Consternatie

"Heb je het nieuws gehoord?", vraagt Rick, als hij opbelt na Zack naar het vliegveld gebracht te hebben. Zij hoefden het nieuws niet te horen om te weten, dat er "iets" aan de hand was. De rijen voor de veiligheidscontroles bij Reagan National Airport waren langer, dan Rick ze ooit gezien heeft.

Langzaam worden de details ze duidelijk, men mag geen enkele vloeistof mee in het vliegtuig nemen. Alle handbagage wordt door de TSA agenten onderzocht.

Wonder boven wonder haalt Zack zijn vlucht, ondanks de verscherpte veiligheidscontrole en ondanks het feit, dat hij op de wachtlijst stond van een vlucht, waar twee plaatsen vrij waren en hij nummer drie op de lijst was. Mijn zwager werkt voor Frontier Airlines en zo kan zijn hele gezin gratis (weliswaar standby) vliegen met die maatschappij.

Voor het eerst in weken regent het vanochtend! Heel nodig voor de natuur, die er wat moe uit begon te zien en precies goed voor mij, want dit wordt een dag van losse eindjes vastknopen.

Door de reis naar Aruba en Zacks logeerpartij heb ik een hele lijst met "must do's". Als het even droog wordt ga ik er gauw op uit. Het is een stuk koeler, dan het geweest is, zo'n 26 graden en het loopt veel lekkerder! Omdat mijn hamstring toch nog steeds opspeelt hou ik het bij 5 kilometer, maar die loop ik in 28,5 minuten, stukken beter dan een paar dagen geleden!

Thuis kijk ik op de site van het DMV om te zien, hoe lang de wachttijd in Tysons Corner is. Er staat 21 minuten, maar ik weet, dat ik daar zeker een uur bij moet tellen. Toch is dat redelijk, dus ik besluit mijn rijbewijs te gaan vernieuwen.

Mijn boek gaat mee, want uit ervaring weet ik, dat dit een oefening in geduld is. Inderdaad staat bij aankomst de rij tot buiten de deur. Na die beloofde 21 minuten krijg ik eindelijk een nummertje, A047 en mag gaan zitten.

De wachtkamer zit vol en ik zie, dat nummer A037 aan de beurt is. Dat wordt nog wel een uurtje wachten, want er zijn ook nummertjes met B, C, D, E, F en G!!! Maar een van de 18 loketten behandelt de A nummers.

Als ik zo om me heen kijk en luister naar gesprekken valt me weer op, hoe divers de bevolking in dit gebied is. Sikh mannen zitten twee rijen voor me, met hun typische tulbanden. Even verderop zit een vrouw in een burkah, haar man (neem ik aan) vlak naast haar. Zal zij een foto moeten laten maken? Ik neem aan van niet. Naast mij zit iemand uit Jordanie, die hier pas heen is verhuisd.

Met het mensen kijken en lezen gaat de tijd nog redelijk snel en ik mag aan loket 5 verschijnen. Net als bij USCIS zijn de mensen bij het DMV niet bepaald vriendelijk. Met een minimum aan woorden wordt me gezegd de letters op de tweede rij voor te lezen voor mijn ogentest. Dan mag ik $20 betalen en weer plaatsnemen tot ik word geroepen om een foto te laten maken.

Gelukkig duurt dat niet lang, de foto is nog redelijk gelukt ook en precies anderhalf uur na aankomst sta ik met mijn nieuwe rijbewijs buiten. Het is weer goed voor vijf jaar, tot mijn vijftigste verjaardag (yikes!).

Op weg naar huis ga ik langs AAA om tourbooks en kaarten te halen voor onze reis naar Michigan, Wisconsin en Minnesota volgende week. Nu heb ik even tijd om het mini reisje, dat Rick en ik samen gaan maken, voor te bereiden. Ik heb al gezien, dat de tentoonstelling "Body Worlds" in Minneapolis te zien is. Rick wil die graag zien, maar of ik de moed heb, weet ik nog niet!

Na de lunch halen we eindelijk Saskia's bruidsmeisjesjurk op. Hij is mooi vermaakt en staat haar erg leuk. Nu moet Kai nog iets netjes om te dragen en dan zijn we er klaar voor.

Vorige week is Kai's slang ontsnapt, nadat Katja de kooi niet op slot had gedaan. We hebben het hele huis ondersteboven gehaald en hem niet gevonden. Kai haalt me over om bij Vienna Aquarium and Pets te gaan kijken welke slangen ze hebben. Natuurlijk vinden we er een prachtige regenboog boa en dus hebben we nu "Pandora" als nieuwe huisgenote! Pandora is al lekker groot, dus hopelijk makkelijker te vinden, mocht ze ontsnappen! Maar laten we hopen, dat ze haar naam geen eer aan zal doen.