp is is er geen mogelijkheid om te schuilen!! Laura blijft logeren, de popcorn is gemaakt (maar de tv werkt niet na het onweer!). Rick en Katja zijn dertig mijl weg en ik ga lekker lezen.