De oostkant van de Mall

In het vliegtuig heeft Michelle over het National Museum of American History gelezen en dus zetten we dat vandaag meteen op het programma. In Washington loop je al gauw mijlen, dus ik besluit vandaag niet te gaan sporten.

De wandeling naar het metrostation is snikheet en ontzettend vochtig en Michelle en ik zijn blij, als we in de ge-airconditionde metro kunnen plaatsnemen. Er staat al een trein klaar, die vrijwel meteen vertrekt en zo'n veertig minuten later stappen we bij het Federal Center station weer uit.

We lopen naar het Capitool en krijgen tickets voor de rondleiding van 13 uur. Dat geeft ons twee uur om iets anders te doen. We lopen (al puffend, wat is het warm!) Capitol Hill op naar de Library of Congress.

Daar kunnen we nog net met de rondleiding naar boven om de grote Reading Room (leeszaal) te bekijken. Michelle vraagt me, of ik er niet genoeg van krijg telkens weer dezelfde dingen te zien. Nee, dus, want iedere keer leer ik weer wat nieuws. Dit keer vertelt de gids over twee gevleugelde babies, die langs de muur gebeiteld staan en die een geheime boodschap naar de researchers beneden sturen. De een heeft een schaar, zodat hij het lont af kon knippen en de andere olie om het vuur brandende te houden, symboliserend, dat je aan kennis vergaren moet blijven werken.




Na foto's van de prachtige grote hal te hebben genomen (ook hier raak ik nooit uitgekeken) lopen we richting het Supreme Court. Helaas staat dit prachtige gebouw in de steigers en hebben we geen tijd om naar binnen te gaan.

De tijd begint al wat te dringen en we willen lunchen voor we het Capitool binnen gaan. In de buurt van het Capitool zijn verrassend weinig lunchrestaurants (waarschijnlijk lunchen de meeste medewerkers in het gebouw, waar ze werken), dus we lopen naar het American Indian Museum. Hier kiest Michelle bij Mitsitam een taco en ik hou het bij mijn oude vertrouwde zalm, dit keer met een wilde paddestoelen salade.

Als we klaar zijn blijken we nog een half uur over te hebben voor onze rondleiding begint, dus we duiken de airconditioning van de Botanische Tuinen in. Hier zien we schitterende orchideeen, een meditatie tuin en jungle planten.

Dan lopen we naar het Capitool, waar we, na het weggooien van water en Michelles drop Mentos (geen eten of drinken en dat in de letterlijkste zin van het woord toegestaan), mee mogen met de tour. Het is vele malen rustiger, dan de andere keren, dat ik mee ben gegaan.

Als eerste zien we de "rotunda", deze heb ik dit jaar al drie keer gezien, maar hij blijft prachtig. De koepel alleen al is zo indrukwekkend! Ook hier is het vrijwel leeg, dus we kunnen de gids goed volgen.




Filmpje in de Rotunda

Daarna volgt een verrassing, we mogen de oude senaatskamer in! Deze heb ik nog nooit gezien, dus dat is leuk! Ook hier is het weer erg mooi en ornaat, alleen er is maar plaats voor 64 senatoren en natuurlijk zijn er nu 100. Deze kamer is, als de Senaat is sessie is, gesloten, vandaar dat ik hem nooit eerder heb gezien.

Als laatste op krijgen we de oude House of Representatives kamer te zien. Deze heb ik wel al eerder gezien en het is altijd weer leuk om de akoestiek in de kamer te horen. Als je op een plaats staat kun je het gesprek van de andere kant van de kamer horen, zelfs als er gefluisterd wordt. Maar uiteindelijk bleek dit heel hinderlijk, want de speeches konden niet worden verstaan als er zelfs maar iemand fluisterde.

Dan gaan we naar beneden en mogen we zelf rondkijken. Hier bevindt zich ook de kamer, waar het Supreme Court van 1810 tot 1860 zat. Deze heb ik ook nog nooit gezien, omdat er bij vorige bezoeken een lange rij voor stond. Dit keer hebben we de kamer zelfs even voor ons alleen. Ik had al gehoord, dat de laatste week in augustus een van de rustigste weken is om Washington te bezoeken en dat lijkt zeker waar te zijn (de toeristen zijn weg en de schoolreizen nog niet begonnen).

Grappig feitje is, dat de klok in de kamer vijf minuten voorloopt. Een van de Chief Justices ergerde zich aan de laatheid van zijn collega's en bestelde de Willard klok en liet die vijf minuten voorlopen, zodat er altijd op tijd begonnen zou worden. De klok in het hedendaagse Supreme Court schijnt nog steeds vijf minuten voor te lopen (hoewel ik daarvan geen melding kan vinden op het internet).

Net voor tweeen staan we weer buiten en gaan ons aan de musea wagen. Als eerste steken we onze neus in het Air and Space Museum. Michelle is gelukkig niet erg geinteresseerd in ruimtevaart, want dit is een van de weinige musea, die mijn interesse nauwelijks heeft.

Dan lopen we de Mall (velen weten niet, dat dit ook een National Park is) over en gaan het Natural History museum binnen. Hier ziet Michelle de levensgrote dinosaurussen en we lopen door het zoogdieren gedeelte. Het blijft mooi om te zien, hoe levensecht ze de dieren heb neergezet.


Full size Triceratops in het Natural History Museum

Als laatste stop van de dag begeven we ons naar het begeerde American History Museum. In haar Capitoolgids heeft Michelle een aantal dingen gezien, waar ze in geinteresseerd is. Als eerste zien we de Star Spangled Banner en de tentoonstelling daaromheen.

Daarnaast is de Polio tentoonstelling. Hier ben ik eigenlijk nog niet geweest en ik vind het een beetje eng om te lezen, wat een paniek er was met die epidemieen. De brieven aan de ouders, de herinneringen van de getroffen kinderen en dan een zinnetje, dat me echt trof: "De omstandigheden omtrent de quarantaines van de polio slachtoffers zien we weer terug in gebieden getroffen door SARS". Doodeng!

We zien ook de ijzeren long en een of andere stoel, die op en neer gaat, zodat een polio slachtoffer makkelijker kan ademen. Laten we hopen, dat serieuze epidemieen nog eeuwen wegblijven!

Onze volgende stop is van lichter gehalte: de Muppets van Jim Henson en de rode muiltjes van "Dorothy" (Judy Garland) in de Wizard of Oz. Ook staan de stoelen van Archie en Edith Bunker uit "All in the Family" geetaleerd.

Maar daarna merken we goed, dat dit museum op 5 september voor twee jaar gaat sluiten. De tentoonstelling over de presidenten is al opgeheven en ook de inauguratiejurken van de presidentsvrouwen zijn niet meer te bewonderen. Er staan nog wel een tiental galajurken van verschillende first ladies, zoals Barbara Bush en Hillary Clinton.

Het geheel doet een beetje naargeestig aan, overal grijze schermen en in de vitrines bordjes met "objects removed" (alsof wij dat zelf niet kunnen zien!). Jammer, hoor, ze hadden best tot 5 september kunnen wachten, vind ik! Maar ja, klagen kan niet, we hebben tenslotte niets voor onze toegang tot dit museum betaald.

Als laatste bezoeken we de enorme winkel. Ik vind er een boek met wandelingen door de stad en de omgeving. Ik hoop de komende maanden eens wat variatie in mijn lopen te brengen. Nu ik niet meer goed kan hardlopen wil ik serieuze afstanden gaan snelwandelen en niets beter, dan een originele omgeving.

Vanaf het Federal Triangle station nemen we de metro terug. Het ziet er dreigend uit buiten, maar een onweer blijft uit. Toch klinken de weersberichten voor de komende dagen opeens veel minder goed, dan gisteren. Het wordt ook een stuk koeler (wat wel weer aangenaam is). Hopelijk krijgen wij geen staartje van Ernesto!

Maar ach, weer of geen weer, er is genoeg te doen hier. Als het pijpestelen regent duiken we gewoon de grotten of de mall in!

Wat dat laatste betreft heeft Michelle vanavond een klein stukje Tysons Corner gezien. Saskia en Tabatha willen samen gaan winkelen en wij willen ergens gaan eten. Dus dat valt goed te combineren. De meisjes krijgen geld (Tabatha van haar ouders natuurlijk) en gaan erop uit.

Wij gaan bij Gordon Biersch eten. In de korte tijd, dat dit restaurant open is, is het een van onze favorieten geworden. Hun menu is gevarieerd, de service altijd goed en vriendelijk en Rick heeft een "frequent visitor" kaart, waardoor we punten krijgen voor iedere dollar, die we er besteden. In korte tijd hebben we al een $80 cadeaubon bij elkaar gespaard!!

Na het eten gaan we nog even in de enorme Barnes and Noble rondkijken, wachtend op de kleine meisjes. Die hebben niet veel succes, Saskia slaagt helemaal niet, want ze hebben haar maat niet. Wel sneu, want ze hebben er weken naar uitgekeken, dit kleine shopping tripje helemaal zonder ouders. We zullen het over een week of wat nog eens proberen in Fair Oaks Mall.